«طلبه شهيد: علي رزم آرا قمي» الحمدلله رب العالمين و الصلاه و السلام علي سيد المرسلين سيدنا و مولانا حبيب اله العالمين خير خلقه و اشرف بريته ابي القاسم مصطفي محمد (صلي الله عليه و آله) و علي مولي المتقين، امير المومنين و علي الصديقه الطاهره، فاطمه الزهرا و علي الحسن و الحسين و الائمه المعصومين جميعا و رحمه الله و بركاته. « الحمدالله الذي هدانا لهذا و ما كنا لنهتدي لولا ان هدانا الله». (اعراف/43) «والعصر ان الانسان لفي خسر الا الذين آمنوا و عملوا الصالحات و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر»(سوره عصر) بعد از حمدو سپاس و ستايش بي كران به عدد افلاك و ستارگان و به تك تك ريگ‌ها و شنهاي بيابان‌هاي جهان، مخصوص خداوندي كه آفريننده جهانيان است و هدايت كننده مصنوعات و شكننده عظمت و جلال ستمگران و ويران كننده كاخ‌هاي شيطاني ظالمان؛ حكيمي كه «ما خلقت هذا باطلا» در شان كارش است و لطف و محبت و هدايت، برنامه هرروزه اعمالش. بارالها! در پيشگاه مقدس و عظمت تو شهادت مي دهم كه: اشهد ان لااله الاالله و اشهد ان محمداً رسول الله و اشهد ان اميرالمؤمنين علياً ولي الله و گواهي مي دهم به رسالت ابراهيم، نوح ، موسي و عيسي ، رسول الله، خاتم الانبياء (صلي الله عليه و آله) و به امامت‌علي (عليه السلام) و فرزندانش و به طهارت و عصمت سيده نساء العالمين و به حضور امام عصر (عجل الله تعالي فرجه) كه بار پروردگارا مؤاخذه‌ام مكن و به آبروي اين عزيزان و مقربان، مرا كر و لال و بي ايمان از دنيا مبر و شب اول قبر هم نشين و هم صحبت شان بگردان و قبر تنگ و تاريك مرا به نورشان منور نما و در دنياچشمان غرق گناهم را به جمال مولامان پاك و بينا گردان. اينك به لطف و توفيق الهي كه در جمع عزيزان رزمنده حاضر شدم، لازم مي دانم چند كلامي درد دل و سفارشاتي حقيرانه و فرزندانه و برادرانه هر چند ناقص و ناموزون با اين فكر و عقل بسيار كوتاه خود داشته باشم: و اما شما اي امت اسلام و غيور مردان و ياران صديق روح الله و عاشقان الله و آرزومندان زيارت كربلاي اباعبدالله و اي امت خداجوي و اي معتقدان به صحنه پر مخاطره و وحشتناك قيامت! اي معتقدان به روز ظهور اعمال ريز و درشت، از نيك و بد و اي معتقدان به قرآن و شنوندگان و خوانندگان آيات الهي در هر صبح و شام! به هوش باشيد، اگر مي خواهيد در روزي كه انسانها به دنبال پناه گاه مي چرخند «و يوم يقول الانسان اين المفر». زير سايه پر عظمت عرش الهي، آرام و شادمان باشيد، بايدهمه به وظايف با دقت عمل كرد كه به قول شهيد بهشتي: «بهشت را به بها مي دهند نه به بهانه» وظايف فراوان است: وظايف اجتماعي، سياسي، مكاني، زماني دنيايي، خلقي و اخروي، والهي . هر كسي كه باشيم: يك كشاورز، كارگر، محصلي، معلم، كارمند، روحاني، صنعت كار و تحصيل كرده و... بدان كه ديگران بر تو حق دارند. در كارهايت با ياد خدا و توكل بر او فريب شيطان را نخوري و كم كاري و كارشكني و اخلال گري و خيانت و كم فروشي و دزدي و تجاوز به حقوق ديگران و انواع غيبت‌ها و تهمت‌ها و حسدها و كينه ورزي‌ها بر انسان غلبه نكنند كه واي بر ترازو كردن اعمال انسان «و من يعمل مثقال ذره خيرا يره و من يعمل مثقال...». اي برادران و خواهران مسلمان! كمي فكر كنيد. چرا بايد كاري كرد كه فرداي قيامت از هم گريزان باشيم؟ چرا بايد صفحه سفيد قلبمان را با تجاوز به حق ديگران و عمل نكردن به وظايف، سياه و تباه كنيم كه روز قيامت تبلور اسرار است؟ آن چه در دل داشتيم بيرون مي ريزد و بغض‌ها و كينه ها و حسدها آشكار مي گردد. پس عاقلان و عاقبت خواهان ترجيح مي دهند به جاي دست خالي از سفر دنيايي به آخرت رفتن، همراه خود توشه اي بر دارند تا آن روز بزرگ چشمان خيره و صورت‌ها از گناه سياه نگردد و در جمع بي دينان حاضر نشويم. آيا به تاريكي و تنهايي عالم قبر توجه داريم؟ آيا مي دانيم جز اعمال خوب و بد همنشين ديگري نداريم؟ پس خوشا آنان كه ملكه اعمالشان از خوبي مي درخشد و قبر تاريكشان روشن مي شود و فرشتگان الهي و پيامبران خدا دوست و هم صحبت آنان مي شوند. اينان كساني هستند كه «ولا خوف عليهم و لاهم يحزنون»(بقره/112) زيرا به وظيفه عمل كردند. آن را كه حساب پاك است، از روز حساب چه باك است؟ اينان همان مؤمنين هستند؛ آناني كه با ايمان به خداي رحمان و رحيم به اصول و فروع و همه مقدسات و دستورات پايبند هستند و به آنها عمل مي كنند و مزد خويش را بهشت و نعمتهاي بي كران آن را مي گيرندو سرافراز در برابر پيامبران و معصومين با روي نوراني حاضر مي شوند، و افسوس به حال كوتاه كاران؛ آنان كه لغزيدند و فريب هوس‌ها و تجملات زود گذر را خوردند و از سر انجام كارها غافل ماندند و اين نداي الهي كه «يوم لا ينفع مال و لا بنون»(شعرا/88) را توجه نداشتند و قلبي پاك نساختند و در زمره زيان كاران قرار گرفتند. پس بايد حب دنيا را از دل خالي كرد كه «حب الدنيا رأس كل خطيئه» است. اين دوستي چه بد دوستي است زيرا هر كس با دنيا دوست شده، پر و بالش سوخت و هرگز نتوانست به سوي دستورات الهي و عالم بالا سفر كند و عروجي الهي داشته باشد. مهمترين اعمال نماز است، نماز كه نردبان مومن است و بالا برنده. حسينيان! بدانيد كه حسين در ميدان جنگ و آتش نماز را در اول وقت خواند تا درسي براي امت باشد. اقامه نماز كنيدو به همراه آن، روزه الهي را ارج بنهيد و اگر مي خواهيد رستگار شويد كه «يا ايها الذين امنوا استعينو بالصبر و الصلياه» آيا در جايي كه نماز را سهل بنگريم و سبك بدانيم، اميد به شفاعت امام حسين (عليه السلام) داريم؟ به نماز پناه بريد كه باعث نزديكي به خداست. بلي بهاي نماز كم نيست. نماز و احكام اسلام همان قدر ارزش دارد كه براي آن دندان رسول خدا شكست و سر علي شكافته شد و سر مبارك حسين (عليه السلام) بالاي نيزه رفت. مسلمين بيدار باشيدو قرآن زياد بخوانيد كه امام حسين باسر بريده قرآن خواند. مگر فراموش كرديد كه سر مباركش را بالاي نيزه كردند و بر آن كوبيدند باز هم قرآن مي خواند و سفارش به قرآن مي كرد؟! بلي، مردگان به قول علي (عليه السلام) بر ما فرياد مي زنند كه «ان خير الزاد التقوي» بهترين توشه تقوا است. تا وقت باقي است، بايد بيدار شد كه فردا نماند ره باز گشت. امروز، روز عمل و فردا روز حساب است. از نعمت هاي خدابراي غير رضاي او استفاده نكنيم كه كوله بار سنگين و ره طولاني را بايد هر كس خود به دوش كشد. پس واي بر آنان كه بار گناه بر دوش كشند و سر پل بلغزند و در چاه آتش بيفتند. مرگ نزديك است كه «اقترب للناس حسابهم و هم في غفله معرضون...» (انبياء/1 ) حساب نزديك است. پس بس است به دنبال زينت دنيا رفتن، بايد عبرت گرفت؛ عبرت از همه چيز؛ از مردن‌ها از شهادت‌ها. بايد برخيزيم و به پيكر غرق به خون شهدا بنگريم و فكر كنيم و بگرييم كه آنان در چه راهي پا نهادند و ما در چه راه؟ اي مسئولين انجمن‌ها و اي همه ملت! آيا نشنيده ايم «و لا تموتن إلاّ و انتم مسلمون»(بقره/123) آيا بهتر نيست كه قبل ازاين كه مرگ به سراغ ما بيايد، ما به دنبال زندگي هميشگي و شهادت بشتابيم؟ نه اين كه خويشتن را به كشتن دهيم، بلكه گونه اي بميريم كه براي رضاي خدا كار مي كرديم. آيا افسوس نمي‌خوريد وقتي مي شنويد «و فضل الله المجاهدين علي القاعدين اجرا عظيما» (نساء/95) اي باز ماندگان محترم و بزرگوار شهدا! آيا خوشحال نيستيد كه خداوند بزرگ برتري و فضيلت داد به رزمندگان و شهيدان راه حق به اجري عظيم؟ آيا هنوز هم جايي براي سكوت و بي حالي و بي تفاوت‌ها باقي مانده؟ افسوس براي آن كه «ياليتني كنت معكم فافوز فوزاً عظيما»(نساء/73). امروز بايد برخاست كه فردا دير است و نمانده ره بازگشت. بايد جهاد كرد؛ جهاد با شيطان درون و شياطين بيرون تا روزي و نقطه اي كه« و قاتلوهم حتي لا تكون فتنه و يكون الدين كله لله»(انفال/39) بايد مشكل را تحمل كرد كه «فان مع العسر يسرا» و بايد جنگيد زيرا جنگ نعمت است. اگر ما ندانيم قرآن ياد آور مي شود كه «كتب عليكم القتال و هو كره لكم و عسي ان تكرهوا شيئاً و هو خير لكم»(بقره/ 216) جنگ را ظاهري خونين و دادن جان و مال، باطني پر افتخار دارد اگر بفهميم و پرده ماوي را كنار افكنيم. بايد مرد. حال كه بايد رفت چرا با ننگ و ذلت بميريم؟ چرا بهترين مرگ را انتخاب نكنيم تا در جوار شهيدان صدر اسلام باشيم؟ هشيار باشيم كه دنيا نو عروسي است كه با هيچ كس شبي را به رضايت سحر نكرده و در يك كلام اگر مي خواهيد در خسران و زيان نباشيد، جانب حق را بگيريد و صبور و مقاوم چون كوه باشيد. پدر عزيزم، مادر مهربان برادران و خواهران عزيزم! شما خوب مي دانيد كه همه ما مديون آنانيم كه رفته اند و خون داده اند، راه حسين را پيمودند و آناني كه مانده اند بايد همان كنند كه زينب (سلام الله عليها) و امام سجاد (عليه السلام) با آن همه مصائب در جو سراسر ظلم و كفر و تاريكي‌هاو جهالت‌هاي يزيدي كردند. اگر زينب (سلام الله عليها) و امام سجاد (عليه السلام) به گريه اكتفا مي‌كردند، خون شهيدان پايمال مي شد. آنان ايستادند و بر خدا توكل كردند. و دليرانه جنگيدند. بنده شرمنده ام نسبت به همه شماها. واقعا زحماتي كه شما برايم كشيده ايد، شايد كمتر پدر و مادري براي فرزند كشيدند. محبت برادران و خواهرانم كمتر مانند آنها يافت مي‌شود. من خوب مي دانم مديون اسلام پيامبر و شهيدان اسلام و ائمه و رهبر انقلاب و مادر وبرادران و خواهران و امت اسلام هستم. همه بر من حق دارند، پس به همه اعلان كنيدكه اين عبد ضعيف را ببخشيد. هر حقي بر من داريد به آخرت نگذاريد كه بنده طاقت عذاب را ندارم. اگر مي توانيد يك ماه يا كمتر و بيشتر برايم نماز و روزه كنيد.عيد فطر 1364 بنده حقير علي رزم آرا قمي 30/3/1364 استان: مازندران شهرستان: چالوستولد: 22/3/ 1345 شهادت: 22/10/1365
لطفا منتظر باشید ...
