لطفا منتظر باشید ...
حرف "ش"
شبيب بن عامر "جد كرمانى"
شبيب بن عامر 'معروف به حد كرمانى' [ مقصود از كرمانى كه شبيب جد اوست، 'جديع بن على بن شبيب' است كه در سال 120 هجرى والى خراسان شد و بعد بركنار گرديد، و نصر بن سيّار در سال 126 او را زندانى كرد، اما كرمانى در سنه 128 هجرى پس از آزادى با نصر جنگيد و با ابو مسلم خراسانى همكارى داشت. تا اين كه در سال 129 هجرى در جنگ نصر مجروح شد و سپس كرمانى را دستگير كردند و به دار آويختند. تاريخ طبرى، ج 7، ص 154 و 285 و...". ] از ياران و اصحاب اميرالمؤمنين عليه السلام و از افراد مورد وثوق آن حضرت بود، لذا به مالك اشتر دستور داد كه او را خزانه دار بيت المال قرار دهد و در فرمان خود شبيب را اهل ثقه و نصيحت و مورد اطمينان و اعتماد دانسته بود. [ تنقيح المقال، ج 2، ص 80 و 81. ] و او در سرزمين جزيره و نصيبين جانشين مالك اشتر بود.شبيب در جريان حمله كارگزار معاويه
ابن اثير در حوادث سال 39 هجرى مى نويسد: معاويه، 'عبدالرحمن بن قَباث بن اشيَم' را در رأس گروهى براى غارت 'جزيره' گسيل داشت. در آن زمان 'شبيب بن عامر' در شهر نصيبين [ نصيبين از شهرهاى آباد جزيره در مسير موصل به شام است. ] به سر مى برد، در اين وضعيت نامه اى به 'كميل بن زياد' كه حاكم 'هيت' بود، نوشت و او را از تهاجم قواى شام مطلع ساخت و در نامه يادآور شد كه نمى داند، او به ناحيه نصيبين مى آيد يا قصد فرات و هيت دارد. كميل بلافاصله با شش صد نيروى سواره براى مقابله با نيروهاى ابن قباث عازم آن منطقه شد و دشمن را كه تعدادشان چند برابر بود، شكست سختى داد و امام على عليه السلام را بسيار خشنود ساخت. شبيب بن عامر نيز پيروزى كميل را تبريك گفت و خود به تعقيب ديگر نيروهاى شامى پرداخت. سرانجام خود را به 'بعلبك' رساند. معاويه براى مقابله با وى، 'حبيب بن مسلمه' را با نيروهاى تحت فرمانش، اعزام كرد اما شبيب را نيافت.
شبيب از بعلبك بازگشت و در منطقه رقه و نواحى آن كه اكثر مردم عثمانى بودند "و با حضرت على عليه السلام سر جنگ داشتند" حمله كرد و گوسفندانشان را با خود برد و سلاح ها و مركب هاى آنان را گرفت؛ اما حضرت عليه السلام بعضى از كار او را تأييد ننمود، او را از گرفتن اموال و حيوانات مردم نهى كرد و تنها اجازه داد كه مركب و سلاح هايى را كه با آنها مى جنگند به غنيمت ببرند و در ضمن از تلاش و شجاعت شبيب تجليل به عمل آورد و فرمود: 'رحم اللَّه شبيباً لقد أبعدَ الغارَة َو عجَّلَ الإنتصار؛ خداوند، شبيب را رحمت كند كه دست غارتگران را از منطقه كوتاه كرد و شرشان را دور ساخت و پيروزى و نصرت را زود به ارمغان آورد.' [ كامل ابن اثير، ج 2، ص 428. ]
شبيب و جانشينى مالك اشتر
در يكى از مكاتبه هاى حضرت على عليه السلام به مالك اشتر كه حاكم نصيبين و بلاد بود، آمده است: 'من، محمد بن ابى بكر را والى مصر كردم، اما طاغيانى بر او خروج نمودند و او را كه نوجوان و در امور جنگى كم تجربه بود، به درجه شهادت رساندند. - خدايش رحمت فرمايد - حال خودت نزد من بيا تا در مورد وقايع و اتفاقات مصر چاره اى بينديشى. هم چنين يكى از ياران ناصح و مورد اعتماد و ثقه خود را به نيابت خود برگزين.' مالك پس از دريافت پيام امام 'شبيب بن عامر' را به جانشينى خود برگزيد و خود عازم ديدار اميرالمؤمنين گرديد. [ تنقيح المقال، ج 2، ص 81؛ تفصيل بيشتر را در شرح حال 'مالك اشتر' ملاحظه نماييد. ]
