حقیقت ایران اجر

ایران اجر که به طور رسمی با نام آریا رخش شناخته شده است یک کشتی تدارکاتی آبی خاکی تولید ژاپن بود که توسط ایران برای مین گذاری دریایی در طول جنگ ایران و عراق به کار برده می شد. این کشتی در سال 1978 ساخته شده بود و وزنی معادل 614 تن و طولی معادل 54 متر داشت، این کشتی دارای دو موتور دیزل و همچنین رمپ خم شونده برای راحتی در امور باربری بود.

در جریان جنگ نفت کش ها «ایران اجر» در نقطه عطف عملیات فرصت برجسته (Operation Prime Chance) قرار گرفت که در حقیقت قسمتی از عملیات اراده جدی (Operation Earnest Will) بود، عملیاتی که هدف آن حفاظت از کشتی هایی بود که با پرچم ایالات متحده در خلیج فارس تردد می کردند.

دروغی به نام آخوندک

ویکی پدیا درباره «ایران اجر» این گونه نوشته است: «در 21 سپتامبر 1987 میلادی، بالگردهای فرستاده شده از عرشه ناوچه موشک انداز جرت (USS Jarrett) با تعقیب آن در شب متوجه شدند که کشتی اقدام به مین گذاری می کند، فرماندهان آمریکایی در خلیج فارس به خلبانان دستور دادند تا مین گذاری را متوقف کنند، بالگردها به سمت کشتی ایرانی آتش گشودند، عده ای از ملوانان آن کشته شدند و عده ای دیگر نیز به آب پریدند، تعدادی از تکاوران بعداً به روی عرشه کشتی رفتند و وجود مین ها را تأیید کردند و همچنین اقدام به بازداشت ایرانیان نجات یافته کردند، همچنین در 26 سپتامبر اقدام به سوراخ کردن و غرق کردن کشتی در آب های بین المللی کردند.
هنگامی که ساموئل بی رابرتز در آوریل همان سال مورد اصابت یک مین دریایی قرار گرفت، غواصان با پیداکردن چندین مین در اطراف محل اصابت رابرتز و تطبیق آن با شماره سریال مین هایی که از روی عرشه ایران اجر یافته بودند متوجه شدند که مین ها توسط ایرانی ها رها شده بود و به دنبال این مسئله اقدام به حمله تلافی جویانه ای به مواضع ایران کردند که به عملیات آخوندک معروف شد.»

حقیقت ایران اجر

با ورود نیروهای نظامی آمریکا به خلیج فارس، آنان قصد داشتند که ضمن معرفی کردن ایران به عنوان کشور جنگ طلب، قطعنامه شدیداللحنی را به تصویب برسانند که شامل مجازات علیه کشور متخاصمی بشود که از اجرای مفاد قطعنامه 598 شورای امنیت خودداری کند. در مقابل، ایران نیز، ضمن اقدامات تلافی جویانه در برابر عراق، تلاش های دیپلماتیک خود را برای تغییر و جابجایی بندهای قطعنامه 598 انجام می داد؛ بنابراین تشدید حملات عراق نیز در چهارچوب سیاست های این کشور و آمریکا معنا و مفهوم داشت. از این رو، دولت آمریکا به دنبال بهانه ای بود تا بتواند ایران را کشوری جنگ طلب به دنیا معرفی کند؛ بنابراین پس از چندین روز کنترل و شناسایی، اقدام به حمله به کشتی ایران اجر کرد. در 30 شهریور 1364، کشتی تدارکاتی و لجستیکی ایران، موسم به «ایران اجر» متعلق به نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران که از بندرعباس به سوی بندر بوشهر در آب های بین المللی در حرکت بود، از سوی دو فروند بالگرد آمریکایی به اتهام مین گذاری، بدون هیچ هشداری مورد حمله قرار گرفت که طی آن، 4 تن از خدمه کشتی شهید و چهار تن نیز مجروح شدند، همچنین ده ملوان دیگر این کشتی را به ناو فرماندهی آمریکا در منطقه منتقل کردند. پس از این حادثه، سفیر آمریکا در سازمان ملل اعلام کرد که چون این کشتی در حال مین گذاری بوده است، بر اساس قوانین متعارف، مستلزم برخورد بود. چند روز بعد، مجلس سنای آمریکا با حمایت از اقدام نظامی نیروی دریایی آمریکا، قانونی تصویب کرد که به موجب آن، نیروی دریایی آمریکا، حق داشت هر کشتی ایرانی را که سعی کند مانع از عبور کشتی های آمریکا شود، غرق کند. تمامی این کارها، برای فشار به ایران برای قبول قطعنامه 598 توسط ایران و منزوی ساختن آن بود که به شکست منجر شد.

جلوه ای از «ایران اجر»

امام خامنه ای روایت می کنند: زمان ریاست جمهوری، بنده به سازمان ملل رفتم و در مجمع عمومی سخنرانی بسیار پُرشوری کردم؛ چند کانال تلویزیونیِ اروپایی هم مستقیم این سخنرانی را پخش کردند.

چون ممکن بود این سخنرانی تأثیرات زیادی بگذارد، در همان روز یا فردای روز سخنرانی، کشتی «ایران اجر» را در خلیج فارس توقیف کردند! در نیویورک بودیم و هر کانال تلویزیونی را می گرفتیم، ماجرای کشتی «ایران اجر» و اقدام به مین گذاری اش در خلیج فارس، تمام فضای تبلیغاتی امریکا و بلکه دنیا را پُر کرده بود.
این کار برای این بود که آن سخنرانی را تحت الشّعاع قرار دهند.»