سروش میلانی‌زاده هنرمند عکاس که مجموعه‎ای از آثار او از 17 تا 31 اردیبهشت ماه در گالری مژده به نمایش گذاشته خواهد شد درباره این نمایشگاه به خبرنگار تجسمی هنرآنلاین گفت: در این نمایشگاه 10 عکس در شاخه‌ی عکاسی صحنه‎آرایی شده به نمایش گذاشته می‎شود که از 10 نقاشی مشهور غربی الهام گرفته شده‌اند. این آثار از میان ۶۱۱ اثر نقاشی انتخاب شده است. آثاری که تاریخچه و داستان مشخصی پشت آن‌ها وجود دارد، می‏دانیم آدم‌های درون تابلوها که هستند، هنرمند اثر کیست و این تابلو را چرا کشیده‎ است. در واقع با تغییراتی که در ساختار مفهومی نقاشی‎ها به وجود آورده‌ام، هدف و استیتمنت ام را بیان می‌کنم.

وی درباره انتخاب نقاشی‌های معروف به عنوان بستر نخستین آثارش نیز گفت: رویکردی که به نقاشی‌ دارم چیزی نیست که در کارهای من تازگی داشته باشد و از گذشته در کار من وجود داشته است. من در سال‎های گذشته نقاشی می‏کردم اما مسیر کاری‌ام کم کم به سمت عکاسی تغییر کرد با این حال علاقه به نقاشی همچنان در من وجود دارد و حتی بخش قابل توجهی از مطالعات‌ام نیز در زمینه نقاشی است. کار اصلی که در این مجموعه انجام داده‌ام در واقع تحقیقات و ارجاعاتی است که به تاریخ هنر داشته‌ام و هرچه مخاطب نگاه تخصصی تر و دانش تاریخ هنری بیشتری داشته باشد با استیتمنت مجموعه هم ارتباط بهتری برقرار خواهد کرد.

این هنرمند با بیان اینکه در این مجموعه به فضاسازی نقاشی‎های اصلی وفادار بوده است افزود: ما برخوردی کاملاً وفادارانه با نقاشی‌ها داشتیم و همه چیز از صحنه گرفته تا رنگ، فرم، کمپوزیسیون و نورپردازی این عکس‌ها مطابق آنچه در نقاشی‌ها بوده، رعایت شده است. ما مدیوم را از نقاشی به عکاسی با صادقانه‌ترین مفاهیم تغییر داده‎ایم و حتی در مورد کارهایی که ممکن بود از نظر کپی رایت مشکلی در مورد آن‌ها وجود داشته باشد با بنیادهای هنرمندان این آثار مکاتبه کردیم و از آن‌ها رسماً برای این کار اجازه گرفتیم.

میلانی‎زاده ادامه داد: این نقاشی‏ها هر یک داستانی دارند و این داستان‏هاست که در این آثار برای من مهم هستند. اتفاقات درون این نقاشی‌ها الزاماً ربطی به تاریخ ندارند و اتفاقی که در نقاشی‌ها در حال وقوع است در این زمانه و در هر جایی از جهان ممکن است رخ دهد. دلیل انتخاب این نقاشی‌ها برای این است که بتوانم اتفاق‎های تاریخی را با اتفاقات جاری دنیای معاصر معادل‎سازی کنم. و این اتفاقات تاریخی چیزی نیست که ما بتوانیم به لحاظ زندگی مدرن امروزی خودمان را از آن مبرا کنیم. در واقع من در تمام آثارم سعی می‌کنم که به مخاطب اجازه فاصله گرفتن از شرایط را ندهم تا خود را مبرا از چنین اتفاقاتی بداند. در باز تولید این نقاشی‌ها تلاش شده که به زمان و مکان مشخصی ارجاع داده نشود تا مخاطب نتواند خود را جدا از آن‌ها ببیند. به این ترتیب وقتی او مقابل اثر قرار می‎گیرد می‎داند که راهی برای مبرا کردن خود از این اتفاق ندارد و ممکن است در برهه ای خود او فاعل این خشونت و در برهه ای دیگر قربانی آن باشد.

