«روحاني شهيد: غلامرضا آهنگري» السلام عليك يا حسين بن علي، السلام عليك يا مهدي صاحب الزمان -عليهما السلام- درود بر امام بزرگوار، رهبر كبير انقلاب اسلامي ايران. در آخرين لحظات عمرم به فكر وصيت نامه افتادم تا به مردم بگويم كه اي ملت عزيز! ما رزمنده‌ها آگاهانه به سوي جبهه‌ها گسيل شديم و نداي خميني بت شكن را لبيك گفتيم. در اين حال انديشيدم كه چه بنويسم؟ آيا از كارهايي كه براي اسلام كردم بگويم يا از اعمال خوبي كه انجام داده‌ام؟ به هر حال شرمنده‌ام؛ شرمنده از نعمت هايي كه‌خداوند متعال براي ما مهيا نموده تا قدردان آن باشيم و راه راست را بيابيم. من از خداي عادل مي‌خواهم كه اي پروردگار! اين اعمال ناچيزي كه چه در جبهه‌ها و چه در پشت جبهه‌ها انجام داده‌ايم از ما بپذير و مورد قبول درگاه حق گردان. من از راه دور از مادر عزيزم‌كه سالهاي سال زحمات بي شماري برايم كشيدند تشكر مي‌كنم و از او مي‌خواهم كه مرا ببخشند، چون نتوانستم رضايتش را به خوبي‌جلب كنم. اي مادر! مرا ببخش؛ چون آخرت بايد حساب پس بدهم؛ بدون رضايت تو امكان ندارد و افتخار كن كه فرزندت در راه اسلام قدم نهاد و عاقبت به مقصود و معبود خود رسيد. پدر و مادر گرامي! بدانيد جوانان امروزي كه رهبرشان خميني باشد، هرگز به ماديات روي نياورده بلكه معنويات را خواستار مي‌باشند و آنهايي كه مي‌خواستند با اين چيزهاي دنيوي و از بين رفتني راه جوانان را منحرف‌كرده و در هدف غير الله متمركز كنند، كور خوانده‌اند. اين ها آنچه را كه اسلام نهي كرده نمي‌خواهند بلكه خدا را مي‌خواهند. من در اين جا از پدر عزيزم كه هيچ وقت نمي‌شود زحماتش را جبران كنم، تقاضا دارم مرا ببخشند و اميدوارم زحماتشان مورد قبول درگاه حق‌تعالي باشد. از فاميل ها و دوستان خصوصاً بسيجيان عزيز مي‌خواهم اگر از من ظلمي يا گناهي يا بي احترامي ديدند مرا ببخشند. در ضمن ازمادرها و پدرهاي عزيز كه مانع رفتن بچه‌هاي خود به جبهه‌ها مي‌شوند تقاضا دارم جوانان را در اين زمان به حال خودشان بگذارند تا راه اسلام را برگزينند. راه من و امثال من اين است كه از اسلام حمايت كنيم و حمايتمان را عملاً انجام دهيم و راه شما آن است كه از امام و انقلاب اسلامي و همرزمانش را حمايت كنيد و دست از آنان برنداريد. امت ايران! ان شاء الله راه كربلا باز مي‌شود و به زيارت قبور شهدا و از جمله زيارت قبر سرور و سالار شهيدان كربلا، آقا امام حسين -عليه السلام- نايل خواهيد گشت. [اميدوارم در آنجا ما را از دعاي خير فراموش نكنيد]. سلام مرا بر بسيجي هاي قهرمان، از نوجوانان و جوانان تا پيرمردان و لبيك گويان «اذا جاء نصرالله والفتح و رأيت الناس يدخلون في‌دين الله افواجا فسبح بحمد ربك و استغفره انه كان توابا» برسانيد. در آخر از مادر و پدر و دوستان و فاميلان تقاضا دارم كه اگر خواستيد گريه بكنيد براي من گريه نكنيد بلكه براي سرجدا شده امام حسين -عليه السلام- گريه كنيد كه نعمتي است بزرگ. از مال‌دنيا هيچ ندارم بجز چند دست لباس و كتاب. قبر مرا در گلستان «سلطان محمد طاهر» جاي دهيد و مراسم عزا را پرخرج ننماييد. يك ماه روزه و نماز استيجاري برايم بگيريد و روي قبرم جوان ناكام ننويسيد. پدرم وصاياي مرا انجام دهد و مادرم ناظر اين مسأله باشد. به اميد موفقيت اسلام بر تمامي كفر جهاني والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته غلامرضا آهنگري طاهر
لطفا منتظر باشید ...
