مومن را با لقب زشت نخوانید!

صبح هنوز روشن نشده بود، و هوا تاریك بود و مردم همدیگر را خوب نمی دیدند، یكی از یاران پیامبر(ص) بنام «ثابت بن قیس» گوشش خوب نمی شنید، وقتی وارد مسجد می شد، مردم به او احترام كرده و راه باز می كردند تا كنار پیامبر(ص) بنشیند و گفتار پیامبر(ص) را بشنود. روزی وارد مسجد شد، مسجد پر از جمعیت بود، او جمعیت را می شكافت و می گفت: جا بدهید تا نزد پیامبر(ص) بروم.

تا اینكه نزد یكی از مسلمانان رسید. او به ثابت گفت: همین جا بنشین، ثابت ناگزیر همانجا پشت او نشست، اما خشمگین بود كه چرا آن مرد به او راه نداده است كه نزد پیامبر(ص) برود.

هنگامی كه هوا روشن شد، ثابت از او پرسید كیستی؟

او در جواب گفت: فلان كس هستم.

ثابت گفت: فرزند فلان زن (در اینجا نام مادرش را با لقب زشتی كه در جاهلیت می بردند برد)

آن مرد شرمگین شد و سر خود را به زیر انداخت.

در این هنگام آیه 11 سوره حجرات نازل شد و مسلمانان را از این كار زشت (كه همدیگر را با نام زشت یاد كنند) نهی كرد.

(1) که (ای كسانی كه ایمان آورده اید! نباید گروهی از مردان شما گروه دیگر را مسخره كنند، شاید آنها از اینها بهتر باشند، و نه زنانی زنان دیگر را، شاید آنان بهتر از اینان باشند، و یكدیگر را مورد طعن و عیبجویی قرار ندهید و با القاب زشت و ناپسند یكدیگر را یاد نكنید، بسیار بد است كه بر كسی پس از ایمان نام كفرآمیز بگذارید، و آنها كه توبه نكنند، ظالم و ستمگرند.)

ــــــــــــــــــ

1- المیزان، ج18، ص 360