منفورترینِ کارها نزد خدا چیست؟

چه کسی بیش از خدا به گردن ما حق دارد؟ چه کسی مانند خدا ستّارالعیوب است و بدی‌های ما را پوشانده و همه جوره بر ما لطف و عنایت داشته و دارد، حال ببینیم چنین معبودی که شایسته شکر و ذکر و پرستش است، کدام اعمال و رفتار بندگانش در نزد او منفور است و ما را از او و رحمتش دور می‌کند؟

منفورترینِ کارها نزد خداوند را از دیرگاه و زبان معصومین (علیهم السلام) مرور می‌کنیم:

در کتاب کافی از عبداللّه بن محمّد به نقل از امام صادق (علیه‌السلام) آمده است که مردی از قبیله خثعم نزد رسول خدا آمد و گفت: منفورترین کار نزد خداوند چیست؟ آن حضرت فرمود: «شرک ورزیدن به خداوند». پرسید: پس از آن چیست؟ فرمود: «بُریدن از خویشان. پرسید: »پس از آن چیست؟ فرمود: ترک امر به معروف و نهی از منکر «.(الکافی : 5 / 58 / 9، تهذیب الأحکام : 6 / 176 / 355، المحاسن : 1 / 454 / 1048 عن طلحة بن زید، بحار الأنوار : 74 / 96 / 30 .)

امام سجّاد علیه‌السلام در دعای بسیار زیبایی که در سجده خود می‌خواندند منفورترین کارها نزد خداوند را این‌گونه بیان می‌دارند:» بارالها! اگر تو را نافرمانی کردم، در مورد محبوب‌ترین چیزها نزدت، یعنی ایمان به تو، از تو فرمان بردم، و تو را بدین سبب بر من منّت است و مرا بر تو منّتی نیست؛ و در مورد منفورترین چیزها نزدت، یعنی این ‌که برایت فرزندی یا شریکی قرار دهم و بخوانم، نافرمانی تو را نکردم؛ و تو را بدین سبب بر من منّتی است و مرا بر تو منّتی نیست. «(الفقیه : 1 / 333 / 977، الأمالی للطوسی : 415 / 934 عن جابر عن الإمام الباقر عنه علیهماالسلامنحوه، بحار الأنوار : 94 / 91 / 4)

رسول خدا (صلی الله علیه واله) نیز در این باره چنین می‌فرمایند: «نزد خداوند متعال، هیچ چیز محبوب‌تر از جوان توبه‌کار و نزدش هیچ چیز منفورتر از پیری که همچنان گناه می‌کند، نیست. در میان نیکی‌ها هیچ نیکی‌ای نزد خداوند متعال، محبوب‌تر از نیکی‌ای که در شب جمعه و یا روز جمعه به جای آورده شود، نیست و در میان گناهان نیز هیچ گناهی نزد خداوند متعال، منفورتر از گناهی که در شب جمعه یا روز جمعه انجام شود، نیست. «(کنز العمّال : 4 / 217 / 10233 نقلاً عن أمالی السمعانی عن سلمان)

آن حضرت همچنین فرمودند: «هیچ چیز نزد خداوند عزوجلّ، منفورتر از بخل و بدخویی نیست که این یک، همان‌گونه که سرکه عسل را تباه می‌کند، ایمان را تباه می‌کند.»(مکارم الأخلاق: 1 / 51 / 19 عن ابن عبّاس، بحار الأنوار : 16 / 231 / 35)

امام صادق(علیه‌السلام) نیز به نقل از پدرانشان می‌فرمایند: «محبوب‌ترین تسبیح نزد خداوند عزوجل، «سُبحه حدیث» و منفورترین سخن نزد خداوند عزّ وجلّ، «تحریف» است. پرسیدند: «ای رسول خدا! معنای سُبحه حدیث چیست؟».

فرمود: «آن است که انسان، چون درباره آزمندی و باطل دنیا بشنود، غمگین گردد و در آن هنگام، به یاد خدا افتد. تحریف نیز مانند این است که شخص بگوید: من درمانده‌ام، دستم نمی‌رسد و چیزی ندارم».(معانی الأخبار : 258 / 1 عن السکونی، الجعفریّات : 223 عن الإمام الکاظم عن آبائه علیهم السلامنحوه، بحار الأنوار : 72 / 325 / 2)

ایشان (امام صادق) علیه‌السلام همچنین منفورترین حالتِ بنده نزد خداوند عزوجلّ، را هنگامی می‌دانند که شکمش پُر باشد. (الکافی: 6 / 269 / 4، المحاسن: 2 / 231 / 1707 کلاهما عن أبی بصیر، بحار الأنوار : 66 / 336 / 25)

منبع: کیمیای عشق؛ نوشته محمد محمدی ری شهری