{4-} قبل از خروج از منزل بنيت انجام دستور خداوند ، با يك يا چند دانه خرما افطار نموده ،ودعايي را كه دراين مورد رسيده است بخواند .زيرا دراين دعا نيز امامش - درود و سلام خدا بر او و پدران و فرزندانش - ذكر شده و بايد درمضمون دعا تأمل كند . زيرا دعا بروشني مي گويد كه رفتن به سوي نماز ، رفتن به طرف خداوند است .بنابراين بايد نشانه ديدار با خدا را داشته باشد . اگر بتواند بايد باندازه بزرگي خدا و شناخت منت او ، در اجازه ديدارش بلكه دعوت به اين كرامت ، آنگونه كه شايسته است ادب اين مقام را رعايت كند . ولي خيلي بعيد است اين مخلوق ضيعف بتواند آنگونه كه شايسته اين مجلس است تواضع و احترام و شكر گزاري نمايد .بنابراين بايد همراه با اعتراف به ناتواني باندازه اي كه مي تواند سپاسگزاري و متواضع باشد . و اگر نتوانند ،نبايد حضور دراين مجلس براي اوسبكتر از حضور در مجلس سلطان زمانش باشد .زيرا از سلطان غفلت نمي كند ، بخصوص هنگام سخن گفتن بااو . اگر سلطان بداند كه دل رعيتش جاي ديگر است اورا از مجلس خود طرد ، از حضور او جلوگيري و او را از عطاياي خود محروم مي نمايد .بخصوص كه بداند اين غير ، دشمن سلطان است ، كه دراين حالت بشدت براو خشم مي گيرد . و اگر از ياد و احترام به خدا غفلت از پروردگار چيزي جز دوستي دنيا نمي باشد ، دنيايي كه دشمن خدا و دوستانش مي باشد . بپرهيز از اين كه اين مجلس را كوچك شماري .زيرا اهل آن ، فرشتگان مقرب ، پيامبران و رسولان ، شهدا و صديقين و بندگان صالح خدا هستند . شرمسارباش كه حاضرين مجلس در بهترين حالات باشند - همگي پاك ، مقدس ، آراسته ، بر سر ايشان تاج كرامت مراقبت خداي جليل بوده ، بر بدنهاشان لباسهاي توجه به خدا ، بر دلهايشان جامه اشتغال به خدا و بر بدنهاشان لباس باز داشتن از نافرماني خدا ، بر دستهايشان انگشتر نگشودن دست به نافرماني خدا و بر پاهايشان كفش منع از رفتن در حرامهاي خدا - وسر تو برهنه از لباس نگهداشتن از مخالفت با خدا و بر دستت انگشتر ستم بر بندگان خدا بوده و پايت برهنه از رفتن به سوي طاعت خدا باشد . اگر پرده از جلو ديدگانت برداشته شده و ببيني بدنت آلوده به نجاستهاي گناهان و باطن تو گرفتار انواع بيماريهايي است كه تو را از چشم ديگران مي اندازد چه حالي خواهي داشت ؟ آيا با اين شكل و قيافه بر سر سفره پاكان ، و بزرگاني كه هيچ عيبي ندارند حاضر خواهي شد ! اگر زيبايي باطني آنان را ببيني از همنشيني آنان پرهيز خواهي كرد ، چه رسد به اين كه سر سفره آنان بنشيني . و حتي اگر هزار چوب هم به تو بزنند راضي نمي شوي با اين همه پليدي كه در تو هست ، خود را به آنان نشان بدهي . برادرم ! حال بد و زور و وبال خود را بنگر و خود را بنگر و خود را مضطر به اين مطلب بنما تا خداوند بديهايت را پوشانده و بديهايت را به خوبي تبديل نمايد . آنگاه در كرم حضرت اله را بكوب و صدا بزن : ‹‹ اي كريمترين كريمان ! اي اجابت كننده دعاي مضطرها ! به پستي و ذلتي كه نسبت به خودم روا داشتم رحم كن . تو از من به خودم مهربانتري بخصوص در مثل چنين روزي كه مرا دعوت به ديدار خود نموده اي . من ميهمان تو هستم پس راضي نشو كه آبرويم پيش ميهمانهايت بريزد . كارم را اصلاح كرده و از لباسهايي كه به ميهمانانت مي دهي به من نيز عنايت فرما تا بتوانم زشتي ها و نقايص خود را پوشانده خود را بيارايم و آبرويم را حفظ كنم . اگر انسان با اضطرار واقعي روي به درگاه پروردگارش آورد محال است اورا اجابت نكند .اوكسي است كه در قرآن خود فرموده است : ( امن يجيب المضطر اذا دعاء و يكشف السوء ، اي كسي كه هنگامي كه مضطر اورا بخواند ، او را اجابت نموده و گرفتاريش را برطرف مي نمايد ) بنابراين بنده بايد اضطرار را در خود بوجود بياورد . اغلب مردم روحيات بدي درخود بوجود آورده واز صفات خوب غافل هستند .