موشک دریاپایه‌ی  "اتومات"

توسعه این موشک با نام ام-کا2 با برد زیادتر در اوایل سال 1980 شروع شد و آزمایش نهایی آن در سال 1983 پایان یافت. با استفاده از این دستاوردها، فرانسه نوع سبکتری از این موشک را با لانچر جدید تولید نمود و مدل های دفاع ساحلی آن نیز تولید و بدین ترتیب اتومات پایه تولید موشکی ضد هوایی فرانسه و ایتالیا به نام میلاس سیستم حمل اژدر شد. این موشک بعد از توسعه جایگزین موشک مالفون شد. در نتیجه موشک اتومالارا که یک محصول فرانسوی-ایتالیایی است جایگزین اتومات شد و نام اتومیچ به خود گرفت.

موشک اتومات در هواپیماهای سبک به کارگرفته می شود. موشک اتومات در بعضی از فریگیت های ایتالیایی مانند مینرویا نیز به تعداد 4 فروندی قابل استقرار عملیاتی است.

اتومات دارای بدنه استوانه ای شکل با نوک پهن و نازک است. در قسمت عقب این موشک چهار بال دلتا شکل در بدنه موشک قرار گرفته است که اطلاعات فرکانس و فرامین مربوط به موشک به وسیله نوک این بالها دریافت می شوند. این موشک همچنین دارای چهار بال مثلثی متحرک کوچک در نقطه ابتدایی بدنه است.

طول این موشک 4.46 متر، قطر آن 460 سانتیمتر و جرم موشک با دوموتور جت کمکی هر کدام به جرم 75 کیلوگرم و در کل 770 کیلوگرم است.

موشک اتومات در یک جعبه کاملا  بسته که مخصوص حمل و نقل و انبارداری است نگهداری می شود. جعبه حامل موشک، در پشت خودروهای مشابه توپخانه ای قرار گرفته و در زوایای 12 تا 18 دقیقه به طرف هدف قابل تنظیم و انطباق است. هماهنگی جهت دریافت هدف به وسیله سنسورهای خود لانچر در فاصله 60 کیلومتری، بر اساس طرح مدل ام-کا1 انجام می گیرد. در مدل ام-کا2 که این هماهنگی ها به وسیله هواپیما یا کشتی موجود در مسیر قابل انجام است، فاصله هماهنگی افزایش داده شده و به 180 کیلومتر رسیده است.

بعد از روانه شدن موشک ارتفاع خود را از 60 متری لانچر به 250 می رساند، سپس ارتفاع یاب خودکار با فرمان خلبان خودکار ارتفاع موشک را کاهش و به 20 متر تقلیل می دهد که فاز دوم و فاز وسط پرواز موشک است. در این مدت موشک،اطلاعاتی را از هدف به صورت لحظه ای و نهایی دریافت می کند و در فاصله معینی از هدف، رادار هدف یاب در گرای 120 درجه چپ و راست فعال و عملیات جست و جو را ادامه می دهد. وقتی هدف دریافت و مشخص شد رادار سوم با در نظر گرفتن وضعیت، آماده کند. در این فاز چنانچه موشک از نوع فرانسوی (ساحل به دریا) باشد، به موشک فرمان داده می شود ارتفاع خود را به 2000 متری افزایش دهد و برای شیرجه زدن تحت زاویه  هفت درجه نسبت به هدف، خود را آماده سازد. عملیات پرتاب و پرواز اولیه موشک به وسیله دو موتور کمکی که 3500 کیلوگرم نیرو ایجاد می کنند انجام می گیرد. متعاقب آن، پیشران سوخت جامد که در طرفین بدنه قرار دارند روشن شده و موتور اصلی آن با توانایی 400 کیلوگرم نیرو باعث شتاب گرفتن موشک با سرعت 0.9 ماخ می گردد. موشک بلند برد اتومات می تواند در عرض 3 دقیقه آماده پرتاب گردند و مجموعا توان کنترل 8 موشک در حال پرواز را دارد.

