وسایل نقلیه ای که هرگز سوار نمی شوید

Necker Nymph

این سورتمه سه نفره می تواند شما را به گردشی دو ساعته از دیدنی های زیر آب ببرد. البته به شرط اینکه با پرداخت هفته ای 88 هزار دلار قایق تجملاتی سر ریچارد برانسون را در جزایر بریتیش ویرجین کرایه کرده و هفته ای هم 25 هزار دلار اضافه بر آن، برای Nymph سواری از جیب مبارک هزینه کنید. نکته جالب درباره این زیردریایی کوچک این است که Necker Nymph با استفاده از قدرت موتور به زیر آب برده می شود. پس در صورتی که مشکلی برای قوای محرکه و موتور آن پیش بیاید، شما به راحتی به سطح آب برخواهید گشت.

 از یک دیدگاه، ظاهرا ابعاد پر ابهت و خاستگاه نظامی هامر خریدارانش را تشویق می کند تا هزینه های آن را عهده دار شوند. اما در عمل به جای یک ماشین سواری لذت بخش، با یک غول وارد شهر خواهید شد. سوخت این ماشین در شهر تقریبا 24 لیتر به ازای هر 100 کیلومتر است. آنقدر سنگین است که به احتمال زیاد تعدادی از کانال های زیر زمینی و آبراهه ها را می شکند. پارک کردن آن هم در جاهای شلوغ تقریبا غیر ممکن است. البته این روزها جایگزین های شهری ارزانتری را هم برای هامر می توانید پیدا کنید. و همه این مسائل باعث شده که جنرال موتورز در بازاریابی و فروش هامر با مشکل مواجه شود. پس احتمالا آینده ای برای این غول زیبا متصور نیست و مدل 2012 آن هیچ گاه به بازار عرضه نخواهد شد.

اگر خواننده قدیمی نارنجی باشید، احتمالا با این فضاپیما و شوالیه سفید حمل کننده آن آشنا هستید. دیگر از صبر کردن برای یک برنامه منسجم فضایی از طرف ناسا و فضانورد شدن ناامید شده اید؟ پس همین الان یک بلیط کشتی فضایی شماره دو شرکت ویرجین گالاکتیک را بخرید تا زودتر به آرزوی تان برسید. این شرکت وعده داده که بتواند اولین سری توریست های فضایی را تا آخر 2011 از نیو مکزیکو به فضا بفرستد. این شرکت با 200 هزار دلار ناقابل با سرعت 3 ماخ (سه برابر سرعت صوت) شما را به ارتفاع 92 کیلومتری در فضای زیر-مداری کره زمین خواهد فرستاد. البته برای سفر به مدار زمین به سرعتی 8 برابر سریع تر از این نیاز دارید و به ارتفاعی سه برابر بالاتر از این باید پرواز کنید. برای یک مقایسه کوچک بهتر است بدانید که هواپیمای قاره پیمای بوینگ 747 معمولا در ارتقاع 10 تا 12 کیلومتری از سطح زمین پرواز می کند.

 اگر می خواهید به ایستگاه فضایی بین الملی، کره ماه، یا (در آینده نزدیک) سیاره مریخ سری بزنید، ناسا فکر می کند که جواب سوال تان را دارد: Orion، وسیله نقلیه سرنشین دار اکتشافی است که جزیی از پروژه Constellation ناسا بوده و قرار بود جایگزین شاتل های فضایی مسن امروزی گردد. این فضاپیما قرار بود یادآور آپولو و ماموریت های موفقیت آمیز آن باشد. اما در فوریه 2010 آقای اوباما پروژه صورفلکی (Constellation) را از بودجه فدرال سالیانه حذف کرد. متاسفیم که برنامه تعطیلات بعدی تان به هم خورد! به فکر سفر به جای دیگری باشید.

 به جز اینکه شما قهرمان خلبانان هواپیماهای جنگنده ارتش آمریکا باشید، سوار شدن بر F-22 Raptor و هواپیما سواری در آسمان تنها می تواند برای تان خواب و خیالی خوش باشد. F-22 یکی از پیشرفته ترین جت های جنگنده دنیا است که برای ردیابی و نابودی هواپیماهای دشمن بدون کشف و دیده شدن طراحی شده است. ترکیبی از طراحی صاف و آیرودینامیک به همراه نیروی موتور و شتاب تقویت شده، به این جت زیرک اجازه می دهد تا بدون استفاده از سامانه afterburner خود، دزدکی و با سرعت مافوق صوت به گشت زنی بپردازد.

 برچسب قیمت 1.7 میلیون دلاری این کوچولو، آن را به گران ترین اتومبیل حال حاضر دنیا تبدیل کرده است. (البته شاید ماشین های عتیقه ای با قیمت بالاتر از این بتوانید بیابید.) ممکن است که در راه بندان های شهری تجربه رانندگی با آن تفاوت چندانی با پراید 111 نداشته باشد. اما در یک جاده مناسب و خلوت، سرعت این بوگاتی به بیش از 328 کیلومتر بر ساعت می رسد. ولی هنگام رانندگی با بالاترین سرعت، شما تنها برای 12 دقیقه رانندگی، سوخت در باک بوگاتی خواهید داشت. البته از این بابت باید بسیار خوشحال باشید، زیرا اگر باک Bugatti Veyron کمی بیشتر جا داشت، در آن سرعت تایرهای ماشین بعد از 15 دقیقه آتش می گرفتند. البته این هم یک تخمین است که هنوز آزموده نشده!

 این کشتی زیبا و باشکوه که در سال 2044 تنها در کاتالوگ سال نو Neiman Marcus مشاهده شد، کشتی پرنده 75 متری 10 میلیون دلاری صنایع Zeppelin Luftschifftechnik آلمان است. این کشتی تنها ظرفیت 12 نفر سرنشین را دارد و می تواند تا 24 ساعت به پرواز ادامه دهد. البته مقایسه ان با اجدادش در دهه 1930 کمی از ابهت آن می کاهد. Hindenburg با طول 245 متر و ظرفیت 40 خدمه و 50 مسافر، همانند یک هتل شناور بر روی ابرهای اقیانوس اطلس بوده است.

 کمی بعد از اولین پرواز برادران رایت، حالا نوبت به وصال ماشین های پرنده رسیده است. درست است که ما هنوز بر روی زمین رانندگی می کنیم، اما کم کم مقدمات بنیادین و تجربی رانندگی در آسمان هم در حال فراهم شدن است. اگر شما هم هنگام خستگی مسافرت، آرزو می کنید که ای کاش می شد پرواز کنم و زودتر به خانه برسم، ماشین آسمانی مولر دقیقا راست کار شما است. افسوس که طراحی و توسعه این ماشین نزدیک به یک دهه است که ادامه دارد و هنوز به پایان نرسیده. پس فعلا خرید یک هلیکوپتر تنها راهنمایی است که می توانیم داشته باشیم.

 اگر از گشت و گذار روی این زمین آلوده خسته شده اید، ممکن است فکر کنید باید زندگی واقعی را در زیر زمین بیابید. خب، گروهی از مهندسان روبوتیک دانشگاه Carnegie Mellon هم همین فکر را می کنند و دست به ساخت موش خرمای رباتی زده اند تا در شرایط سمی درون معادن به کار و فعالیت بپردازد. به نظر می رسد نشستن بر روی صندلی این ماشین، سواری راحتی به عمق زمین باشد، هر چند که شاید آغازگر سفر مرگ باشد.

بخش دانش و زندگی تبیان