کی روش و سوال های بی جواب

تیم ملی فوتبال ایران هفته ای فعال داشت. برگزاری دو دیدار از سری مسابقات مقدماتی جام ملت های آسیا که قرار است در استرالیا برگزار شود هم فال بود و هم تماشا.

تیم ملی فوتبال ایران هفته ای فعال داشت. برگزاری دو دیدار از سری مسابقات مقدماتی جام ملت های آسیا که قرار است در استرالیا برگزار شود هم فال بود و هم تماشا.

این دو دیدار هم شکل رسمی داشت تا موجبات صعود ایران به جام ملت ها را فراهم کند و هم در وانفسای کمبود بازی تدارکاتی در راه آماده سازی برای حضور موفق در جام جهانی از هیچ چیز بهتر بود.

در شرایطی که تیم های صعود کرده به جام جهانی از هر فرصتی برای برگزاری بازی دوستانه استفاده می کنند فدراسیون ما با بهانه هایی مثل کمبود بودجه، برگزار نشدن مراسم قرعه کشی و منازعات سیاسی از برگزاری بازی سطح بالا طفره می رود. مشخص نیست در حالی که ما در برخی رشته ها در حال مصاف با تیم های معتبر دنیا هستیم چرا وقتی نوبت به فوتبال می رسد شرایط این همه سخت می شود.

تیم ملی فوتبال که با صعود به جام جهانی شادی را به میان مردم برد این روزها حال و هوایی خاص دارد. استفاده از بازیکنان ایرانی مقیم خارج که برخی از آنها را تا همین دیروز اسمشان را نشنیده بودیم  حالتی عجیب به وجود آورده است. از یک سو پیدا شدن این افراد باعث خوشحالی است چرا که اینان ایرانی هایی هستند که با وجود شرایط خوب در خارج هیچگاه ملیت خود را فراموش نکرده اند و به آغوش وطن برگشته اند، از یک سو برخی از اینان این اواخر به خوبی گره کار تیم ملی را باز کرده اند اما از سوی دیگر واهمه وجود دارد که برخی از آنها با وجود داشتن همتایانی در ایران به دلایل شخصی مورد توجه بیشتر قرار گرفته باشند. به عبارتی عدالت در این باره رعایت نشود.

جدای از کشمکش موجود در خصوص تیم ملی باید به نکات دیگری هم اشاره داشت. تیم ملی در راه صعود به جام جهانی مشکلات بسیاری داشت. این اتفاق می توانست ساده و راحت رقم بخورد. اگرچه حضور در جام جهانی با عنوان تیم نخست رقم خورد اما وقتی یاد روزها و لحظاتی می افتیم که در آستانه وداع با جام جهانی بودیم پی می بریم که نباید چشم را بر واقعیت ها بست.

تیم ملی فوتبال با وجود این موفقیت خیلی خوب بازی نمی کند. در روزهایی که فوتبال آسیا بدترین ایام خود به لحاظ کیفی را تعقیب می کند موفقیت در این قاره نباید ما را غره کند. به عنوان مثال اردن نماینده آسیا در پلی آف که اگر ما همین امروز با این تیم بازی کند از پیش برنده نیستیم در بازی رفت و در خانه اش 5-0 از اروگوئه شکست خورده است. اختلاف سطح این روزهای آسیا و اروپا و امریکایی جنوبی و حتی افریقا بسیار است. آسیا امروز نه نشانی از عربستان دهه ها گذشته دارد و نه اثری از کویت، عراق، بحرین، چین، قطر، کره شمالی و... دارد. کره جنوبی، ژاپن و استرالیا تیم های قدر منطقه هستند که مثل آب خوردن صعود می کنند و مقام دوم گروه شدن را شکستی سخت می دانند.

تیم ملی که امروز همه چیزش دست کارلوس کی روش است و با سخت گیری و خود رایی مربی پرتغالی هیچ ایرانی را به عنوان تصمیم ساز کنارش نمی بیند در بخش استفاده از بازیکن هم مشکلاتی دارد. اگر چه برای کی روش پایان جام جهانی پایان دنیای حضور در فوتبال ایران است اما ما که می دانیم پس از جام جهانی برزیل زندگی فوتبال ایران ادامه دارد. الان ما برای آن روزها چه می کنیم؟ وقتی همه دیدند که نمایش ضعیف مسعود شجاعی صدای مردم را درآورده ضمن احترام به حرمت و زحمت شجاعی این چه اصراری است که کی روش تحت هر شرایطی از او استفاده می کند. آیا این دوستی خاله خرسه نیست؟ آیا چند بازی و حضور در جام جهانی ارزش این را دارد که عدالت زیر سوال رود و عواقب بدی را برای اسم و رسم مسعود شجاعی رقم بزنیم. ارزش گذاری به زحمات و تلاش های امثال مسعود درست اما پافشاری و لجبازی کار درستی در این باره نیست و نتیجه معکوس خواهد داشت. وقتی بازیکنی مثل جهانبخش با 5 دقیقه حضور در بازی این چنین تاثیر گذار است چرا این 5 دقیقه نباید بیست تا سی دقیقه باشد؟ آیا او و امثال او بازیکنان مطرح برای بعد از جام جهانی نیستند.

دخالت های صریح و گاه قلدرمابانه کی روش در راه برگزاری لیگ و بر هم زدن جام حذفی نیز خطر دیگری پیرامون فوتبال ایران است. همه این ها ناشی از سوء مدیریت در فدراسیون فوتبال است که چنین اجازه ای را به این سرمربی هرچند با کارنامه قابل قبول می دهد. نداشتن کمیته فنی مقتدر و نیز کمیته تیم های ملی معتبر از جمله ضعف های بزرگی است که دست از فوتبال ما برنمی دارد. اگر امروز به جام جهانی و جام ملت ها صعود کرده ایم نباید مشکلات موجود در سایه این موفقیت های نسبی به بوته فراموشی سپرده شود. یادمان نرود که زمان به سرعت در گذر است و روزهای سخت از راه خواهند رسید. اگر از امروز به فکر حل مشکلات اساسی و ریشه ای فوتبال نباشیم فردا دیر خواهد شد.

بهمن اسدی

بخش ورزشی تبیان

مطالب مرتبط:

فوتبال عرب‌ها ازجان ایران چه می‌خواهد؟

چرا گرفتن جشن ورزشی را بلد نیستیم؟