يسع بن حمزه ميگويد:درمجلس حضرت رضاع بودم و جمعيت بسياري درمجلس حضورداشتندوازآنحضرت سوال ميكردندوازاححكام حلال وحرام ميپرسيدندوامام رضاع پاسخ آنهاراميداددراين ميان ناگهان مردبلند قامتي وگندم گون واردمجلس شدوسلام كردوبه امام هشتم ع عرض كرد:من از دوستان شماوپدرواجدادپاك شماهستم ودرسفرحج پولم تمام شده وخرجي راه ندارم تابوطنم برسم اگرامكان داردخرجي راه رابه من بده تابوطنم بسم خداوند مراازنعمتهايش برخوردارنموده است وقتي بوطن رسيدم آنچه به من داده اي معادل آن ازجانب شماصدقه ميدهم چون خودم مستحق صدقه نيستم .امام رضاع به اوفرمود: بنشين خدابه تولطف كندسپس امام روبه مردم كردوبه پاسخهاي آنهاجواب فرمود:سپس همه ردم رفتندوتنهاآن مردمسافرومن وسليمان جعفري وخثيمه در خدمت امام مانديم .امام ع به مافرمود:اجازه ميدهيدبخانه اندرون بروم ؟ سليمان عرض كرد:خداوندامرواذن شمارابرمامقدم داشته است .حضرت برخاست وواردحجره اي شدوپس ازچنددقيقه بازگشت وازپت درفرمود:آن مردمسافر خراساني كجاست ؟خراساني برخاست وگفت :ايجاهستم .امام ازبالاي دردستش را بسوي مسافردرازكردوفرمود:اين مقداردنياررابگيروخرجي راه خودراباآن تامين كن واين مبلغمال خودت باشدديگرلازم نيست ازناحيه من معادل آن را صدقه بدهي بروكه نه تومراببيني ونه من توراببينم .مسافرخراساني پول را گرفت ورفت .سلمان به امام رضاع عرض كرد:قدايت گردم كه عطاكردي و مهرباني فرمودي ولي چراهنگام پول دادن به مسافرخودرانشان ندادي وپشت در خودرامستورنمودي ؟امام رضاع پاسخ فرمود:مفافه ان اري ذل السوال في وجهه لقضائي حاجته ازآن ترسيدم كه شرمندگي سوال رادرچهره اوبنگرم ازاين روكه جاجتش رابرمياورم .وآياسخن رسول خداص رانشنيده اي كه فرمود:المستتر بالحسنه تعدل سبعين حجه والمذيع بالسميئه مخذول والمستتربهامغفورله .پاداش آنكس كه كارنيكش راميپوشاندمعادل پاداش هفتادحج است وآنكش كه آشكارا گناه ميكندموردطردخداست وآنكس كه گناهش راميپوشانددرصورت توبه مورد آمرزش خداقرارميگيرد ./سفينه البحارج 1ص 418
لطفا منتظر باشید ...
