صورت و سیرت

وقتی حکیمی را سؤال کردند که از صورت ظاهر بر طبیعت و سیرت مرد ، استدلال توان گرفت؟ گفت : " این معنی حکما را میسر بوده است، که ایشان کتاب فراست تألیف کرده اند. اما ارباب ظاهر را ، آن میسر نشود. اما مثال تو در این سؤال آن است که هر گاه تو در آینه نگری و صورت خود را خوب بینی ، زینهار که آن خوبی را به افعال بد زشت مگردان ؛ و اگر خود را زشت بینی ، از افعال و اخلاق بد تجنب نمای ، تا دو زشتی به یک جای جمع نشود ؛ که من شنیدم که سفیهی استاد حکما ، افلاطون را روزی در مقام مخاصمت گفت : زشت مردی " افلاطون " گفت: عیبی که در من بود ، گفتی و همه پدید کردی ، اکنون بعد از این ، همه هنر است ؛ و آنچه در تو هنر بود ، ظاهر کردی ، و باقی همه عیب است. و این نکته بر اختلاف طبایع دلیل است .