دیوار انزوا

نسخه قرن بیست و یکمی آپارتاید

حتی ممکن بود برای خیلی‌ها شدت و حدت اثرات این دیوار بلند بر زندگی فلسطینیان در زمان آغاز ساخت که دائما شعارهای "دیوار حفاظتی" و "مبارزه با خشونت" حاکم بود روشن نبوده باشد. هنوز چند ماهی نگذشته بود که کار بولدوزرهای اسراییلی اغاز شد. تخریب منازل و کلیه اموال و داراییهای فلسطینیان و این خبر برای مردم اسراییل که بزودی شاهد ساخت شهرکهای جدید خواهند بود.

ساخت این دیوارها یعنی نقشه آینده اراضی اشغالی. یعنی اینکه این مردم مظلوم زندگی را تجربه نخواهند کرد. یعنی آپارتاید قرن بیست و یکم. و یعنی دزدی حق مالکیت آنها بر آزادی‌شان.

اولین مرحله ساخت این دیوارها در ژوئن 2002 بود. در کرانه باختری و روستایی به نام "سالم". تمامی راهها از این روستا به روستای "عزون" در جنوب قلغلیه ختم میشود. این شهر در حضار دیواری 150 متری است. دیواری که بسیاری از مغازه ها و خانه ها را در بر گرفته است. در برخی شهرها نظیر "عزون" و یا "کفر سور" دیواری با مسافتی بین 4 تا 6 کیلومتر در داخل زمینهای اراضی اشغالی وجو دارد. این حائل بزرگ، 11 هزار و 500 انسان را در 16 روستا از هم جدا کرده و آنها را کاملا از کرانه باختری و اسراییل دور انداخته است.

این جداسازی بزرگ، نه تنها موجب انزوای مردم از یکدیگر شده بلکه جان هزاران درخت و فضای سبز را گرفته است. بیش از 85 فروشگاه قربانی این طرح شدند. و بقیه هم در انتظار بولدوزرها به سر می‌برند.

اما "مرحله اول" فقط تلاشی مذبوحانه برای شروع مرحله دوم بودو مرحله دوم زمانی اغاز شد که آمریکا در اوایل سال 2003، عراق را تهدید به حمله نظامی کرد. در همین حین بود که اشغالگران به فکر اجرای مرحله جداسازی افتادند. هزاران خانواده بی خانمان و آواره شدند. آنها سرزمینهای بارور و حاصلخیز و باغستانهای خود را از دست دادند. و در عین حال محتاج موسسات کمکهای بشردوستانه شدند. خوش خدمتی رژیم صهیونیستی به شهرک نشینانش نویدبخش خدمات دیگر بود.

یک دیوار 360 کیلومتری که 95 هزار فلسطینی را از کرانه باختری و 200 هزار ساکن قدس شرقی را از این منطقه جدا میکرد. شهرک‌نشینان اسراییلی بسان کفتار میل به طعمه بیشتر کرده بودند، لذا انجمن شهرک نشینان "یشا" در همکاری با وزارت دفاع این رژیم، طرحی را ارائه دادند که 16 کیلومتر دیگر از کرانه باختری را تصرف کنند و در مجموع 405 هزار فلسطینی منزوی و در مقابل 343 هزار اسراییلی شهرک نشین شدند. بدین ترتیب کرانه باختری به دو بخش تقسیم شد. شمال و جنوب منطقه قدس (اورشلیم).

مارس 20043 بود که "آریل شارون" ضربه آخر این طرح مستعمراتی را زد. طرحی که اگز نگوییم از 1948، از 1967 کلید استارت آن خورده بود. او دستور ساخت دیوار بزرگ دوم را در کنار دره اردن داد.  دیگر با اجرای این طرح چیزی از کرانه باختری باقی نمی‌ماند. با اجرای این طرح، کرانه باختری به سه منطقه کاملا جدا افتاده تبدیل میشد. طرح عملی شد و سه منطقه یا محله کلیمی نشین شکل گرفت: منطقهشمالی نابلس، جنین، و تولکرم؛ منطقه مرکزی شلفیت و رام الله؛ منطقه جنوبی بیت لحم و هبرون.

مناطق غلقیلیه و اریحا تبدیل به زندان شده بودند. دور تا دور دیوار آنها را برگرفته بود. روستاهای غربی انها هم توسط یک دیوار عظیم به یکی از بزرگترین مناطق یهودی نشین منتهی می‌شد. دو دیوار عظیم در کرانه باختری. شهرکهای میان این دو دیوار 45 درصد از کرانه باختری را شامل هستند. این دیوارها ساخته شدند تا به "راه حل نهایی" تحقق داده شود. طرحی که اسراییل سالهاست در فکر اجرای آن است.

موسسه تحقیقاتی المیزان

سایت acsur