طلبه شهید محمدرضا همراه قراملکی

طلبه شهید محمدرضا همراه قراملكی از شهدای دلداده‌ای بود که آرزو می‌کرد در لباس مقدس روحانیت شهید شود و عمامه‌اش کفنش گردد.

دفتر حیات یگانه پسر این خانواده - شهید محمدرضا - به سال 1335ه.ش در محله قدیمی قراملك تبریز در خانواده‌ای علاقمند به ائمه اطهار(علیهم السلام) گشوده شد.

وی پس از گذران دوره ابتدایی در تبریز، با اشتیاق و علاقه فراوان راهی حوزه علمیه شد و در مدرسه طالبیه، مقدمات دروس حوزوی را فرا گرفت. بعد از سه‌سال، برای تكمیل تحصیلات، به حوزه علمیه قم رفت. او در کنار تحصیل علم و تربیت نفس، با علمای بزرگ و روحانیون مبارز، نیز معاشرت داشت و از اوضاع و احوال كشور و ظلم و جور رژیم ستم‌شاهی آگاه می‌شد. تعهد او در عمل به علم، باعث شد كه راه مبارزه با طاغوت را در پیش گیرد. لذا درسال 1354 در جریان حمله ساواك به مدرسه فیضیه، 48 ساعت در مقابل هجوم ساواك، مقاومت نمود و بعد از دستگیری به زندان جلّادان رژیم طاغوت منتقل و پس از تحمل شكنجه‌های سخت به خدمت سربازی اعزام شد. در طول خدمت سربازی، به وظایف دینی و شرعی خود، به بهترین وجه عمل می‌نمود و در راهنمایی سربازان و ارائه آموزش‌های دینی اهتمام خاصی به خرج می‌داد.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، همانند طبیبی دوّار برای تبلیغ ارزش‌های انقلاب اسلامی و مبارزه با دشمنان نهضت الهی شهربه شهر سفر کرد تا به رسالت حوزوی خویش عمل کند در زمان جنگ تحمیلی، خانه خود را در اختیار مهاجرین جنگ تحمیلی قرار داد.

این سرباز فداكار امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف پس از كسب کوله‌باری از تعهد و تقوی در حوزه علمیه‌، با حضور در جبهه‌های نور علیه ظلمت خود را برای عروج ملكوتی آماده ساخت و در سیزدهم دی‌ماه 1359، در عملیات آزادسازی تنگه حاجیان در جبهه گیلان غرب، تركش خمپاره‌ای قرآن داخل جیبش را با قلبش به هم دوخت و شمع بزم وجودش به دارالقدوس پر كشید.

وصیت شهید:
لباس -روحانیت- بسیار مقدس است و كسی‌كه این لباس را بر تن می‌كند، باید گذشته از تعلیم و تربیت علوم اسلامی، متخلق به اخلاق اسلامی باشد / و من «امیدوارم این عمامه كفن گلگون من شود». و همین‌گونه نیز به شهادت رسید.


منبع: وبسایت افق حوزه