چرا مزه قهوه ها یکسان نیست؟

یکی از آشامیدنی های مورد علاقه مردم در طول هزاران سال قهوه بوده است.

قهوه ابتدا در میان مردم عربستان رواج داشته و در حدود قرن شانزدهم به اروپا برده شده است.

ورود قهوه به اروپا اوضاع اجتماعی آنجا را دگرگون ساخت. زمانی نوشیدن آن ممنوع گردید. زمانی هم بعنوان دارو مصرف و تجویز می گردید. تا عاقبت در سراسر انگلستان قهوه خانه هایی بوجود آمد.

وقتی که شما یک قوطی قهوه می خرید، جز قهوه چیز دیگری در آن مشاهده نمی کنید. اما آنچه که باعث اختلاف مزه و طعم آن است، همان اختلاف مارک ها و علامت روی آن می باشد و طریقه تهیه و چگونگی بو دادن آن از عواملی است که سبب تغییر بو و مزه قهوه است .

اما، مهم ترین عامل اختلاف طعم قهوه، موضوع مخلوط کردن انواع دانه های آن است ، قهوه در کشورهای مختلف جهان به عمل می آید و از نوع جنس با هم اختلاف فراوانی دارند و نوع تجارتی آن بر دو قسم است.

اول قهوه برزیلی که به اسم «برازیل» خوانده می شود.

دوم قهوه «مایلدز» که در کشورهای مختلف جهان به عمل می آید. بطور کلی قهوه « مایلدز» از قهوه «برزیلی» بهتر و عالیتر می باشد. لیکن در عین حال انواع « برزیلی» ای نیز دارد که از بسیاری انواع «مایلدز» بهتراند.

مارک های قهوه ی طریقه مخلوط کردن محصول خود را ارائه می دهند و موضوع چشیدن و مخلوط کردن قهوه مستلزم داشتن مهارت کافی است و علت طعم های مختلف قهوه هم همین است. و دلایل مهم دیگری نیز وجود دارد که سبب اختلاف طعم و مزه قهوه می شود و یکی از آن ها مهارت بو دادن آن می باشد. یعنی طوری بو بدهند که نه بسوزد و نه خام بماند.

خلاصه آن که طبیعت قهوه را یکنوع بوجود می آورد و آن دست انسان است که بو و طعم « را تغییر می دهد.

وانیل را چگونه بدست می آورند؟

وقتی که «هرتان کورتس» فاتح اسپانیولی مکزیک، در تالار پذیرایی رئیس قوم «آرتکها» امپراطور «مونتزوما» مشغول صرف غذا بود، بین همه آشامیدنی هایی که برایش آوردند، نوشابه لذیذی بنام

«شکلات» بود که از «کاکائو» و «وانیل» درست می شد.

«هرنان» بقدری از این نوشابه خوشش آمد که وانیل را با خود بار و پا برد و به مردم « نواحی معرفی نمود. دانه های بلند وانیل از درختی موسوم به همین نام بدست می آید که به خانواده گل معروف ارکیده تعلق دارد. کسیه ترد و زرد رنگ آن حاوی مغز روغنی سیاهی است که مملو از دانه های تیره رنگی می باشد که به زبان اسپانیولی «غلاف» نامیده می شود.

درخت وانیل از گیاهان بومی مکزیک است ، ولی در ماداگاسکار، هند غربی، جاوه و سایر نقاط استوائی کاشته می شود. ساقه های وانیل رشد نموده و آزادانه رها می شوند و می توانند به درخت ها و تیره ها آویزان شده و بالا بروند. این درخت را به دقت می نشانند و عمر آن تقریباً تا 50 سال می رسد.

دانه های وانیل را قبل از آنکه برسد، از درخت می چینند و در اطاق های مجهز به بخاری های بزرگ حرارت می دهند و یا در مقابل نور و حرارت آفتاب و هوا قرار داده و سپس در محل های بسته ای می گذارند تا به اصطلاح برسد.

این عمل، دانه ها را کوچکتر می کند و بعنی باعث می شود که آب آن ها برود و رنگ آن ها از زردی تبدیل برنگ قهوه ای شود. در اینجاست که وانیل را بر حسب نوع جنس یعنی اندازه و خوشبویی آن درجه بندی نموده و آن را جهت حمل به نقاط دیگر در جعبه های سربسته ای قرار می بدهند.

عمل دیگری که روی وانیل انجام می شود، عبارت است از بیرون آوردن وانیل از دانه هاست . برای اینکار دانه ها را ابتدا خرد نموده و با الکل مخلوط می نمایند . در نتیجه الکل آرد آن ها را به تدریج جذب خود می نماید.

کانال کودک و نوجوان تبیان