مقدمه - بررسی نقش امام سجاد (ع) در رهبری شیعه نسخه متنی

مقدمه

يكى از مباحثى كه تا كنون در تاريخ و سيره امامان معصوم(عليهم السلام) كم تر به آن پرداخته شده، بررسى عصر امامت امام سجّاد(عليه السلام)و نقش آن حضرت در رهبرى شيعيان، پس از شهادت پدر بزرگوارشان امام حسين(عليه السلام) است.

اهميت شناخت و لزوم مطالعه اين موضوع، زمانى روشن تر مى گردد كه بدانيم گروهى از مورّخان و نويسندگان بر اين باورند كه امام سجّاد(عليه السلام)پس از واقعه جانگداز عاشورا، از امور اجتماعى و سياسى كناره گرفتند و به مسائل عبادى و شخصى خود روى آوردند و نه تنها نسبت به خلفاى بنى اميّه هيچ گونه اعتراض و موضع گيرى منفى از خود نشان ندادند، بلكه از مطيع ترين و محبوب ترين افراد اهل بيت(عليهم السلام) نزد دستگاه حاكم بودند!

ابن سعد به نقل از زُهرى مى نويسد: على بن الحسين ميانه روترين، مطيع ترين و محبوب ترين فرد خاندان خويش نزد مروان و عبدالملك بود.(1)

روزبهان خنجى نيز در اين زمينه مى نگارد: آن حضرت بلند عزم و قصد

1 . ابن سعد كاتب واقدى، الطّبقات الكبرى، ج 5 ، ص 166.