قصیده سرای نامی ادیب الممالک فراهانی نسخه متنی

برخيز شتربانا بربند كجاوه
از شاخ شجر برخاست، آواى چكاوه
بگذر به شتاب اندر، از رود سماوه
وز سينه ام آتشكده پارنمودار
بشتاب و گذر كن به سوى ارض تهامه
اين واقعه را نقش نما، زود به نامه
تا جمله ز سر گيرند، دستار و عمامه
بنويس يكى نامه به شاپورذوالاكتاف
هشدار كه سلطان عرا، داور انصاف
بگرفته همه دهر، زقااندر تا قاف
آن را كه درد نامه اش از عجا و ز پندار
كارى كه تو مى خواهى،از فيل نيايد
بر فرق تو و قوم تو سجّيل نيايد
تاكيد تو در مورد تضليل نيايد
زنهار بترس از غضب صاحب خانه
برگرد از اين راه و مجو عذر و بهانه
آگاه كنش از بد و اطوار زمانه
كانجا شودش صدق كلام تو پديدار
كاشتر به سجود آمده با ناز و تبختر
كز بال همى لعل فشانند و ز لا در
چيزى كه عيان است چه حاجت به تفكر
اين است كه ساسان به دساتير خبر داد
بر بابك بةرنا پدر پير خبر داد
مخدوم سراييل به ساعير خبر داد
ربّيون گفتند و نيوشيدند احبار
مولاى زمان مهتر صاحبدل امجد
پيغمبر محمود، ابوالقاسم احمد(ص)
اين بس كه خدا گويد: "ماكان محمد(ص)
اى لعل لبت كرده سبك سنگ گهر را
شيرويه به امر تو درد ناف پدر را
تقدير به ميدان تو افكنده سپر را
تا لايق بزم تو شود نغز و بهنجار
ادريس بيان كرده به اخنوخ و هميلع
تا بر تو دهد نامه آن شاه سميدع
فرق تو بنهاده خدا تاج مرصّع
اى پاك تر از دانش و پاكيزه تر از هوش
دانش ز غلاميت كشد حلقه فراگوش
از آن لا پر لعل وزان باده پرنوش
خلقى شده ديوانه و شهرى شده هشيار
كاينان ز تو مستند در اين نغز شبستان
كو سوخته سرو چمن و لاله بستان
بين كودك گهواره جدا گشته ز پستان
مرغان بساتين را منقار بريدند
گاوان شكم خواره به گلزار چريدند
تا عاقبت ا و را سوى بازار كشيدند
آوخ ز فروشنده، دريغا ز خريدار
زان پس كه از ايشان كمر و تاج گرفتيم
اموال و ذخايرشان تاراج گرفتيم
ماييم كه از دريا امواج گرفتيم
وانديشه نكرديم ز طوفان و ز تيار