بر رأى عالم آراى پوشيده نماند كه اجلِّ اعمال كه قيام بدان در حضرت ربّ العالمين مقبول و اجْملِ مساعى كه در جناب جلال احديّت مستحسن و مشكور افتد، تقويت اوامر دين و تمشيت شعار شريعت سيدالمرسلين است ـ صلى الله عليه ] و آله ] وسلم ـ چه، روزِ بازارِ دين به ترويج آن رواج گيرد و كارخانه مملكت به تعظيم آن استعلا پذيرد. و چون يكى از اركان دين بر موجب نصّ: } ...وَللهِِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنْ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلا { فريضه حج است، بر سلاطين اسلام و ملوك ايام در فتح آن راه كوشيدن و طالبان بيت الله را از تعرض اعرابِ طريق صيانت واجب دانستن و به مقاصد دينى و مطالب يقينى رسانيدن، از اهمّ مهمات و اَوْجَبِ مفترضات است. بنابر اين مقدمه، اين مكاتبه به حضرت شريفه ارسال رفت تا چون محمل شريف از اين مملكت به حدود آن ممالك كه مجاور اماكن اعراب است، رسد، جمعى را كه نوّاب نامدار صلاح و صواب دانند، به بدرقه محمل شريف روانه گردانند و امثله شريفه به امراى اعراب بَوادى نافذ گردد تا اعراب طريق را از مزاحمت «وَفْد عراقى» و «قافله شرقى» زجر و منع كنند و توجّه ورود وفود ـ فى امان الله و حفظه و حراسته ـ به حرمين شريفين ـ زيدا شرفاً و جلالاً ـ بر اسهل وجوه دست دهد و مثوبات آن به روزگار شريفه ابدا واصل گردد و امداد شكر و اِفراد دعاى حجّاج بيت الله به حضرت ربّ العالمين ـ جلّ جلاله ـ از مساعدت آن حضرت متواصل گردد. ان شاء الله تعالى جهان به كام باد!
نوع سوم
بر صوايب آراء و ثواقب افكار حضرت شهريارى ـ ادام الله دولته دوام الزمان و صرف عن فنائها طوارق الحدثان ـ معروض و معلوم گردانيده مى آيد كه حكمت ربانى ـ جلّ ذكره و عمّ شكره ـ در تفويض امور سلطنت و مملكت به پادشاهان اسلام، آن است كه مطامح انظار و مشارح افكار ايشان انتظام مصالح جهانيان به تخصيص اهل اسلام و ايمان باشد و همچنانكِ در تربيت معاش ايشان سعى نمايند، از تدبير معاد ايشان نيز غافل نباشند تا حديث «السُّلْطان ظلُّ اللّه في أرضه» بر ايشان صادق آيد «و الظلُّ يتبع صاحبه». و چون يكى از فرايض دين به موجب نصّ كلام رب العالمين } وَأَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجَالا وَعَلَى كُلِّ ضَامِر يَأْتِينَ مِنْ كُلِّ فَجّ عَمِيق * لِيَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ { و فرموده نص حديث سيد المرسلين ـ صلى الله عليه ] وآله ] و سلم ـ فريضه حج است و مجموع مسلمانان به شرط استطاعت، به دليل آيت: } ...وَللهِِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنْ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلا { بدان مأمورند; و شك نيست كى يكى از اسباب استطاعتْ امن طريق است از قُطّاع و سُرّاق و حراميان; و معلوم است كه اكثر اوقات، اعراب طريق آن راه مبارك را مشوّش مى دارند و وفدالله محروم و ممنوع مى گردند و فرستادن محمل شريف نيز در توقف مى افتد، واجب آمد اين معنى به مسامع شريفه، ملئت جوراً، رسانيدن تا مرحمتِ جِبِلّى حضرت شاهنشاهى كه مستفاد از محض تدين و تشرّع است، امثله شريفه به اُمَراى بوادى انفاذ فرمايد تا اعراب طريق را از تعرّض حجاج مانع و زاجر گردند و وفد مبارك كه ملازمان محمل شريفند، به فراغت خاطر به تردد و توجّه به حرمين شريفين اشتغال نمايند و مثوبات آن هر آينه روزگار همايون را ابدالدهر مدخَّر گردد. ان شاء الله العزيز امور دين و دولت بر وفق رأىِ اعلى ساخته باد!
لطفا منتظر باشید ...
