لطفا منتظر باشید ...
در فتح راه حج و فرستادن محمل دو صورت مكتوب و جواب
صورت اول مكتوب
نوع اول
بر رأى صواب فرماى و فكر مشگل گشاى معروض مى گردد كه مهمتر شغلى كه پادشاهان دين دار و سلاطين شريعت شعار، متصدى آن گردند، تمشيت امور شرع و اسلام و اقامت فرايض و احكام است. چه، به نصّ «الدين و الملك توأمان»، مبانىِ مملكت بى تمهيدِ قواعدِ دين و ملت استحكام نيابد و مهمات سلطنت بى سلوك شارع شريعت انتظام نپذيرد. و يكى از معظمات مصالح دين و كليات اوامر سيّد المرسلين ـ صلوات الله و سلامه عليه ـ اقامت «فريضه حج» است. چه، در وقتى كه جبرئيل (عليه السلام) به حضور صحابه ـ رضوان الله عليهم اجمعين ـ از او پرسيد كه: «ما الإسلام؟ قال: الإسلام اَنْ تشهَدَ أنْ لااله الااللّه وأنّ مُحَمّداً رسول الله و تُقيمَ الصّلوة و تُؤْتي الزّكاة و تصوم رمضان و تحجَّ البيْتَ اِنِ اسْتَطَعْتَ اِلَيْهِ سبيلاً». پس به حكم اين حديث، فرايض اسلام را عنوان كارنامه داستانها دانستن و فهرست روزانه دولت ها گردانيدن از وصاياى دين و قضاياى خِرَد باشد و پوشيده نماند كه سالهاست تا راه حج به واسطه تعرّض اعرابِ طريق كه بر خلاف طريق، قُطّاع على التحقيق اند، بر متوجّهان قبله اقبال و كعبه فضل و افضال و مناخ ركب جمال و جلال حضرت ذى الجلال مشوّش و صفاى مشارب آن مكدّر و منغص مى باشد و اكثر طالبان بيت الحرام و زائران ركن و مقام، بدين واسطه از مطالب و مقاصد خود ممنوع و محرومند و فريضه حج كه يكى از اركان خمسه اسلام است، فوت شده و تدارك آن حال وظيفه تقلُّد ولاتِ امر و حماتِ بيضه دين و مُلْكَست. چه، هر آينه از حضرت ربُّ العالمين ـ جلّت كبرياؤه ـ در محل آن خطاب خواهند. و چون ممالك شريفه آن حضرت مجاور حرمين شريفين و اعراب بوادى و حواضر است، اين مكاتبه اصدار افتاد، به اميد آنكِ حكم مطاع و فرمان واجب الاتباع به امراى بوادى عرب نفاذ يابد و به مواعد خوب مستظهر گردند تا در منع و دفع اعراب طريق سعيى كه مثمر و منجح باشد به جاى آرند، وبعد اليوم تردد «وَفْد عراقى» وتوجه «قافله شرقى» به حرمين شريفين ـ زيدا شرفاً و جلالا ـ بر ايسر وجوه دست دهد و مثوبات آن حضرت شريفه سلطانى را ابدالابدين ذخيره ماند. با وجود اهتمام
آن حضرت به تمشيت مصالح ملك و ملت
به مزيد تأكيد افتقار نمى افتد جهان به
كام باد.