بهمين جهت نيز از چيزهايي است كه بطور اتفاقي شنيده و مسموعات آنها خجالت وشرمي در آنها بوجود نمي آورد ، چه رسد به اين كه آنچنان خجالت بكشند كه به اضطرار برسند . وخلاصه اگر شرمي كه به اضطرار برسد بوجود آمد ، اجابت نيز بدنبال آن آمده و گرفتاري برطرف مي گردد . علامت ا ضطرار نيز اين است كه در هنگام عيد قلب او شكسته ، واز رد شده بترسد ، اميدوار عفو و فضل او بوده و اميدواري به كرم پروردگارش را بيشتر نمايد ، بانتظار رحمتت و عنايت خداوند باشد . آنگونه كه بندگان صالح او هستنند ، و ترس خود را با ملاحظه اين كه امروز روز جايزه دادن و بدست آوردن فضيلت است از بين ببرد . در عين حال باگوشه چشم به عظمت خدا و بزرگي جنايت خود نگريسته و مانند كوتاهي كنندگاني كه به دامن عفو فراوان او پناه آ ورده اند ، رفتار مي كند ، وتمام سعي و تلاش او براي استغفار و جلب رحمت و ديدن آثار قبولي است . وبه نگهبانان و حاميان خود كه از معصومين (ع) مي باشد ، پناهنده شده تا او را شفاعت نمايند . و خداوند را به حق و آ بروي آنان نزد خدا قسم مي دهد كه اورا با عفو خود اكرام نموده ، از فضل مخصوص خود محروم نكند ، صورت كريم خود را از او بر نگردانده ، بخاطر آنان او را قبول نمايد و آ نگونه كه با حزب و دوستان خود رفتار مي كند با او نيز معامله كند . از بوجود آمدن اين حالات معلوم مي گردد كه فيض قدسي شامل حال او شده است كه بايد خدا را بخاطر نجات و رهايي از خطر هلاك ثنا گفته ، و از اين به بعد با ياري گرفتن از پروردگار خود را از غفلت و انجام كارهايي كه باعث هلاكت دائمي است دور بدارد . آنچه درباره اضطرار به پوشش پروردگار گفتيم ، فقط در كسي بوجود مي آيد كه باچشم دل نجاست گناهان را بر اعضاي بدنش و پليدي عيوب دل بر روح و جانش را ببيند . آن هم نه مجازا بلكه واقعا اين مطلب را درك كند و بفهمد كه اين نجاستها و پليديها نجستر و كثيفتر از چيزهاي كثيف اين عالم و بدبوتر از مردارهاي بو گرفته دنياست . اگر كسي خود را در پيشگاه سرور رسولان و ائمه طاهرين و فرشتگان مقرب و ساير پيامبران و رسولان فرض نمايد چه حالي خواهد داشت ؟ فكر مي كنم اگر انسان يك دهم اين رسوايي را داشت ، آرزو مي كرد زمين او را فرو برد تا از اين رسوايي رهايي يابد . مريم راستگو هنگام فرض رسوايي بين مردم ، با اين كه نزد خداي عز وجل و فرشتگان پاك بود ، گفت : ‹‹ كاش قبل از اين مرده و كاملا فراموش شده بودم .›› بهر صورت تمامي ما به پوشش زيباي خدا محتاج بوده و اگر اين پوشش ازما برداشته شود ، رسوا خواهيم شد . يكي از پوششهاي زيباي او ، همين شكل انساني است كه اگر از ما سلب شده و مردم شكل واقعي مار ببيند رسوا مي شويم . زيرا شكل روح متناسب با اخلاق و صفات است .مثلا كسي كه صفت غضب بر او غالب باشد ، روح او بشكل سگ خواهد بود .مگر اين كه خلق خود را با داوري حلم معالجه نموده ،خشم تبديل به شجاعت شده وشكل سگ به شكل انساني شجاع تغيير يابد . و همينطور ساير اخلاق و صفات . بهمين جهت گذشتگان هر روز با آينه و غيره سيماي خود را بررسي مي كردند تا مطمئن شوند كه تغيير نكرده و مسخ نشده و پوشش خدا همچنان باقي است . و اين شكلهاي حقيقي گاهي اوقات به بعضي از اوليا نشان داده مي شود و مردم را باين شكلها مي بينند . از امام سجاد (ع) روايت شده است كه پرده را از جلو ديدگان شخصي بر داشته و شكل و اقعي جاجيها را به او نشان داد و او در ميان جمعيت فقط دو نفر را به شكل انسان ديد . هنگام برپايي نماز عيد بصورت جماعت ، مصيبت غيبت او را بياد آورو بياد داشته باش كه امامت نماز عيد ازحقوق مخصوص امام زمان (عج) و برپايي آن از كارهاي معروف اوست . ‹‹ چون در روز عيد خود را آشكار كند ، ديده همگان بر زيبائيش خيره گردد . ارواح آنان بسوي زيبايش سرازير شوند و مردمك چشمانشان از فرط زيبايش هوس گلزار نمايند . عيد من آن روزي است كه با ديدگان شاد كه زيبايش را تحسين مي كند ،آن زيبايي را ببينم .›› آيا اين مصيبت نيست كه بجاي نماز با امام (ع) با ديگران نماز بگزاريم ! اگر بجاي ديگران امام زمان (ع) خطبه هاي نماز عيد را مي خواند چه حالي داشتيم ! و اگر او درميان ما بود روزگار ماچقدر با امروز فرق داشت ! آنگاه به آنچه درروايات درباره او آمده بنگر از قبيل : بركتها و نورهاي زمان حضور او ، گسترش عدل ، برچيده شده بساط ظلم و سركشي ، عزت اسلام ، احترام قرآن ، رواج ايمان ، كامل شدن عقلها ، تزكيه دلها ، اصلاح اخلاق و ازبين رفتن تفرقه و نفاق .
لطفا منتظر باشید ...
