لطفا منتظر باشید ...
موضع معاويه با امام حسن
" فرزند جگر خوار " با " امام حسن " عليه السلام مواضعى در پيش گرفت كه از مطالعه آن موى بر بدن راست مى ايستد، و جان آدمى از شنيدنش آشفته و رنجور مى شود. پيشانى انسانيت از آن شرمگين مى شود، و دين و پاكدامنى آنرا محكوم و عدل و نكوكارى آنرا طرد مى كند، دارندگان نسب پاك و خاندان برومند چنان روشى را زشت مى شمارند، روشى را كه " معاويه " به آسانى مرتكب آن شد و بدان وسيله دين و مروت را به پستى كشيد و مورد اهانت قرار دارد.امام حسن كيست؟
اين شخصيت بزرگ، كه درود خداى بر او باد، اگر هيچ نبود لا اقل شخصيتى از مسلمانان و يكى از حاملان قرآن و از كسانى است كه روى به خدا آورده و راه نكوكارى و احسان در پيش گرفته اند، او علوم شرع را به دوش كشيده و مقاصد كتاب و سنت و همه ملكات فاضله را تعقيب كرده است. در مكارم اخلاق پيشوا و اسوه، و در فرهنگ اسلام سر مشق بوده است. در آيين پاك اسلام اهانت وآزار و محاربه با چنين شخصيتى سخت منع شده است و حدود شرع الهى روش مواجهه با اينان را بخوبى معين داشته، وهر چه اين گونه شخصيتها نيكى ببينند، به نفع مسلمانان و هر چه آزار ببينند، بر عليه مسلمين است.علاوه بر اين، او در شمار صحابه گرامى پيغمبر بود و در ميان اصحاب، از پدر بزرگوارش كه بگذريم، كسى نيست كه با او برابرى تواند. و با اين پايگاهى
كه ايشان در عدالت و شئون ديگر دارند، در بين صحابه كسى يافته نمى شود. يكى از فضائل بزرگ اين امام، آن است كه در ميان مردم در آن روزگار، كسى جز او مستحق امامت و پيشوايى نبوده، چرا كه در فضل و نزديكى به پيامبر، از همه برتر بود و سزاوار ترين صحابه بود كه بر طبق مفاد احكام اسلام اين پايگاه را احراز مى كرد. بنابراين جدايى و مبارزه با چنين بزرگمردى جايز نبوده و به هيچ روى نمى بايست از انديشه ها و سخنانش سر پيچى كرد و با او به مخالفت بر خاست، و او را اذيت كرد، تا بدانجا كه بر او لعنت بفرستند، مقامش را هتك كنند و شخصيت او را بدينگونه كوچك شمارند.
بر فضائل اين امام، اين را مى بايد افزود كه سبط رسول خدا است و پاره تن، نور ديده پيامبر، و پيشواى بانوان عالم است. گوشت و خونش از گوشت و خون اوست. پس بر گروندگان نبوت پيامبر خاتم فرض است كه شئون صاحب رسالت را پاس بدارند، ورضاى او را بدست آورند، و براستى كه او جز به آيين صريح و دين خالص رضايت نمى دهد.
وانگهى، اين امام بزرگوار، پيش از همه اينها، يكى از اصحاب كساء مى باشد كه مطابق آيه شريفه، خدا هر گونه رجس و پليدى را از آنان برداشته و پاک و مطهرشان کرده است.
اين امام، يكى از آن معدود كسانى است که خداوند در سوره ي " هل اتي " ستوده و در حقشان آيه ي " يطعمون الطعام علي حبه مسکينا و يتيما و اسيرا " نازل فرموده اس.
اين امام يکي از نزديکان " ذوي القربي " رسول الله صلي الله عليه و آله " است، که خداوند دوستي ايشان را واجب فرموده و آنرا پاداش رسالت قرار داده است.
او از کساني است که مطابق آيات قرآني، پيامبر خدا به وسيله ي آنها بانصاراي نجران مباهله کرده است.
او يكى از دو امانت بزرگ است كه پيغمبر بزرگوار عليه السلام پس از خود در ميان امت به امانت گذاشته است، تا به آنان اقتداء كنند و فرموده است: " مادام كه به دامن آنها چنگ زده ايد، گمراه نخواهيد شد ".
او از خاندانى است كه در ميان امت، حكم كشتى نوح را دارند، كه هر كه سوار آن شد نجات يافت و هر كه تخلف كرد هلاك گرديد.
او از كسانى است كه خداوند واجب كرده كه در نمازها به ايشان درود فرستند و هر كه بر ايشان درود نفرستد نمازش پذيرفته نيست.
