شکستن قفل با اثر انگشت

حلقه فلزی دور دکمهHome ، تماس انگشت را شناسایی می کند. حسگرها با دقت بالای 500 ppi چندین نقطه تماس انگشت را بر اساس 3 نوع شیار پوست انسان اسکن می‌کنند و توسط تراشه مستقر در دکمه Home دریافت می‌کنند و به صورت دیجیتالی و رمزنگاری شده در پردازنده آیفون ذخیره می کند. در مراحل بعد، پس از هر تماس انگشت، حسگرها اطلاعات را با مشخصات کاربر مطابقت داده و اقدام به تشخیص هویت و اقدامات بعدی خواهند نمود.

این سیستم به قدری پیچیده است که حتی در صورت کرک شدن تراشه آن، با روش های مهندسی معکوس، عملیات اثر انگشت از کار خواهد افتاد.

اما سۆالات و شبهات به وجود آمده فراتر از اینها هستند:

یکی از نخستین کسانی که شیوه‌ای کارا برای عبور از این سد امنیتی را مطرح کرد، دختر یک کاربر سایت ردیت بود، او آسان‌ترین شیوه را برگزیده است و با استفاده از خواب سنگین پدر، دارد به صورت نمادین نشان می‌دهد که چطور می‌توان این مکانیسم دفاعی را خنثی کرد!

اما سۆال شاید کودکانه، اما در واقع جدی‌ای که ممکن است مطرح شود، سناریوی‌های زیر است که شبیه فیلم‌های هالیوودی است:

** چه می‌شود اگر اطلاعات مهمی در آی‌فون شما ذخیره شده باشد و دزدان به شما حمله کنند و آی‌فون شما را سرقت کنند و در همان حین یکی از انگشت‌های شما را قطع کنند و با خود ببرند؟!

** آیا اثر انگشت قابل بازسازی نیست، مثلا کسی نمی‌تواند با استفاده از اثر انگشت شما که روی یک لیوان مانده، یک نمونه مصنوعی اثر انگشت درست کند؟

باید گفت که از همان زمانی که استفاده از اثر انگشت برای احراز هویت معمول شد، خیلی‌ها در دو جهت در صدد تقلب برآمده‌اند، بعضی‌ها دوست داشته‌اند که اثر انگشت خود را محو کنند یا تغییر بدهند و برخی‌ها هم در پی ایجاد اثر انگشت تقلبی یا راه دیگری برای عبور از سیستم‌های امنیتی مبتنی بر اثر انگشت بوده‌اند.

مثلا من در جایی خوانده‌ام که حتی بعضی‌ها برای محو کردن اثر انگشت خود از داروی شیمی‌درمانی به نام Capecitabine  استفاده می‌کنند، از آنجا که یکی از آثار جانبی این دارو التهاب کف دست‌ها است، پوست انگشت ترک برمی‌دارد و پوست می‌اندازد و تشخیص اثر انگشت مختل می‌شود!

در سوی دیگر راه‌هایی برای ساخت اثر انگشت تقلبی هم وجود دارد.

زمانی شرکت سونی در پی آن بود که از سیستمی استفاده کند که به جای اسکن شیارهای نوک انگشت، از نقشه مویرگ‌های بستر پوست استفاده کند، در این صورت اگر انگشت یک شخص قطع بشود، از آنجا که سیستم فقط مویرگ‌ها را در حین جریان خون تشخیص می‌دهد، دزدان و جنایتکاران به جایی نمی‌رسند!

اما جالب است بدانید که حسگر آی‌فون و نیز دیگر حسگرهای نسل جدید اثر انگشت، با اسکن کردن شیارهای لایه بیرونی مرده پوست کار خود را انجام نمی‌دهند، بلکه لایه زیری زنده را اسکن می‌کنند، بنابراین تا پوست زنده نباشد و سیگنال RF آن تشخیص داده نشود، اسکن پیش نمی‌رود.

لپ‌تاپ‌های جدید فوجیتسو از همین فناوری استفاده می‌کنند و انتظار می‌رود که گوشی ویندوز فونی یا اندرویدی و یا سرفیس پروی 2 هم از همین فناوری استفاده کنند.

پس از عرضه‌ی آیفون 5s توسط اپل و تعبیه‌ی حس‌گر اثر انگشت بر روی آن برای باز کردن قفل، بسیاری از کارشناسان روش‌های دیگری را برای بالا بردن امنیت در گوشی‌های تلفن همراه پیشنهاد دادند. یکی از این روش‌ها SilenSense است.

این تکنولوژی نوپا با تحلیل الگوی حرکت گوشی در دستان شما در زمان استفاده از آن با بکارگیری شتاب‌سنج و ژیروسکوپ گوشی، کاربر حقیقی را تشخیص می‌دهد. در صورت عرضه‌ی این سیستم جدید، شاید حس‌گر انگشت تعبیه شده برروی آیفون 5s عمری کوتاه خواهد داشت. SilentSense یک فناوری جدید برای شناسایی کاربر است، بطوریکه این فناوری با استفاده از حس‌گرهای تعبیه شده، نحوه‌ی لمس و فشار وارد شده با صفحه‌ی نمایش را تحلیل کرده و با استخراج الگوی لمس، کاربر اصلی یا به بیان بهتر مالک گوشی را از این طریق تشخیص می‌دهد.

SilentSense هم‌اکنون در انستیتوی تکنولوژی ایلینوی ایالات متحده در حال توسعه است. این فناوری با استفاده از حس‌گر شتاب‌سنج و ژیروسکوپ گوشی، میزان حرکت در زمان لمس توسط کاربر را می‌سنجد. همچنین این فناوری میزان فشار وارد شده در هر بار لمس و مساحت نقاط لمس شده را محاسبه کرده و قادر به تشخیص کاربر با این روش می‌باشد. در صورت فعال کردن این ویژگی در تلفن همراه، اگر در حالتی که قفل گوشی باز است، گوشی توسط شخص دیگری مورد استفاده قرار گیرد، این سیستم امنیتی گوشی را قفل خواهد کرد.

با توجه به آزمایشات انجام شده بر روی 100 نفر از افراد داوطلب، این سیستم قادر است در کمتر از 10 بار لمس با دقت 99 درصد، کاربران مورد نظر را شناسایی نماید. همچنین صحت کارکرد این سیستم با 2 یا 3 بار لمس نیز، 98 درصد است.

تا زمان عرضه‌ی این فناوری بصورت رسمی نمی‌توان در مورد بهینه‌گی و کارکرد عاری از خطای آن، به صراحت سخن گفت، چراکه سوالات بی‌پاسخ فراوانی در مورد نحوه‌ی کارکرد آن وجود دارد که از آن جمله می‌توان به میزان مصرف باتری در زمان فعالیت این سیستم برروی تلفن همراه اشاره کرد. هم‌اکنون این فناوری در زمان انجام بازی‌ برروی گوشی تلفن همراه غیر فعال می‌شود. بنابراین این سیستم فعلا فقط برای استفاده در کاربردهای کوتاه مدت کاربرد دارد. پس مطمئنا تا تکمیل این فناوری نوین، هنوز نیاز کامل به فعال‌سازی از طریق کد و همچنین اثر انگشت از بین نرفته است.

از سوی دیگر، این فناوری برای گوشی‌های تلفن‌همراهی که فاقد حس‌گر اثر انگشت هستند، بسیار مناسب خواهد بود. برای آشنایی با ویژگی‌های این سیستم باید تا زمان عرضه‌ی آن بصورت رسمی به بازار صبر کنیم.

منابع: برگرفته از 1 پزشک، زومیت