آدم خیال باف

روزی بود و روزگاری بود . مردی نیکوکار در سمرقند زندگی می کرد که در کار تجارت روغن بود و در کنار خانه او درویشی تنگ دست زندگی می کرد که با مشقت و سختی فراوان زندگی می کرد و روزگار را با سختی می گذارند.

او در بین اهالی شهر معروف بود به مهربانی و خوش قلبی.

بازرگان آن قدر داشت که غیر ممکن را ممکن می ساخت و در آمدش بسیار زیاد بود اما بر خلاف دیگر ثروت مندان آن زمان بسیار صداقت داشت و به دیگران نیکی می کرد و از آن جایی که می دانست همسایه اش بسیار تنگ دست است هر روز کاسه ای روغن برای همسایه فقیر اش می برد . او هم از بازرگان تشکر میکرد و شکر خدا را به جای می آورد.

او همیشه مقداری از روغن را استفاده می کرد و برای این که به قناعت عادت کرده بود مقداری از آن را در خمره ای بزرگ که در خانه داشت می ریخت . روزی از روز ها که می خواست روغن را در خمره بریزد دید که خمره لب ریز است . شاد گشت و در خیال خود را دید. دید که روغن ها را فروخته و چند مرغ خروس خریده. مرغ ها تخم گذاشتند و تخم ها جوجه شده و بعد از مدتی بزرگ شده اند و آن ها هم تخم گذاشتند و تخم ها جوجه شدند و بزرگ شدند و بعد از مدت کوتاهی تعداد خیلی زیادی مرغ و خروس دارد و می خواهد که آن ها را بفروشد .
دید که آن هارا فروخته و چند گوسفند خریده. بچه دار شدند و بعد از مدت کوتاهی گله بزرگی از گوسفند دارد و تصمیم دارد که آن ها را بفروشد و چند گاو شیرده بخرد .

دید که چند گاو خریده و اوضاعش رو به سامان شده است. دید که به خواستگاری دختر کدخدا رفته و عروسی کرده و صاحب فرزند پسری شده است و بسیار شادکام است. سال ها گذشت و قصد دارد فرزندش را به مکتب ببرد برای این که در آینده موفق شود و بتواند همسر مناسبی داشته باشد.

و او با خود در فکر خیال می گوید فرزندم باید هر زنی را که من برایش در نظر می گیرم به همسری برگزیدند چه لزومی دارد که از حرف من سرپیچی کند و چوبی در دست گرفت که فرزندش را بزند و آن را در هوا چرخواند و به جایی زد .

زمانی که به خود آمد دیدکه خمره را شکانده و تمام روغن بر زمین ریخته شده .

کانال کودک و نوجوان تبیان