مديحه نوريْن نيّرين فاطمه زهرا و فاطمه معصومه، سلام اللّه عليهما - دیوان حضرت امام خمینی (ره) نسخه متنی

و ى ابــديّت بــه طلعت تو، مقرّر
را يت قــدرت در آستين تو مُضْمَر
لطفت هم بالشا به صدرِ مُصَدّر
عالَـــم اجســام گردد عالَم ديگر
عصمت تـو سرّ مختفى را مَظهر
خــوانم ممكن تو را، ز ممكن برتر
و اجبــــى اندر رداى امكان مَظْهر
و اجب؛ امـــّا شعـــــاع خالق اكبر
فيض به مهتر رسد وزان پس كهتر
ممكن؛ امــــّا ز ممكنــــات فزونتر
نور وى از حيدر است و او ز پيمبر
كرد تجلّى ز وى، به حيدر صفدر
اينك ظاهر ز دخت موسىِ جعفر
عالـــم، آن كو به عالم است منّور
داد به دوشيزگـــــان هستى، زيور
ناگفتى "آدم است خاك و من آذر" ;
گـــر نَبـــُدى، باطل آمدند سراسر
ظلّش بخشـــود جـــوهريّت جوهر
موسىِ عمران به بارگاهش چـاكر
و ين يك چـــون قاپقان معطى بر در
از پـــى تكميل نفس آمده مضطـر
و يـــن يك "تورات" را بخـــواند از بر
موسى جعفـــر، ولّــى حضرت داور
معجزه اش مـــى بـوَد همانا دختر
صُلب پــدر را و هـــم مشيمه مادر
نامد و نايد دگـــر همــــــــــاره مقدّر
و ين يك، افواج حلم را شده مصـــدر
و ين يك، معدوم از عقــــابش مُسْتَر
و ين يك انــــدر ســـــرْ اوليا را مغفر
و ين يك در مُلك كبــــريايى "مَشْعر" ;
دخت خــــداينــــــد اين دو نور مطهّر
و ين يك، مُلكِ جهانْش بسته به معْجَر
معْجــــــَرِ اين يك، نقـــــاب عفّت داور
و ين يك، بـــــر عرش كبــــريايى افسر
ســــــايــــه‏اى از قهر اين، جحيم مُقَعّر
رشحــــه‏اى از فيض اين، ذخـــــاير اغير
صفحه قــــــم را نمــــوده، اين يك انور
آب مــــــدينه نمــــــــوده آن يك، كوثر
بلكـــــه بهشتش يَساولى است برابر
شـــــايد گـــــــر "لوح" را بيابد همسر
ملجــــــا بر مسلم و پنـــــاه به كافـــر
شـــاعــــــــر شيراز و آن اديب سخنور
"اى به جـــلالت ز آفــــرينش بــــــرتر"
"اى كـــه جهــان از رخ تو گشته منوّر" ;
"اى كـــه جهــان از رخ تو گشته منوّر" ;