شهادت قهرمان وزنه برداری سر سجاده

چند روز پیش یادواره شهید اسماعیل اعلمی و 184 ورزشکار استان اردبیل با حضور رئیس سازمان بسیج مستضعفین در این استان برگزار شد.

در این مراسم سردار محمدرضا نقدی بابیان اینکه اگر وصیت نامه شهید اعلمی را که با دستخط خودش نوشته شده با آب طلا بر سردر ورزشگاه های کشور نصب کنند، ارزش دارد تا ورزشکاران و جوانان، این شهید بزرگوار را الگویی برای خود قرار دهند. جا دارد شهید اعلمی را به عنوان اسوه بزرگی برای ورزشکاران و قهرمانان ورزشی معرفی کرد.
امسال بسیج ورزشکاران شهید پهلوان اعلمی را به عنوان شهید شاخص معرفی کرده است تا زمینه های آشنایی با این شهید بزرگوار مهیا شود؛ اما کدام ویژگی های اخلاقی و شخصیتی باعث شده تا شهید اعلمی شهید شاخص شود و رئیس بسیج مستضعفین او را اسوه ای بزرگ برای ورزشکاران بنامد.

جهان پهلوان

شهید اعلمی از همان سال های نوجوانی در کنار تحصیل به ورزش وزنه برداری روی آورد و خیلی زود جزو وزنه برداران برتر ایران و آسیا شد. علاقه او به ورزش در کنار قوای بدنی بالایش، خیلی زودتر ازآنچه انتظار می رفت، استعدادهای ورزشی اعلمی را نمایان کرد. جوان پهلوان پرتوان اردبیلی راه های قهرمانی را سریع تر از چیزی که تصور می کرد، پیمود. پهلوان اعلمی توانست جزو وزنه برداران برتر استان انتخاب شود و در مسابقات قهرمانی آسیا مقام چهارم را کسب کند. وی همچنین در مسابقات وزنه برداری آلمان شرقی موفق به کسب مدال شده بود. با رسیدن دوران سربازی وقفه ای در دوران ورزشی این وزنه بردار جوان افتاد. هر چه به ماه های پایانی سربازی نزدیک تر می شد، روزگار منتظر بود تا سرنوشت دیگری برای اسماعیل رقم بزند.
 

قهرمانی در جبهه ها

شهید اعلمی پس از اتمام دوره سربازی بلافاصله به عنوان بسیجی برای رفتن به منطقه جنگی ثبت نام کرد. حالا اسماعیل قهرمانی را درراه دیگری جست وجو می کرد. او که مقلد حضرت امام بود در مقابل فرمان های آن حضرت سر از پا نمی شناخت و باعجله و شتاب و علاقه دستورات امام را عملی می کرد. هر وقت پدر و مادر مانع رفتنش به جبهه می شدند، به نحوی آن ها را راضی می کرد و می گفت: «من که در دوران سربازی نتوانستم سرباز خوبی برای کشور و امام زمانم باشم، پس باید به جبهه بروم تا بتوانم به کشور و امامم خدمت کنم.»
 

شهادت روی سجاده

عملیات والفجر 4 در کوی کله قند (کردستان)، کربلای اسماعیل بود. 11 روز بیشتر از آبان سال 1362 نگذشته و اسماعیل با وضو روی سجاده نماز، عبادت و راز و نیاز می کند، چشمانش را به سوی آسمان می برد و اشک پهنای صورتش را می پوشاند. حال و هوایش با همیشه فرق دارد. حسی 11 آبان را با تمام روزهای زندگی اش متفاوت کرده است. ساعت ها باخدای خود خلوت می کند و دعای شهادت را می خواند. در همین هنگام که مشغول عبادت است، مورد اصابت گلوله دوشکا قرار می گیرد و محرابش غرق خون می شود. سجاده نمازش او را عاشقانه در آغوش می گیرد و به سوی معبود می کشاند.

پیکر مطهرش در منطقه کردستان عراق می ماند و درنهایت پس از 16 روز جست وجو پیکر غرق به خون جهان پهلوان اسماعیل اعلمی به زادگاهش انتقال می یابد و بر روی دستان مردم اردبیل تشییع و در گلزار شهدای بهشت فاطمه (س) به خاک سپرده می شود.

مدال شهادت

نکته جالب اینجاست این مرد بزرگ در زمان حیات هیچ کدام از مدال های قهرمانی اش در کشور و آسیا و نشان های افتخارش را به هیچ کس نشان نداده بود و حتی هم رزمانش اطلاعی از قهرمانی هایش نداشتند. پس از شهادتش با دیدن نشان های افتخار «جهان پهلوان اسماعیل اعلمی» مردم متوجه افتخارآفرینی هایش می شوند. کلکسیون مدال های اسماعیل، تنها یک مدال شجاعت و شهادت کم داشت که آن را برای همیشه بر گردن آویخت و ماندگار شد.
سردار نقدی از ارزش نصب وصیت نامه شهید بر سردر ورزشگاه ها گفته بود. این شهید همام در وصیت نامه اش خطاب به ورزشکاران می نویسد: «این جانب به عنوان ورزشکار در سطح کشور به ورزشکاران اسلام توصیه می کنم که آن غل و بندها و اسارت های قلبی را بگسسته و فقط با اتکای به خدا و نیروی ایمان و سرمشق قرار دادن اسدالله الغالب علی (ع) در میدان های مسابقه که بدون شک می تواند در صدور انقلاب و شناساندن انقلاب و اسلام خیلی موثر باشد به مبارزه پرداخته تا اسم این از خدا بی خبران و کافران را از صحنه ورزش دنیا محو کنیم. بار الها خودت به ورزشکاران ما نیرویی عطا کن که به واسطه آن بر این سلطه گران شرق و غرب چیره گشته و دل های ورزشکاران ما را همواره بیدار نگهدار و یک لحظه آن ها را به حال خود نگذار.»