مزرعه محتوا

طرفداران مزارع محتوا عقیده دارند كه از منظر یك كسب و كار خاص، نگاشتن وقایع به صورت سنتی بی ‌تاثیر شده است. مزارع محتوا اغلب به نویسندگان شان ماموریت می‌ دهند بر پایه تحلیل كوئری‌ های موتورهای جستجو كار كنند كه طرفداران این گونه سایت‌ ها از آن به عنوان «درخواست بر پایه بازار واقعی» یاد می ‌كنند؛ قابلیتی كه كمبود آن در نگاشتن سنتی وقایع دیده می ‌شود.

برخی سایت ‌هایی كه در رده مزارع محتوا قرار می ‌گیرند ممكن است تعداد زیادی مقاله داشته باشند كه قیمت آنها به چند میلیون دلار برسد. Demand Media برای انتشار بیش از یك میلیون آیتم در ماه طرح ‌ریزی شد كه تقریبا برابر با میزان آیتم ‌های منتشر شده در 4 ویكی ‌پدیای انگلیسی ‌زبان در یك سال است.

سایت دیگر Associated Content است كه در می‌ سال 2010 توسط یاهو و با مبلغی بالغ بر 90 میلیون دلار سرمایه ‌گذاری شد.

میزان پرداخت‌ ها برای محتوا در مقایسه با حقوق‌ های دریافتی ویراستارهای نسخه ـ كه به صورت سنتی پرداخت می ‌شد ـ بسیار كمتر است. یك شركت فعال در این زمینه به نویسندگان خود برای هر مقاله تنها 5‌/‌3 دلار پرداخت می‌ كند. برخی نرخ‌ ها اساسا پایین ‌تر از حقوقی است كه ممكن است یك ویراستار عادی نسخه دریافت كند، ولی برخی شركت‌ كنندگان مزرعه محتوا روزانه تعداد زیادی مقاله ارائه می ‌كنند و ممكن است فقط برای زنده ماندن درآمد كسب كنند! براساس گزارش‌ ها، نویسندگان محتوا اغلب زنان تحصیل كرده‌ اند كه به دنبال درآمد مكمل برای زمانی هستند كه در منزل مشغول به كارند.

منتقدان به این مطلب اشاره دارند كه مزارع محتوا، محتوای با كیفیت نسبتا پایینی ارائه می ‌كنند و سعی دارند سود خود را به وسیله ارائه مواد اولیه «فقط خوب» و نه مقالات با كیفیت افزایش دهند. مقالات معمولا توسط نویسندگانی از جنس انسان ساخته می ‌شوند و نه پروسه‌ های خودكار كه البته همین افراد هم از بین متخصصان آن موضوع انتخاب نمی‌ شوند. برخی از نویسندگانی كه برای سایت‌ هایی تحت عنوان مزارع محتوا كار می‌ كنند در زمینه ‌هایی كه فعال هستند، دانش بسیار اندكی دارند. موتورهای جستجو، مزارع محتوا را به عنوان یك مشكل می ‌بینند، چرا كه تلاش می ‌كنند نتایج جستجوی بی ‌كیفیت و نامربوط را به كاربر نشان دهند. كیفیت تقلیل یافته و ساخت

سریع مقالات در چنین سایت‌ ها به صنعت Fast Food و همچنین آلودگی تشبیه می‌ شوند.

در یكی از ویدئوهای تبلیغاتی گوگل كه تابستان 2010 منتشر شد، اكثریت لینك‌ های در دسترس گزارش شده، در مزارع محتوا ارائه شده بودند. اواخر فوریه 2011 شركت گوگل اعلام كرد الگو ریتم ‌های جستجوی خود را برای «ارائه رتبه ‌بندی ‌های بهتر برای سایت‌ های با كیفیت بالاتر (سایت ‌هایی با مطالب اصلی و اطلاعاتی مثل تحقیق ‌ها)، گزارش‌ های در عمق، تحلیل‌ های هوشمندانه و...» سازگار كرده است. این خبر درواقع عكس‌ العمل گوگل در مقابل مزارع محتوا و یك تلاش برای كاهش تاثیر آنها در دستكاری رتبه‌ بندی نتیجه جستجو بود.

به خاطر پیدایش اخیر آنها در وب، مزارع محتوا هنوز نتوانسته ‌اند توجه مجامع تحقیقاتی را به طور آشكارا جلب كنند. مدل اجاره نویسندگان آزاد ارزان قیمت برای ارائه محتوا، همراه با نمونه‌ ای از نیازهای زیرساختی برای سودمند كردن آن در تبلیغات آنلاین و تكنیك ‌هایی برای شناسایی هرزنامه ‌های اجتماعی كه منجر به تولید محتوا می ‌شوند، ابتدا به عنوان راه دیگری به جای تولید محتوای جعلی به صورت خودكار مطرح شد.

