آیه ای که اشک پیامبر(ص) را جاری کرد

ابن مسعود یکی از نویسندگان وحی بود٬یعنی از کسانی بود که هر چه از قرآن نازل می شد٬ مرتب می نوشت و ضبط می کرد و چیزی فرو گذار نمی کرد. یک روز رسول اکرم به او فرمود: مقداری قرآن بخوان تا من گوش کنم. ابن مسعود مصحف خود را گشود٬سوره مبارکه نسا آمد٬ او می خواند و رسول اکرم با دقت و توجه گوش می کرد٬ تا رسید به آیه ۴۱از سوره مبارکه نساء:

فَكَیفَ إِذَا جِئْنَا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِیدٍ وَجِئْنَا بِكَ عَلَى هَؤُلَاءِ شَهِیدًا

چگونه باشد آن وقت که از هر امتی گواهی بیاوریم٬و تو را برای این امت گواه بیاوریم.

همین که ابن مسعود این آیه را قرائت کرد٬چشم های رسول اکرم پر از اشک شد و فرمود : دیگر کافی است.

برگرفته از:

داستان راستان، مرتضی مطهری