دلیل فقر و غناء بر یگانگى خداوند

«اوست كه هر چه را بخواهد مى آفریند و او است عالم و قادر»(یَخْلُقُ ما یَشْاءُ وَ هُوَ الْعَلِیمُ الْقَدیِرُ) در آغاز، آن چنان ضعیف و ناتوان بودید كه حتى قدرت نداشتید مگسى را از خود دور كنید یا آب دهان خویش را نگه دارید، این از نظر جسمانى، و از نظر فكرى به مصداق: (لا تَعْلَمُونَ شَیْئاً) «هیچ چیز نمى دانستید» حتى پدر و مادر مهربانى كه دائماً مراقب شما بودند را نمى شناختید. ولى كم كم داراى رشد و قابلیت شدید، اندامى نیرومند و فكرى قوى و عقلى توانا و دركى وسیع پیدا كردید.

و با این حال نمى توانستید این قدرت را نگاه دارید، و درست همانند انسانى كه از دامنه كوه بلندى به فراز قلّه رسیده، از طرف دیگر سراشیبى را شروع كردید، و باز به قعر درّه ضعف و ناتوانى جسمى و روحى رسیدید.

این دگرگونى و فراز و نشیب ها، بهترین دلیل بر این حقیقت است كه نه آن قوت از شما بود و نه آن ضعف، بلكه هر دو از ناحیه دیگرى بود، و این خود نشانه آن است كه چرخ وجود شما را دیگرى مى گرداند، و هر چه دارید عارضى است.

این هم انست كه امیرمؤمنان(علیه السلام) در گفتار نورانیش به آن اشاره كرده، مى فرماید: (عَرَفْتُ اللهَ سُبْحانَهُ بِفَسْخِ الْعَزائمِ وَ حَلِ اَلْعُقُودِ وَ نَقْضِ اَلْهِمَمْ)

«من خدا را در فسخ تصمیم هاى محكم و گشودن گره ها و نقض اراده هاى قوى و ناكام ماندن آن شناختم» من از این دگرگونى ها فهمیدم كه قدرت اصلى در دست دیگرى است، و ما از خود چیزى نداریم جز آن چه او به ما مى بخشد.(1)

پی نوشت:
1. تفسیر نمونه، جلد 16، صفحه 503.

---

منبع : پایگاه علمی فرهنگی اعتقادی الشیعه