از آنجا كه مزارع محتوا هنوز نتوانسته ‌اند توجه این گونه مجامع را به خود جلب كنند، در حال حاضر دسته‌ بندی وب‌ سایت‌ ها براساس كیفیت محتوای آنها خواهد بود كه البته یك مطالعه دقیق روی برنامه‌ های كاربردی این روش‌ ها برای شناسایی صفحه ‌های مزرعه محتوا باید انجام شود.

شركت‌ های كلیدی كه در این زمینه كار می‌ كنند عبارتند از Demand Media، Associated Content، AOL، About.com، HubPages ،Examiner.com و Suite101. فایده اصلی رویكرد آنها هزینه آن است كه به طور چشمگیری از كسب و كارهای ارائه محتوای آفلاین معمولی كه از سوی روزنامه ‌ها، مجلات و شبكه ‌های تلویزیونی انجام می ‌شوند كمتر است.

Demand Media  و شركت‌ كننده ‌های در آن، در قیمت‌ های تولید و پخش صرفه ‌جویی می ‌كنند و همچنین هزینه بسیار كمتری برای نویسندگان و ویراستاران در مقایسه با یك شركت سنتی رسانه ‌ای پرداخت خواهند كرد. در برخی موارد نویسندگان برای یك مقاله 500 كلمه‌ای تنها 5 دلار دریافت می‌ كنند در حالی كه دستمزد یك نویسنده سنتی مجله یا روزنامه برای همین كار بین 100 تا 800 دلار است.

بعلاوه مزارع محتوا برای كمتر كردن هزینه ‌هایشان (بدون توجه به زمان برای انتشار و حجم خام)، می ‌توانند درآمد بیشتری از محتویاتشان نسبت به یك شركت رسانه ‌ای معمولی كسب كنند. تا زمانی كه محتوا براساس درخواست تبلیغاتی بالقوه یك مقاله انتخاب می ‌شود، هر بخشی از محتوا كه نوشته، تصویربرداری یا فیلمبرداری می ‌شود برای تولید حداكثر سود ممكن طراحی شده است.

بیشتر مطالبی كه در روزنامه ‌ها و مجلات دیده می ‌شود فقط به این دلیل انتخاب می ‌شوند كه به طور غیرمستقیم با كسب درآمد بالقوه و سپس قابلیت تولید سود ارتباط دارند. اما به هر ترتیب نرخ تبلیغاتی و بازرگانی رسانه ‌های تلویزیونی و كاغذی هنوز هم بسیار بیشتر از محتوای برپایه وب است كه توسط Demand  و شركت‌ های مشابه ارائه می ‌شوند.

برای پاسخ به انتقادها از كیفیت نتایج جستجو، گوگل باید الگوریتم‌ هایش را تغییر دهد تا نتایجی را كه از این مزارع محتوا نشان داده می ‌شوند، كنترل كند. این كار ممكن است باعث شود سودی را كه این گونه شركت‌ ها به دست می ‌آورند كاهش دهد. گوگل افزونه جدیدی برای مرورگر خود و كروم منتشر كرده است كه به كاربر قابلیت می ‌دهد تا سایت‌ هایی را كه فكر می ‌كند هرزنامه هستند و در نتایج جستجو نشان داده می ‌شوند، بلوكه كنند. اطلاعات این بلوكه شدن‌ ها به گوگل بازمی ‌گردد كه می‌ توانند به عنوان ورودی به رتبه‌بندی نتایج وارد شوند. بسیار بعید است گوگل سایتی مثل eHow را كه برخی محتوای مفید برای برخی جستجو كنندگان دارد كاملا در فهرست بلوكه ‌های خود قرار دهد. ولی ممكن است رتبه‌ بندی ‌های اعتبار منبع خود را اصلاح كند.

ریسك بزرگ دیگر برای تولید محتوای تبلیغاتی این است كه با شمارش سیلابی صدها و هزاران مقاله با كیفیت پایین در وب، Demand  و دیگر شركت‌ ها در حال «عرضه بیش از تقاضا» هستند. تبلیغات آنلاین بر پایه كلمات كلیدی، پیش از این فشارهای قابل توجهی به پهنای اینترنت و تاثیرگذاری شبكه ‌های تبلیغاتی و بهینه ‌سازی وارد كرده است. اضافه كردن هرچه بیشتر مقالات فقط تعداد بیشتری از صفحات را برای نگهداری به دنبال خواهد داشت كه قیمت تبلیغات را پایین خواهد آورد. این یك مورد قدیمی ‌است، «قانون بازدهی نزولی».

و در نهایت این كه در حال حاضر مدل مزرعه محتوا یك كسب و كار پر خطر، ولی در حال رشد است.

بخش دانش و زندگی تبیان

منبع:

روزنامه جام جم