چگونه در کسب و کار دنیا تعادل برقرار کنیم؟

 * تعادل در كسب دنیا
قال (علیه السلام): «تَفرَّغوا مِنْ هُمومِ الدُّنیا ما اسْتَطَعْتُم فاِنَّهُ مَنْ أَقْبَلَ عَلَى اللهِ تعالى بِقَلْبِه جَعَلَ اللهُ قُلوبَ الْعِبادِ مُنْقادَةً اِلَیْهِ بِالْوُدِّ وَ الرَّحْمَةِ، وَ كانَ الله اِلَیْهِ بِكُلِّ خَیْر أَسْرَعُ».
از احادیث است كه: «هرچه مى توانید از سرگرمی هاى دنیا خود را رها كنید، پس به درستى كه هركس با قلبش متوجّه خدا شود، خداوند محبّت و رحمت مردم را متوجّه او مى كند و خداوند سریع تر از هر چیزى به او خیر مى رساند».
مخاطب این حدیث كسانى هستند كه وقتى به آنها گفته مى شود كه چرا در انجام وظایف الهى كوتاهى مى كنید و عبادت را خوب انجام نمى دهید، و چرا به كار آخرت نمى پردازید و فقط غرق در دنیا هستید؟ در پاسخ مى گویند: چه كار كنیم، گرفتاریم، از كسب و كار مى مانیم.
هموم دنیا در این حدیث به معناى غم و غصّه نیست، بلكه به معناى آن چیزى است كه انسان را مشغول مى كند; بنابراین معناى روایت این است كه تا آنجا كه مى توانید از فكرهاى دنیوى فراغت پیدا كنید و خیال نكنید كه اگر سراغ آخرت بروید از دنیا باز مى مانید، چراكه: اوّلا، خداوند به «وُدّ و رحمت» قلوب بندگان را منقاد و مطیع چنین شخصى مى كند، یعنى سیل عواطف مردم به سوى شخصى كه به سمت خدا رفت سرازیر مى شود، و آن شخص با اقبال مردم روبه رو مى شود.
ثانیاً، اینكه خداوند چنین كسى را به سرعت به خیر و سعادت مى رساند.
مردم سه گروهند:
گروه اوّل: كه بیشتر اینگونه اند كسانى هستند كه بیشتر زندگى آنها صرف دنیا مى شود.
گروه دوم: كسانى كه گمان مى كنند دنبال زندگى نرفتن و سربار جامعه شدن فضیلت است.
گروه سوم: كسانى كه معتدل و بر جادّه مستقیم هستند و به مقدارى كه حفظ آبرو كنند و آبروى جامعه اسلامى نرود، دنبال تلاش و فعالیّت مى روند كه در احادیث آمده این تلاش هم جزء آخرت به حساب مى آید.
شخصى نزد امام صادق (علیه السلام) آمده و عرض كرد: مى ترسم دنبال دنیا و كسب و كار بروم و دنیا پرست بشوم؟ امام (علیه السلام) فرمود: این پولى كه بدست مى آورى براى چیست؟ گفت: انفاق فى سبیل الله مى كنم، حج بجا مى آورم، صله رحم مى كنم و خانواده خود را آبرومند نگه مى دارم. حضرت فرمود: این دنیا نیست كه تو خیال مى كنى، بلكه این آخرت است، ظاهرا دنبال دنیا هستى؛ ولى هدفت آخرت است.

منبع:‌ خبرگزاری رسمی حوزه