اختلالی جدی در زنان مسن
معمولا بیماری پرکاری پاراتیروئید یا هایپر پاراتیروئید در مراحل اولیه تشخیص داده نمی شود، چون علامت خاصی ندارد، و یا اینکه وقتی علائمی مانند ضعف عضلانی، ضعف حافظه، افسردگی، درد استخوان یا مفاصل ظاهر می گردند، اغلب به سایر بیماری ها ربط داده می شوند.
حال این سئوال مطرح است که چرا باید در مورد هایپر پاراتیروئیدی اولیه که تا حدود زیادی ناآشکار است نگران بود؟ در پاسخ باید گفت زیرا خطرات زیر را در بر دارد:
- سنگ کلیه
- پوکی استخوان
- کاهش تراکم استخوان
- افسردگی
کوچک، اما قدرتمند
چهار غده پاراتیروئید که در ناحیه گردن شما و پشت غده تیروئید هستند، می توانند به کوچکی دانه های برنج باشند، اما عضلات و سیستم عصبی تان برای عملکرد مناسب به آنها وابستهاند.
این غدد، میزان کلسیم خون را تنظیم میکنند. وقتی میزان کلسیم خون افت میکند، غدد پاراتیروئید، هورمون پاراتورمون بیشتری ترشح میکنند تا این میزان را به حد طبیعی برگردانند. اما اگر این غدد هورمون زیادی تولید کنند، میزان کلسیم خون اوج میگیرد و بالا باقی می ماند.
سه مشکل می تواند سبب تولید بیش از حد هورمون پاراتیروئید یا پاراتورمون شود:
- تومور خوش خیم: که روی یک یا چند غده بوجود می آید.
- هایپرپلازی: بزرگ شدن یک یا چند غده است.
- سرطان: تومور بدخیم که در نواحی غیرمتعارف رشد کرده است.
در ضمن، برخی افراد ممکن است ژنی که موجب هایپرپاراتیروئیدی اولیه می شود را به ارث برده باشند.
در تحقیقات صورت گرفته، سوابق پزشکی بیش از هفت هزار بیمار مورد بررسی قرار گرفت تا معلوم شود هورمون پاراتورمون این بیماران تا چه حد بالا بوده است. نتیجه این بود که میزان کلسیم خون این افراد مدام بالا بود و به علاوه اینکه بیماری های مرتبطی هم مشاهده گردید، مانند سنگ کلیه و پوکی استخوان.
بیمارانی که کلسیم خونشان بالاست، باید به طور پیوسته آزمایش مربوط به این هورمون و ویتامین د را انجام دهند.
درمان
از آنجایی که دارویی برای درمان پرکاری پاراتیروئید وجود ندارد، لذا عمل جراحی لازم است. برداشتن غدد مشکل دار پاراتیروئید تقریبا همیشه اختلالات را برطرف میکند. یک یا چند غده باقیمانده می توانند تنظیم کلسیم خون را به عهده بگیرند.
اگر عمل جراحی خوب انجام شود، خطر عوارض به حداقل رسیده و نتیجه در کل مثبت خواهد بود، مثلا می تواند احتمال عود سنگ کلیه را تقریبا از بین ببرد.
کمبود کلسیم و ویتامین د هم می تواند برانگیزاننده هایپرتیروئیدی ثانویه باشد. بنابراین مهم است که این ویتامین و املاح به اندازه کافی در اختیار بدن قرار بگیرند.