على اى هماى رحمت تو چه آيتى خدا رادل اگر خداشناسى همه در رخ على بينبه خدا كه در دو عالم ار از فنا نماندمگر اى سحاب رحمت تو ببارى ارنه دوزخبرو اى گداى مسكين در خانه ى على زنبجز از على كه گويد به پسر كه قاتل منبجز از على كه آرد پسرى ابوالعجائبچو به دوست عهد بندد ز ميان پاكبازاننه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفتبدو چشم خون فشانم هله اى نسيم رحمتبه اميد آن كه شايد برسد به خاك پايتچو تويى قضاى گردان به دعاى مستمندانچه زنم چوناى هردم ز نواى شوق او دمهمه شب در اين اميدم كه نسيم صبحگاهىز نواى مرغ يا حق بشنو كه در دل شب ز نواى مرغ يا حق بشنو كه در دل شب
كه به ماسوا فكندى همه سايه ى هما رابه على شناختم به خدا قسم خدا راچو على گرفته باشد سر چشمه ى بقا رابه شرار قهر سوزد همه جان ماسوا راكه نگين پادشاهى دهد از كرم گدا راچو اسير تست اكنون به اسير كن مداراكه علم كند به عالم شهداى كربلا راچو على كه ميتواند كه بسر برد وفا رامتحيرم چه نامم شه ملك لافتى راكه ز كوى او غبارى به من آر توتيا راچه پيامها سپردم همه سوز دل صبا راكه ز جان ما بگردان ره آفت قضا راكه لسان غيب خوشتر بنوازد اين نوا رابه پيام آشنائى بنوازد و آشنا راغم دل به دوست گفتن چه خوشست شهريارا غم دل به دوست گفتن چه خوشست شهريارا
لطفا منتظر باشید ...
