تو و خدا ،دراين خيال باش!
دستورالعملی از آیةالله سید احمد کربلایی استاد عرفانی آیةالله قاضی
زنده باد حضرت دوست و مرده باد هر چه غيراوست .
"اى هدهد صبا به سبا مى فرستمت بنگر كه از كجا به كجا مى فرســتمت
در راه عشـــق مرحله قرب و بعد نيست مى بينمت عيان و دعا مى فرستمت
هر صبــــح و شام قافله اى از دعاى خير در صحبت شمال و سبا مى فرستمت
اى غايـــب از نظر كه شدى همنشين دل مى گويـــمت دعا و ثنا مــــى فرستمت
فداى حقيقت كه شوم كه ازاو خبر ندارى . دستورالعمل آن است كه از خود و خودرايى دست بردارى، جان من به لب آمداز گفتن اين كه راه نجات و خلاص دراستغراق ذكر الهی و تفكر در معرفت نفس و خودشناسى است و ذكر و فكر خود راهنماى تو خواهد شد.
[يا من اسمه دواء و ذكره شفاء] : ( اى كه نام او دواى دردها و ياد او شفا بخش جانهاست ). [دوائك فيك ولاتبصر ودائك منك و لاتشعر] : (دردتو در درون خود توست نمى بينى و داروى تو هم نزد خود توست فهم نمى كنى )
جنابعالى در همه چيزاهتمام داريد مگر در همين يك كلمه پس حالا كه چنين است :
تو و تسبيح و مصلى و ره زهد و ورع من و ميخانه و ناقوس و ره ديرو كنشت
بارى جناب حاج ميرزالله سلمه الله انشاءالله از آب و گل بيرون آمده است و رشته معرفت نفس به دست آورده و آقا ميرزالله هم ماشاءالله خوب مشغول است بحسب ظاهر اميد پيش آمد بزودى انشاءالله دراو هست .
بارى نوشته بودى در تضرع وابتهال هم چيزى بنويس تااين كه نوشتجات ناقص نماند. براين حرف خنده كنم يا گريه ايكاش بر دل مباركت زده مى شد و نوشته مى شد والا بر كاغذ خيلى زده اند و نوشته اند.
فدايت اين مساله و باقى مسائل راه آخرت آموختنى نيست بلكه نوشيدنى است . تضرع وابتهال از درد و سوز دل بر مى خيزد. درد پيدا كن آن خود تصرع وابتهال مى آورد.
آب كم جو تشنگى آورد بدست تا بجوشد آبت از بالا و پست
هرگز شنيده شده كه زن بچه مردم را گريه تعليم كنند؟ يا زن آبستن را زائيدن آموزند؟ بلى نائحه را كه اجاره كنند يا بازى زائيدن بخواهند در آورند محتاج به تعليم و آموختن خواهد بود.
ازاين فرمايش سركار علاوه برساير مطالب معلوم مى شود كه به ذكر و فكر نپرداخته تا آتش فراق مشتعل گردد واينهااز دنائت مرتبه نفس است كه حقيقتا جهنم روحانى است .
اگر كسى خود را فعلا در جهنم ديد محتاج به آموختن تضرع وابتهال نخواهد بود. [فهم والنارك من راوها و هم فيها معذبون] بااين همه بى التفاتى تعجبم كه از كجا يك مطلب را خوب فهميده اى و آن اين است كه جهالت اين حقير را خوب فهميده و به رشوه ناقص نماندن نوشتجات دل مرا شاد فرموده اى . با وجوداين باز مى گوئى كشف و شهودى برايم نشده و علمى بحقايق اشياء نيافته ام . دراين خيال بوده باشيد!
والسلام عليكم و رحمه الله و بركاته
--------------------------------------------------------------------------------
منبع مجله حوزه شماره 18
تنظیم برای تبیان حسن رضایی گروه حوزه علمیه
