قداست سرزمين مبارك قم - حضرت معصومه (س) فاطمه دوم نسخه متنی

قداست سرزمين مبارك قم

درباره قداست و فضايل قم، روايات بسيار نقل شده(35)كه هر كدام به نحوي آن را ستوده اند، در اينجا نظر شما را به چند روايت زير، جلب مي كنم:

1ـ روزي جمعي از مردم ري در مدينه به محضر امام صادق(ع) رفتند و عرض كردند:"ما از اهالي ري هستيم" امام صادق(ع) فرمود:"آفرين به برادران ما از اهالي قم" آنها گفتند ما از اهالي ري هستيم، امام باز همان سخن خود را تكرار كرد، و اين مطلب چند بار تكرار شد، آنگاه فرمود:

"اِنَ لِلهِ حَرَماً و هُوَ مَكَهُ، و اِنَ للرَسُولِ حَرَماً و هُوَ الْمَدينَهُ، و اِنَ لِاَميرالْمؤمِنينَ حَرَماً وَهُوَ الْكُوفَهُ، وَ اِنَ لَنا حَرَماً و هُوَ بَلْدَهُ قم...؛

براي خدا حرمي هست و آن مكه است، و براي رسول خدا(ص) حرمي هست و آن مدينه است، و براي امير مومنان علي(ع) حرمي است و آن كوفه است، و براي ما(امامان) حرمي است، و آن شهر قم است(36)…"

2ـ در روايت ديگر از قاضي نورالله شوشتري نقل شده كه امام صادق(ع) پس از ذكر حرم بودن مكه براي خدا، و مدينه براي پيامبر، و كوفه براي علي(ع) و قم براي امامان(ع) فرمود:

"اَلا و اِنَ اَلْكُوفَهُ الصَغيرَهِ، اَلا اِنَ لِلْجَنَهِ ثَمانِيَهَ اَبوابِ، ثَلاثَهٌ مِنْها اِلي قُمْ، تُقْبَضُ فيها اِمْرأَهٌ مِنْ وُلْدِي اِسْمُها فاطِمَهُ بِنْتُ مُوسي و تَدْخُلُ بِشَفاعَتِها شِيْعَتي الْجَنَهَ بِاَجْمَعِهِم؛

آگاه باشيد كه قم، كوفه كوچك است، آگاه باشيد كه براي بهشت هشت دراست كه سه در آن به سوي قم است، بانويي از فرزندان من به نام فاطمه دختر موسي بن جعفر(ع) در آنجا رحلت مي كند كه با شفاعت او همه شيعيان ما وارد بهشت مي گردند."(37)

از اين حديث چند مطلب فهميده است: 1ـ قم همانند كوفه مركز نشر علوم خاندان نبوت است. 2ـ سه در از قم به بهشت گشوده مي شود.(38) 3ـ مقام شفاعت حضرت معصومه(ع) بسيار وسيع است.

در مورد اينكه: سه در بهشت از قم به سوي بهشت گشوده شود، از حضرت رضا(ع) نيز نقل شده كه فرمود:

"لِلْجَنَهِ ثَمانِيَهُ اَبْوابٍ، فَثَلاثَهٌ مِنها لاَهْلِ قُمْ، فَطُوبي لَهُمْ ثُمَ طُوبي لَهُمْ؛

بهشت داراي هشت در است، سه در از آن براي اهل و ساكنان قم مي باشد، خوشا به سعادت آنها. باز خوشا به سعادت آنها."(39)

به احتمال قوي، اين سه در بهشت در اثر سه پديده مهم و بزرگي است كه از امتيازايت قم مي باشد: 1ـ بارگاه حضرت معصومه(ع) در قم و آثار درخشان آن كه موجب سوق دادن مردم به سوي بهشت مي شود. 2ـ حوزه علميه ديرپاي قم كه موجب هدايت انسان ها شده و آنها را به سوي بهشت رهسپار خواهد كرد. 3ـ‌ وجود جمكران و مركزيت قم بعد از مكه و كوفه، به عنوان پايگاه بزرگ امام زمان حضرت ولي عصر(عج) است، و آن حضرت در اين پايگاه مقدس، وسايل سعادت مردم را فراهم نموده و آنان را به عواملي كه موجب استحقاق رضوان خدا و بهشت مي شود رهنمون خواهد شد. و هم اكنون آثار معنوي آن، بسيار چشمگير است.

نيز امام صادق(ع) فرمود: شهر قم شهر ما شيعيان ما است، اين شهر، مقدس و پاك مي باشد، مردم اين شهر ولايت و دوستي ما را پذيرفتند، تا وقتي كه خيانت نكنند هر كسي قصد سويي به آنان داشته باشد به زودي به كيفر خود مي رسد، و چنان چه خيانت كنند، خداوند زمامداران ستمگر را بر ايشان مسلط مي نمايد، اما آنها ياور قائم ما(امام مهدي(ع)) و خواهان حق ما هستند. آنگاه حضرت سر مبارك را به آسمان بلند كرد و عرض كرد:"اَللهُمَ اَعْصِمْهُم مِنْ كُلِ فِتْنَهٍ؛ خداوندا مردم قم را از هر فتنه اي حفظ كن و از هر هلاكتي نجات بده."(40)

4ـ حضرت عبدالعظيم حسني از اسحاق بن ناصح نقل كرده كه امام كاظم(ع) درباره قم فرمود:"قم آشيانه و پناهگاه آل محمد و مأواي شيعيان آنها است."(41)

5ـ امام صادق فرمود: وقتي كه گرفتاري و بلا به شما روآورد، به قم برويد، قم مأوي و منزل فرزندان فاطمه(ع) است، ومحل استراحت مؤمنان مي باشد، به زودي زماني مي آيد كه شيعيان ما از ما دور هستند، و اين دوري براي آنان مصلحت است، تا شناخته نشوند و به اين ترتيب خونشان حفظ گردد، و اموالشان غارت نگردد، هر كسي قصد سويي به اهل قم كند، خداوند او را ذليل و خوار مي نمايد.(42)

6ـ نيز امام صادق(ع) فرمود:

"تُربَهُ قُمْ مُقَدَسهٌ وَ اَهْلُها مِنا و نَحْنُ مِنْهُمْ...؛سرزمين قم، مقدس است، و مردم آن از ما هستند و ما از آنها مي باشيم(43)…"

7ـ امام رضا(ع) فرمود: وقتي كه فتنه و بلا عمومي شد و همه جا را فرا گرفت، به قم و اطراف قم برويد، زيرا از قم بلاها برداشته شده است.(44)

8ـ رسول اكرم(ص) فرمود: در شب معراج در آسمان چهارم به قبه اي كه از لؤلؤ بود، نگاه كردم، چهار ركن و چهار در داشت، گويا از استبرق سبز بود، گفتم: اي جبرئيل اين قبه چيست كه در آسمان چهارم بهتر از آن نديده ام؟! گفت: اين قبه، صورت شهري است كه آن را"قم" مي گويند، بندگان خدا در آن اجتماع مي كنند، اميدوار به شفاعت رسول خدا در روز حشر و حساب هستند، و آنها دستخوش حزن و گرفتاري خواهند شد.(45)