روزی برای رنگ های صورتی

تو را زنده به گور می کردند شاید برای اینکه نمی دانستند ، حضور تو در خانه می تواند حال و هوای آن را چقدر بهشتی کند. شاید روزگاری دختر دار شدن چندان باعث خوشحالی پدر و مادری نبود که به دنبال نیروی کار و کسی بودند که ادامه دهنده ی حرفه ی پدر باشد اما این روزها ...

تو را زنده به گور می کردند شاید برای اینکه نمی دانستند ، حضور تو در خانه می تواند حال و هوای آن را چقدر بهشتی کند. شاید روزگاری دختر دار شدن چندان باعث خوشحالی پدر و مادری نبود که به دنبال نیروی کار و کسی بودند که ادامه دهنده ی حرفه ی پدر باشد اما این روزها شاهد خوشحالی مادر و حتی پدرهایی هستیم که می فهمند ریحانه ی بهشتی در راه دارند . چه کسی وسوسه نمی شود وقتی می‌فهمد به زودی صدای کفش های قرمز تق تقی در خانه می پیچد و دخترکی با عجله گلسر به دست به روی پاهایش می نشیند و می گوید : موهایم را برایم بباف. به روی آنها گلی بزن تا شکل عروسک ها شوم. لذت چادر گل گلی که به سر می کنی و پشت سر پدر نماز می خوانی شیرین ترین اتفاق روز است برای او ، این را باید تجربه کرده باشند تا بدانند.

تورا نمی شناختند وقتی می گفتند نمی توانی عصای پیری باشی .چقدرازآنها  که با تولدت خوشحال نشدند ، وقتی دست هایشان ناتوان شد و قدم هایشان آهسته ، حضورمهربان مادرگونه ات آرامشان کرد و در چشم های بی فروغشان شاکر خدا بودند که تو را دارند و مهربانی و توجهت را که مهم ترین عصای روزهای سالخوردگیست.

تو را نمی شناختند که می توانی در ازدحام کارهای تحصیل و اشتغالت همسری کنی ، مادری کنی و در آخر دختری باشی که نمی گذارد خانه ی پدری اش خلوت شود.

تو را نمی شناختند اما آنکه خالق تو بود ، می دانست که دنیا بدون دخترها چیزی کم دارد ، برای همین زمانی که همجنسانت را زنده به گور می کردند ، دختری را کوثر نامید .

چه خوب شد که به دنیا آمدی تا جهان پر از قصه های خوش پایان شود ، تا عروسک ها بی مادر نباشند و رنگ های صورتی از رونق نیافتند.  چه خوب شد روزی به نام تو در تقویم مان جای گرفت تا یادمان باشد ، سخت و سنگین است تو را داشتن که تربیت درست تو ، ضامن نسلی است که فرداها می آیند .

کی میگه بین دو تا نی یکیشون شکر نداره

نه عزیزم برا بابا دختر و پسر نداره

دخترا سیب گلابند مثل برفند مثل آبند

برف جاده گل و خاکه آب چشمه اما پاکه

دخترا شاخه نباتند چشمه ی آب حیاتند

اجر حافظ که میگن شمس حقه شاخه نباته

چشمه ی آب حیات تو کوچه نیست تو ظلماته

ظلمات طرح یه پرده ست

مثل پرچین مثل نرده ست

آب که بی پرده میشه دریای شوره

آب روشن توی چشمه ست توی یک تنگ بلوره