مهمانداری در اسلام مهمانداری، سنت حسنه‌ای است كه اسلام بر آن صحه گذاشته است و روایات بسیاری در فضیلت و آداب و رسوم مهمانداری و ثمرات دنیوی و اخروی آن نقل شده‌اند.
به گزارش ایبنا، كتاب «مهمانداری در اسلام» نوشته نورمراد محمدی از سوی موسسه بوستان كتاب تجدید چاپ شد. این اثر با توجه به حوزه‌‌های اجتماعی و دینی مهمانداری در جامعه، به بررسی و بیان ابعاد فردی و اجتماعی این عمل اخلاقی با استفاده از روایات و حكایات پرداخته است.
كتاب حاضر كه عجین شدن سنت حسنه مهمانداری را با آیین ناب و سرنوشت‌ساز اسلام، به بحث و بررسی گذاشته است، با بیان احادیث جذاب و نورانی و ذكر حكایات و لطیفه‌های شیرین، مسایلی از قبیل فضیلت مهمانداری و ثمرات آن و همچنین وظایف مهمان و میزبان و آداب مهمانی را به طور مفصل بیان كرده است.
محتوای كتاب، پرده از سنتی زیبا و حسنه و رایج در بین هموطنان ما برمی‌دارد كه متاسفانه تاكنون كسی در این باره به تحقیقی جامع نپرداخته است.
اصولا هر آن‌چه در جامعه بشری از ارزش و اهمیت والایی برخوردار است، اندیشه‌ای محسوب می‌شود كه ریشه در اعتقادات، سنت‌ها و باورهای مردم دارد و در بین سایر جوامع زبانزد عام و خاص است.
خداوند تبارك و تعالی برای مهمان و میزبان، ارزش زیادی قایل شده و برای آنها پاداش بسیار زیادی در نظر گرفته است؛ هم برای مهمان كه به خانه برادر دینی‌اش می‌رود و هم برای میزبان كه از او پذیرایی می‌كند
آن‌چه موضوع بحث و مشترك بین تمامی جوامع است، مهمانداری است كه از زمان‌های بسیار دور و در میان تمام ملل و اقوام مختلف وجود داشته و همه انسان‌ها با هر خصوصیت و تیره و نژادی در هر منطقه دنیا این خصیصه را در جان و دلشان ثبت كرده‌اند و این كار پسندیده را ارج می‌نهند و به آن عمل می‌كنند.
این خصلت بسیار خوب و نیك، با ظهور دین مقدس اسلام در بین جوامع و پذیرش آن از طرف مردم برای همیشه ثبت و جاودانی شد و دین مبین اسلام، این خصلت نیك را تایید و بر آن تاكید كرد.
آداب و چگونگی پذیرایی از مهمان در جوامع، مختلف است و در هر جامعه‌ای به نوعی از مهمان پذیرایی می‌كنند كه بعضی از آن مطابق شرع مقدس اسلام است و برخی دیگر مخالف با فرمان‌های انسان‌ساز الهی است. به عنوان نمونه، در بعضی از جوامع غیر اسلامی، بهترین پذیرایی از مهمان این است كه جام شرابی را به وی تعارف كنند و او نیز برای قدردانی از میزبان، جام را سر بكشد، كه این‌گونه پذیرایی از نظر اسلام مردود و بلكه حرام است.
خداوند تبارك و تعالی برای مهمان و میزبان، ارزش زیادی قایل شده و برای آنها پاداش بسیار زیادی در نظر گرفته است؛ هم برای مهمان كه به خانه برادر دینی‌اش می‌رود و با او دیدار كرده و در خانه او غذا می‌خورد و هم برای میزبان كه از او پذیرایی می‌كند و غذا و امكانات رفاهی در اختیار او قرار می‌دهد. بر اساس مطالب كتاب، اگر انسان بعد از انجام واجبات و ترك محرمات، جز مهمانداری عمل نیك دیگری را انجام نداده باشد، خداوند به واسطه همین عمل، او را به بهشت می‌برند.
یكی از صفات بسیار پسندیده مهمانداری و مهماندوستی است. تمامی پیامبران به این صفت زیبا و پسندیده آراسته بودند و یكی از صفات بارز آنان، مهماندوستی بود. ما هیچ پیامبری را سراغ نداریم كه از مهمان روگردان بوده باشد. بعضی از پیامبران اگر شب در منزل مهمان نداشتند، لب به غذا نمی‌زدند و گرسنه می‌خوابیدند!
بر اساس مطالب کتاب، «حضرت ابراهیم(ع) یكی از پیامبران عظیم‌الشان بود كه هیچ وقت بدون مهمان غذا نمی‌خورد و لب به غذا نمی‌زد. از قضا روزی مهمان برای آن حضرت نرسید و او گرسنه بود. از خانه به جست‌وجوی مهمان بیرون آمد. دید در صحرا جماعتی در حال سفرند.
حضرت ابراهیم(ع) خود را به آنها كه پانزده نفر بودند، رساند و آنها را به مهمانی دعوت كرد.
آنها گفتند: ما گروهی كارگر بیچاره هستیم. هریك از ما اطفال و عیال زیادی داریم. هرگاه خود مهمان شویم، اهل و عیال ما گرسنه خواهند ماند.
حضرت ابراهیم فرمود: اجرت عملگی شما را نیز خواهم داد. به هرحال آنها را راضی كرد و به خانه آورد و مهمان كرد.
وقتی كارگران در ضیافت شركت كردند و اجرت هم گرفتند، با خود گفتند: حقیقتا دین ابراهیم بر حق است؛ زیرا مهمان می‌كند و اجرت هم می‌پردازد.
در همان ساعت نزد حضرت ابراهیم ایمان آوردند و به سوی خانواده خود برگشتند.»
چاپ سوم كتاب «مهمانداری در اسلام» در شمارگان 1500 نسخه، 100 صفحه و بهای 17000 ریال راهی بازار نشر شد.
تهیه و تنظیم: گروه کتاب تبیان - محمد بیگدلی