این هنرمند عکاس همچنین درباره موضوع این آثار یعنی خشونت علیه زنان نیز اظهار کرد: بسیاری از مخاطبین آثارم تا امروز امکان داشت مرا هنرمندی فمینیست یاضد مرد بدانند که البته هیچ زمان نبوده‌ام. احتمالاً با دیدن این نمایشگاه، تفکر واقعی من برای کسانی که مرا تنها از طریق آثارم پیگیری می‎کردند، مشخص‎تر شود. من معتقدم این تنها مردان نیستند که ستمی به زنان روا می‎دارند بلکه بسیاری از اوقات آسیبی که زنان به زنان وارد می‎کنند از آسیبی که مردان می‎زنند بیشتر است. البته ویدئو پرفورمنسی که حدود سه ماه قبل در مجموعه لاجوردی ارائه کردم درباره خشونت‌های مستقیم مردان علیه زنان بود اما این مجموعه بخش دیگری از مسئله خشونت علیه زنان را مطرح می‎کند که به نوبه خودش جای تأمل دارد.

وی درباره ویژگی‎های عکاسی صحنه‎آرایی شده در این مجموعه نیز گفت: کاری که من در عکاسی صحنه‎آرایی شده می‎کنم با سینما هیچ تفاوتی ندارد. و حتی به دلیل دیده شدن جزئیات بسیار در یک فریم ثابت، احتیاج به پیچیدگی و دقت بیشتری دارد. من با گروه، دوستان و عوامل حرفه ای، فضا می‎سازیم، لباس طراحی می‏کنیم، طراح گریم و آهنگساز داریم و از بازیگران بازی می‏گیریم و اثری را به ثبت می‌رسانیم که تمام جزئیاتش قابل دفاع است. جایی که اکنون ما هستیم نقطه‎ای است که در آن می‎توانیم نسبت به این نوع از عکاسی مدعی باشیم. هنرمندان عکاس قبل از ورود دوربین‌ها و سیستم‌های دیجیتال تمام تلاش خود رو برای کمرنگ کردن نگاه سطحی به مدیوم عکاسی هنری انجام می‌دادند که با ورود سریع و قوی دوربین‌های دیجیتال و همه گیر شدن عکاسی، این تلاش با مشکلات عمده ای رو به رو شد. و اکنون بعد از سال‌ها شاخه عکاسی صحنه آرایی شده، تلاش مجددی است برای بدست آوردن جایگاه واقعی عکاسی در هنر.

میلانی‎زاده در یادداشتی بر نمایشگاه خود آورده است: "در بررسی بیش از ۶۱۱ اثر نقاشی که داستانی در پس پرده داشتند، در برابر این پرسش ماندیم: "چرا؟" چرایی کنش مردان علیه زنان، کنش زنان علیه زنان و کنش زنان علیه خود. هرچه ژرف تر شدیم، حضوری نمایان تر شد. هرچه بیشتر داستان‌ها و فضای حاکم بر موقعیت‌ها را واکاویدیم، آن حضور پررنگ‌تر نمود کرد. و هرچه عمیق تر خاستگاه، انگیزه و آسیب‌ها را شکافتیم، تصویر واضح‌تر و واضح‌تر شد. کسی که بذری را می‌کارد، فضا را ایجاد می‌کند، حمایت می‌کند، سکوت می‌کند، غوغا می‌کند، حکایت می‌کند، آیین می‌سازد، هنجار می‌سازد، منتشر و تکثیر می‌کند. راوی این پرده پیش رو کیست؟ گاه قربانی، گاه قاتل، گاه حامی و برانگیزنده پشت پرده. این راوی، نقش به نقش، نقش خود می‌زند و خود می‌دَرد و از مردار خویش مدد می‌گیرد. آیا او زنی‌ست علیه زنی دیگر؟"

نمایشگاه "زن علیه زن" از ۱۷ تا ۳۱ اردیبهشت ماه در گالری مژده به نشانی سعادت آباد، خیابان علامه شمالی، خیابان ۱۸ شرقی، پلاک۲۷، زنگ یک برگزار می‎شود.
هنرانلاین