هرچه پیش آید خوش آید!
پیشنهاد می کنم قبل از مطالعه، این مطلب را بخوانید.
حوادثی که به اختیار ما نبوده با اجازه چه کسی بوده است؟ اتفاقی بوده یا با نقشه و هدف؟ البته اتفاق اصلاً عبارت صحیحی نیست. یعنی در این عالم هیچ حادثه ای بدون اذن خدا بوجود نمی آید. ولکن به فرموده پروردگار: «عصی ان تکرهواشیئا و هو خیر لکم و عصی ان تحبوا شیئا و هو شر لکم».
اساساً چه کسی به دنیا بیاید؟ در کدام خانواده؟ چه جنسیتی داشته باشد؟ چه شکل و شمایلی داشته باشد؟ همه مشخص و با اراده و خواست پروردگار است و البته بر اساس حکمت و هدف؛ منتها اطلاع نداشتن ما از راز و رمزهای آفرینش شاید این توهم را برای ما پیش بیاورد که اتفاقی فلانی فرزندش پسر یا دختر شد و یا می شود با این تدابیر دارای فرزند دختر یا پسر بشوی؛ یعنی تو می توانی تعیین جنسیت کنی!
ما در این زندگی مجبوریم یا مختار؟ این بحثی است که از قدیم الایام در مجالس علوم انسانی مطرح بوده ولی حرف آخر شیعه از کلام گهربار امام صادق (ع) بیان می شود که می فرمایند: «لا جبر و لا تفویض بل امر بین الامرین»
به این معنا که بدنیا آمدن و جنسیت و شکل و قیافه و اینکه چه کسی پدر و مادرت باشند و در کجا بدنیا بیایی و... برای تو جبر است و به خواست و حکمت اوست. ولی خیلی دیگر از وقایع را ما با تمام وجود حس می کنیم که در انتخاب ما بوده گرچه شرایط انتخاب ما بسته به خیلی چیزهاست که خود آنها هم در چیزهای دیگر مۆثر است. ولی حقیقت امر این است که: من در یک چهارچوب جبری مختارم!
درسته که من عروسک خیمه شب بازی نیستم که وقایع بدون دخالت من بوقوع بپیوندد، ولی من با هزاران هزار فکر هم همه چیز را نمی توانم کنترل کنم که این هم حکمت هایی دارد از جمله اینکه با گذشت عمر می فهمم که در امور سعی و فکر لازم است ولی کافی نیست و باید با «توکل» همراه باشد.
توکل و وکیل گرفتن خدا هم مقدماتی می خواهد وگرنه زبانی گفته می شود «توکل بخدا»، ولی وقتی آثار توکل در فرد نیست، یعنی توکل هم نیست. در توکل باید فرد آرامش داشته باشد و این امر بسته به این است که ما به اموری اطمینان داشته باشیم:
** اطمینان به وجود خدا (هر لحظه خدا هست و نظارت دارد و می داند و بدون اجازه او هیچ اتفاقی نمی افتد و...)
** اطمینان به نظام احسن (یعنی نظام آفرینش نظامیست که هر بهترینی در آن اتفاق می افتد و هر اتفاقی هم که افتاده بهترین اتفاق ممکن بوده است)
** اطمینان به صفات خدا از قبیل مهربان بودن، جواد بودن، کریم بودن، رزاق بودن، قادر مطلق بودن، حکیم بودن و... (و همه این صفات زمان بردار نیست و قطع نمی شود و دائم است).
با همه این خصوصیات خداست که او نعم الوکیل است، پس به او توکل می کنم؛ و زمانی که همه کار به دست بهترین وکیل است که داناترین و مهربان ترین و کریم ترین و قادرترین است، دیگر اضطراب و استرس معنا ندارد و تو مطمئنی که بهترین اتفاق ها می افتد. پس هر چه پیش آید از طرف اوست و خوب و نیکوست. اینجاست که سخن حکیمانه قدما معنادار می شود که: هرچه پیش آید خوش آید!
راحله یونسی
بخش خانواده ایرانی تبیان
مطالب مرتبط:
