تلميح
آن است كه در اثناى سخن به حديث مشهورى يا داستان معروفى يا مثل سايرى بدون تصريح اشاره كنند. [ معانى و بيان ص 273. ] برخى از علماى بديع اشاره به حديث را چون قرآن در باب اقتباس آورده اند و برخى ديگر استناد به شعرى مشهور را در باب تلميح ذكر كرده اند.نمونه تلميح به حديث
الم اعمل فيكم بالثقل الاكبر و اترك فيكم الثقل الاصغر؟ [ نهج البلاغه خطبه ى 86. ]آيا حكم قرآن را ميان شما جارى نداشتم و دو فرزندم را- كه پس از من چراغ راه دينند- و خاندان پيامبر را كه گوهران گزينند براى شما نگذاشتم؟
در آن اشارتى است به حديث "ثقلين" كه بين شيعه و سنى، مشهور و معروف است.