یا علی! تو از این هندی كمتر نیستی

حضرت آیه اللّه العظمی مظاهری فرمودند: خدا رحمت كند پدرم را كه می‎فرمود: یک وقت با قافله به كربلا می‎رفتیم، در راه جائی منزل كردیم، دیدیم یك آقایی آنجا خوابیده است. گفتیم شاید غذا نخورده باشد. یك كسی رفت و بیدارش كرد و گفت: بیا با ما غذا بخور.

گفت: مرغ پلو داری؟

گفتم: نه، گفت: نه من نمی‎آیم.

خیال كردیم دیوانه است، در وسط راه مرغ پلو! نان خالی گیرشان نمی‎آید،‌ حالا به او می گوییم:‌ بیا نهار بخور. می گوید: مرغ پلو دارید یا نه!

اتفاقاً ركن الملوك اصفهان رسید، بعد از شستن دست، ناهار را كشیدند، به من هم تعارف كردند، گفتم: من ناهار خورده‎ام، اما این آقا كه اینجا خوابیده، ناهار نخورده است و می‎گوید كه مرغ پلو می‎خواهم.

ركن الملوك گفت: خوب ما كه مرغ پلو داریم، بروید صدایش كنید، می‎گوید رفتیم بیدارش كردیم، گفتیم: مرغ پلو آمد، بیدار شو! بیدار شد و آمد سر سفره و مرغ پلویش را خورد.

وقتی سیر شد، ركن الملوك از او پرسید: مرغ پلو یعنی چه؟ آن هم توی بیابان، حالا اگر ما نرسیده بودیم چه می‎كردی؟ گفت: می‎دانستم مرغ پلو می‎رسد تو اگر نبودی، كس دیگر می‎رسید.

گفتم: از كجا و به چه دلیلی می‎گوئی؟

گفت: برای اینکه من قاری قرآن یك هندی بودم؛ سر قبرش در مقبره‎ای از مقبره‎های صحن حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) قرآن می‎خواندم، رسم اینها این بود كه شب به شب برای من غذا می‎آوردند و همیشه مرغ پلو می‎آوردند. اتفاقاً آن هندی مُرد و دستگاه به هم خورده كسی نبود پول به من بدهد تا چه رسد غذا برایم بیاورد. آمدم سر قبر امیرالمؤمنین (ع) به حضرت عرض کردم: یا علی! تو از این هندی كمتر نیستی، من این قرآنی را كه برای او می‎خواندم برای تو می‎خوانم، پولی كه او می‎داد از تو نمی‎خواهم، اما مرغ پلو را می‎خواهم، این را بده قرآن را برایت می‎خوانم من قاری قرآن تو، مرغ پلو از تو، یعنی این معامله را با حضرت امیرالمؤمنین كردم از آن وقتی كه این معاهده بوده تا به حال شبانه روز مرغ پلو رسیده است.

منبع: پندها و حكایت‎های اخلاقی آیت اللّه العظمی مظاهری، با اندکی تصرف