واجب شدن روزه

منابع مقاله:

زندگاني حضرت محمد(ص)، رسولي محلاتي، سيد هاشم؛

صفحه: 1

فرض روزه(بنا بر قولي)

و نيز گفته اند: در ماه شعبان سال دوم، روزه ماه رمضان بر مسلمانان واجب شد و فاصله ميان تغيير قبله و فرض روزه ماه رمضان - به گفته برخي - يک ماه بود و مسلمانان موظف شدند تا ماه رمضان را روزه بگيرند. در آغاز چنان بود که چون شب فرا مي رسيد و افطار مي کردند و مي خوابيدند و يا افطار نکرده به خواب مي رفتند تا غروب روز ديگر افطار بر آنان حرام بود چنانکه جماع با زنان نيز در تمام اين ماه بر آنها حرام بود و اين حکم در سال پنجم نسخ شد، و خوردن و آشاميدن و مفطرات ديگر تا طلوع فجر و سپيده صبح بر آنان حلال شد به شرحي که ان شاء الله در جاي خود ذکر خواهد شد.

و به دنبال آن زکات فطر نيز واجب شد و رسول خدا(ص)روز اول ماه شوال را عيد قرار داد و نماز عيد خواند به کيفيتي که در کتابهاي فقهي مذکور است.

ولي بايد دانست که از سخنان جناب جعفر بن ابيطالب در حضور نجاشي در داستان هجرت حبشه استفاده مي شود که روزه سالها قبل از هجرت در اسلام بوده اگر چه به صورت غير فرض و يا در هر ماه سه روز (1) آمده باشد و بلکه از پاره اي روايات - اگر چه از نظر سند چندان معتبر نيست - استفاده مي شود، که روزه ماه رمضان در مکه فرض شده است، چنانکه در داستان اسلام عمرو بن مرة جهني که در سالهاي اول بعثت مسلمان شد آمده است که رسول خدا(ص)او را به سوي قومش فرستاد و چون به نزد ايشان آمد بدانها گفت:

«اني رسول من رسول الله اليکم، ادعوکم الي الجنة و احذرکم من النار، و امرکم بحقن الدماء و صلة الارحام و عبادة الله و رفض الاصنام و حج البيت، و صيام شهر رمضان، شهر من اثني عشر شهرا، فمن اجاب فله الجنة » (2)

[من فرستاده رسول خدايم به سوي شما و شما را به بهشت مي خوانم و از دوزخ برحذر مي دارم و به جلوگيري از خونريزي و صله رحم و پرستش خدا و ترک بتها و حج خانه خدا و روزه ماه رمضان يکي از دوازده ماه دستور مي دهم، و هر کس که پذيرفت بهشت از آن اوست. . . ]

1. تفسير علي بن ابراهيم، ج 1، ص 65.

2. البداية و النهاية، ج 2، ص 252. مجمع، ج 8، ص 244. . .