کلینیک آرامش تبیان

سلام.  من حسین عسگری هستم؛ خوش آمدید!

و چه جای خوبی آمدید. خیالتان مثل تختخواب فنری راحت باشد که ما از شما در این دوره هیچ پولی نخواهیم گرفت (ترسیدم اگر این نکته را تذکر ندهم همین باعث نگرانی بعضیها شود!). فقط شما به ما قول دهید که در این دوره 100 جلسه‌ای اصلا زیرآبی نروید. من با شما به همین راحتی  حرف می‌زنم. پس شما هم با من راحت باشید. آرامِ آرام.

هر سوالی هم که پیش آمد همین پایین، در قسمت نظرات بنویسید تا جوابتان را بدهم.

برنامه ما این است که در هر جلسه یک تکنیک را آموزش می‌دهیم. هر تکنیک یک داروی مستقل است که سعی می‌کنم همان اول مطلب نسخه‌اش را برایتان بپیچم. شما نباید آن را در طی این دوره به هیچ وجه فراموش کنید.

نسخه‌های قبلی:

نسخه اول – من خوبم، بهتر این این هم می‌شوم

نسخه دوم - می‌بخشم، کیف می‌کنم، پس بزرگم!

نسخه سوم - من همیشه راست می‌گویم و خدا دشمن دروغگوست!

تکنیک 4- اتکاء به نیروی برتر

نسخه:

یکی از علل مهم نگرانی و اضطراب ما، این است که در مقابل حوادث و مسائل و مشکلات، احساس ضعف و ناتوانی می‏کنیم و می‏بینیم که به تنها یی نمی‏توانیم از عهده آن بر آییم. برای حل مشکل، به قدرت و پشتوانه‏ای نیازمند هستیم تا به آن تکیه کنیم. مسلماً این پشتوانه باید از قدرت و قوت لازم برخوردار باشد تا بتواند ما را کمک کند.

در این راستا گاهی به دیگران تکیه می‏کنیم و بویژه سراغ کسانی می‏رویم که دارای قدرت مالی یا اجتماعی باشند. اما غافل از اینکه آنها هم مثل ما بشر ضعیفی هستند و بالای هر دستی، دستی وجود دارد. سنت‏ها و عوامل گوناگون دیگری وجود دارند که در حوادث دخالت کرده و معادلات و محاسبات ما را بر هم می‏زنند و تکیه‌گاه‏های ما را سست و ناتوان می‏سازند. از این گذشته، دیگران معمولاً ما را برای منافع خودشان می‏خواهند و اگر در جایی کمکی به ما بکنند، در زمان و محلی دیگر از ما انتظار جبران دارند.

پس چه باید کرد؟ باید به دنبال قدرتی برویم که از هر قدرتی قویتر و برتر باشد. باید به قدرتی تکیه کنیم که ما را برای خودش نخواهد، توقع جبران نداشته باشد و سنت‏ها و عوامل گوناگون، نتواند معادلات او را بر هم بزند. این تکیه گاه مطمئن، همان خداوند قادر و مهربان است. قدرت او بر هر قدرتی غلبه دارد، ما را برای خودمان می‏خواهد و نیازی هم به ما ندارد. عاشق و دلسوز ماست و دنبال بهانه‏ای می‏گردد تا به ما کمک کند.

علم او بر همه چیز احاطه دارد و هیچ حادثه‏ای نمی‏تواند خواست و اراده او را بر هم بزند. با تکیه به او، چنان احساس اطمینان و آرامشی به ما دست می‏دهد که در مقابل هیچ مشکلی احساس نگرانی و اضطراب نمی‏کنیم.

قرآن کریم می‏فرماید: «وَ تَوَکَّل عَلَی اللهِ وَ کَفی باللهِ وَکیلا»¹ یعنی «در کارها بر خدا توکل کن (که تنها) خداوند برای کارسازی بندگانش کافیست» و در آیه دیگری می‏فرماید: «و مَن یَتَوکَّل عَلَی الله فَهُوَ حَسبُه»² یعنی «و هر که به خداوند اتکاء کند، همو برای سعادتش کافی است».

ویلیام جیمز فیلسوف و روانشناس نامی دانشگاه هاروارد می‏گوید: «موثرترین داروی شفابخش نگرانی، همانا ایمان و اعتماد مذهبی است. ایمان یکی از قوایی است که بشر به مدد آن زندگی می‏کند و فقدان کامل آن در حکم سقوط بشر است»³.

البته باید توجه داشت که توکل به خدا به مفهوم تنبلی و دست روی دست گذاشت نیست. توکل به معنای این نیست که ما هیچ کاری نکنیم و هیچ تدبیر و تلاشی نداشته و منتظر باشیم تا همه کارها را خدا رفع و رجوع کند. نخیر! خداوند متعال به انسان عقل و شعور و استعداد و سعی و تلاش داده است تا آنها را در برابر حوادث و مشکلات به کار گیرد.

آدمی وظیفه دارد فکر و تدبیر خود را به کار برده و در حد توان سعی و تلاش خود را بکند و برای کسب راحتی و آرامش و نیز اطمینان از موفقیت در برابر عوامل غیر قابل پیش‏بینی و ده‏ها عامل تاثیرگذار در حوادث و مشکلات، به خداوند متعال تکیه کند. مهم این که است که به این باور برسید که هیچ کس کاره‌ای نیست. این، بسیار آرام بخش است، اما کمی سخت. چراکه با گفتن حل نمی‌شود، چنانکه گفته شد باید خود را به باور رساند.

نسخه:

1- سوره احزاب، آیه 3.

2 - سوره طلاق، آیه 3.

3 - انجمن اولیاء و مربیان، نماز در سیمای خانواده (مجموعه مقالات)، ص 169.

4 - این تعبیر از حضرت استاد، آیت الله امجد است. ایشان می‌فرمایند: "و من یتقی الله یجعل له مخرجا و یرزقه من حیث لا یحتسب و من یتوكل علی الله فهو حسبه إن الله بالغ أمره قد جعل الله لكل شیء قدرا یعنی چه ؟ یعنی اینکه اگر از او گشتی همه چیز از تو گشت"