راز ماندگاری کی روش در فوتبال ایران

ترجیع بند همه منتقدان کی روش این است؛ تیم ملی فوتبال ایران زیبا و هجومی بازی نمی‌کند.در پاسخ باید یک سوال را مطرح کرد؛وقتی ملاک قضاوت فوتبال ما تنها نتیجه است و بس چرا باید مربیان خارجی گزینه دیگری روی میز به ما ارائه دهند؟

بهانه انتقاد از کی روش نوع تاکتیکی است که سرمربی پرتغالی برای تیم ملی فوتبال ایران انتخاب کرده است. نه امروز که از همان سه سال قبل که کی روش وارد فوتبال ایران شد، تفکرات او روی دفاع مستحکم استوار بود.

در این بین بازیکنانی بودند که سرمربی تیم ملی به آنها اعتقاد ویژه داشت از این رو آنها با وجودعملکرد ضعیف در رده باشگاهی و یا حتی یکسال بازی نکردن، باز به تیم ملی دعوت شدند و نکته جالب اینکه در جام جهانی هم ثابت بازی کردند. علیرضا حقیقی، مهرداد پولادی و مسعود شجاعی از این دست از مردان هستند. آنچه کی روش برای ایران در نظر گرفته؛ تیمی است که سخت گل می خورد. برای رسیدن به این خواسته او دفاعی ترین بازیکنان هر پست را گزینش کرده است.

به عنوان مثال در پست دفاع راست ترجیح می‌دهد پژمان منتظری و یا پوریا غفوری بازیکن ثابت تیم ملی باشند اما خسرو حیدری که همه تخصص اش ارسال سانتر و فوتبال هجومی است کم کم از ترکیب دورمی ماند. مهرداد پولادی هم دقیقا با داشتن چنین خصیصه ای مبدل به مهمترین بازیکن کی روش شد.

تیم ملی فوتبال ایران هجومی بازی نمی کند، حتی در مصاف با تیم ملی قطر که می‌دانست محتاج تقویت تفاضل گلش است تا در حالت تساوی با امارات، ما صدرنشین باشیم، اما ترجیح داد به همان یک گل قناعت کند و بازی را ببندد.همین تدافعی بودن، همین بازی‌های کم گل بهانه ای شده تا منتقدان سرمربی تیم ملی او را همانند برانکو ایوانکوویچ یک مرد صرفا نتیجه گرا بدانند.

این تشابه از این منظر درست است چرا برانکو و کی‌روش هر دو راز ماندگاری در فوتبال خارجی ستیز ایران را در نتیجه گرا بودن یافتند. واقعیتی تلخ که امثال مصطفی دنیزلی،تومیسلاو ایویچ و حتی مانوئل ژوزه را از فوتبال ایران بی رحمانه راند.کی روش این را متوجه شده است.

تئورسین فوتبال دفاعی که مهندسی تدافعی اش در منچستر یونایتد، مهمترین یادگارش در فوتبال حرفه ای است در فوتبال ایران آگاهانه سراغ هنر ذاتی اش رفته است. مهمترین کشفیات او در فوتبال پرتغال که نسل طلایی این کشور را بنا کردند بازیکنانی مثل فیگو و روی کاستا بودند، آخرین نمونه آن هم کریس رونالدو که زیر نظر کی‌روش در منچستر پا گرفت و سرانجام بهترین بازیکن جهان شد.اما در فوتبال ایران کشفیات او مردانی از جنس دفاع هستند.اگرچه به سردار آزمون 20 ساله اعتماد کرده و او را همانند نیستلروی رویایی می داند اما احیای علیرضا حقیقی که در فوتبال ایران به بن بست محض رسیده بود و یا مهرداد پولادی که استقلال و تراکتورسازی او را در دوره جوان تر بودنش نخواستند مهترین دستاوردهای دفاعی کی روش در فوتبال ایران بودند و هستند.

برانکو و کی روش راز ماندگاری در فوتبال ایران را نتیجه گرا بودن یافتند و از این رو هر کدام توانستند نزدیک به 4 سال در لرزان ترین صندلی مربی گری فوتبال ما دوام بیاورند. وقتی تماشاگر ایرانی، رسانه ما و کارشناس‌های غیر مغرض که چشم بسته و صرفا به خاطر خارجی ستیزی با کی روش مخالف نیستند، تنها نتیجه پایانی را ملاک سنجش مربی قرار می دهند کی روش و یا هر مربی دیگری حق دارند همه زیبایی و فوتبال هجومی را قربانی دفاع یکپارچه تیمی کنند.

او با فوتبال بسته به جام جهانی رفت، بخاطر سطح بالای رقبای ما در برزیل یک فوتبال کاملا تدافعی را در جام جهانی ارائه داد و حالا برای شکستن یک طلسم 40 ساله می خواهد با دفاع و فوتبال کمتر هجومی تیم ملی فوتبال ایران را دست کم به فینال جام ملت های آسیا برساند.

اگر برانکو متهم به محافظه کاری بیش از اندازه بود و به این علت او را شماتت می کردند او بازیکنانی را در اختیار داشت که در فاز هجومی جملگی آنها از مفاخر تاریخ فوتبال ما بودند. از علی دایی گرفته تا وحیدهاشمیان،علی کریمی، مهدی مهدوی کیا و کریم باقری و... اما حالا به تیم ملی نگاه کنید و ببینید در حال حاضر چند بازیکن در آن سطح وجود دارند؟ بازیکنی که بتواندهمانند کریمی یک تنه موجب پر شدن ورزشگاه شود. بازیکنانی که مثل مهدوی کیا و هاشمیان روی هم رفته نزدیک 20 سال در بوندس لیگا دوام آوردند. مهمترین ستاره های کی روش را با ستاره های برانکو مقایسه کنید تا متوجه شوید چرا سرمربی پرتغالی تیم ملی فوتبال ایران مجبور است به این نوع از فوتبال رو بیاورد.برانکو هرگاه اراده می کرد ابزار ارائه یک فوتبال صد در صد تهاجمی دست کم مقابل تیمهای آسیایی را داشت اما آنچه امروز کی روش در دست دارد این اختیار را به صورت کامل به او نمی دهد.

مادامی که تیم ملی نتیجه می گیرد باید از تاکتیک اتخاذ شده او حمایت کنیم چرا که ما همان قضاتی هستیم که رای به ناکار آمدی نلو وینگادا تنها در سه بازی رسمی دادیم و به جرم عدم نتیجه گیری در رثای اخراجش هورا کشیدیم. کی‌روش به گفته خودش در مراسم اعدام وینگادا که کمیته فنی در محل فدراسیون فوتبال برگزار کرد حضور داشت. از او خرده نگیرید او دقیقا همانی را به ما ارائه می دهد که ما غیر از آن چیزی نمی خواهیم؛ نتیجه گیری همه چیز ماست. زیبایی تنها بهانه است برای انتقاد از افرادی که از منظر ما به هر دلیلی زیبا نیستند.

مهدی طاهرخانی
بخش ورزشی تبیان