مدل ام-کا1 در سال1976 و مدل ام-کا2 که هنوز در خط تولید قرار دارد در سال 1984 وارد خدمت گردید و در مجموع 930 فروند از این موشک تولید شده است. دولت ایتالیا موشک اتومات را به 11 کشور مختلف نظیر مصر، عراق، کنیا، لیبی، نیجریه، پرو، عربستان سعودی و ونزوئلا صادر کرده است. نوع دفاع ساحلی این موشک در حال حاضر در عربستان سعودی و مصر عملیاتی است. حداقل برد موشک اتومات، 5 کیلومتر و حداکثر برد آن از نوع ام-کا1 60 کیلومتر و نوع ام-کا2 125 کیلومتر است. متوسط قیمت اتومات حدود 550 هزار دلار می باشد.

مراحل عملیات موشک اتومات

1)هلیکوپتر هدف را کاوش می کند.

2)هدف توسط هلیکوپتر شناسایی می شود.

3)اطلاعات هماهنگی به کابین فرماندهی ارسال می شود.

4)فرمانده عملیات موشکی را به این منظور انتخاب می کند.

5) موشک پرتاب می شود.

6) مرحله قبل از فاز نهایی

7)فاز نهایی عملیات موشک انجام می شود.

The Otomat is a short-range, ship- and ground-launched, turbojet-powered, single-warhead, surface-to-surface cruise missile developed and manufactured by Italy and France. Development of the Otomat began in 1969 by Otobreda (now MBDA Missile Systems) and Matra (now MBDA Missile Systems). The first production missile was accepted in 1972 by the Italian Navy. The Otomat is referred to as the Teseo in the Italian Navy.

The Otomat Mk 1, which entered service in 1976, has a cylindrical body, four delta-shaped wings located at mid-body, and four control fins at the rear. The missile is 4.46 m in length, has a body diameter of 0.46 m, and has a launch weight of 770 kg. Midcourse guidance is provided by an inertial navigation system (INS) with command updates, and an active radar in the terminal phase. The missile is powered by two solid propellant booster rockets and a turbojet engine giving the missile a range of 60 km. It carries a 210 kg high explosive semi-armor piercing warhead.

Development of an improved version, the Otomat Mk 2, with an extended range of 180 km began in the early 1980s. The initial versions of the Otomat Mk 2 (Block 1 and 2) represented improvements in range and flight-pattern of the Otomat missile. In order to extend the range of the missile beyond 80 km, it was necessary to update the guidance system (since a missile cannot lock-on to a target that is over the horizon). To overcome this problem, the Mk 2 missile uses guidance updates from helicopters, ships, or airplanes that allow the missile to "see" over the horizon. The Mk 2 Block 3 differed from the earlier versions with the introduction of an insensitive booster motor and warhead, an improvement that makes the missile more stable. The Mk 2 Block 4 introduces a variety of improvements, including GPS guidance, a shorter minimum range, an improved flight path, datalink guidance, and improved target selection. The Block 4 updates have been introduced to make the missile more useful against littoral targets.

The Otomat missiles are built by both the French and Italian branches of MBDA. There may be some differences between the French-supplied and the Italian-supplied missiles. The Italian missiles, at least in Italy, are frequently referred to as Teseo 1 and 2. An Otomat Mk 3 variant, called Teseo 3, was proposed in 1994 and a project was pursued for the purpose of furnishing the Italian Navy. Various partnerships were considered and both Sweden and the United States showed some interest in the Teseo 3 system. Foreign interest waned, however, and Italy changed the project away from the Otomat Mk 3 design before scrapping the project in 2004. As originally planned, the Mk 3 version would have included an improved imaging infra-red (IIR) seeker and guidance system. The Italian version, the Teseo 3, would have had an increased range capability of 300 km and an increased terminal speed of Mach 0.95. After Italy dropped the Mk 3 design, they considered a program called NGASM (Next Generation Anti-Surface Missile), but the project has been halted.

The advances intended in the Otomat Mk 3 and Teseo programs have been absorbed into the Exocet block 3 project.

The Otomat is deployed on light aircraft carriers, “De La Penne”‌ and “Audace”‌ class destroyers, “Maestrale”‌ and “Lupo”‌ class frigates, and “Minerva”‌ class corvettes. It can also be used in coastal-defense batteries. It has been exported to Bangladesh, Egypt, Iraq, Kenya, Libya, Malaysia, Nigeria, Peru, Saudi Arabia, and Venezuela. Approximately 1,080 Otomat missiles (of all varieties) have been built. Sources indicate that the Otomat is also the basis for the French-Italian Missile de Luttle Anti-Sous-marine”‌ anti-submarine warfare (MILAS ASW) torpedo

delivery system.

منبع: missilethreat.، globalsecurity