محمود احمدی نژاد رئیس جمهور کنونی ایران در روزی که برای ثبت نام به عنوان کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری به وزارت کشور رفته بود، اعلام کرد ستاد انتخاباتی تشکیل نمی دهد و مردم به صورت خودجوش برای او تبلیغ خواهند کرد.
اگرچه همین ستادهای خودجوش هم پس از استعفای خودجوش ثمره هاشمی یار دیرینه رئیس جمهور تشکیل شده و شروع به فعالیت کرده اند ولی پرسش از چرایی این ادعای احمدی نژاد مبنی بر عدم تشکیل ستاد انتخاباتی، پرسشی است که در فضای انتخاباتی امروز باید به آن پاسخ داده شود.
محمود احمدی نژاد به درستی ادعا می کند نیازی به بازگشایی ستادهای انتخاباتی خود برای انتخابات پیش رو ندارد چراکه در حقیقت آقای رئیس جمهور هرگز فعالیت های تبلیغاتی انتخاباتی خود را در طول این چهار سال متوقف نکرده است که در آستانه انتخابات نیازی به بازگشایی ستادهای انتخاباتی خود داشته باشد. رئیس جمهور در قالب سفرهای استانی در طول این چهار سال حداقل دو بار به هر استان سفر کرده و برای هیچ یک از نواحی ایران دیگر آن غریبه چهار سال پیش نیست. در این سفرها هر آنچه از وعده و ادعای انتخاباتی بوده در قالب طرح های دولتش مطرح کرده و چیزی نزدیک به چهار سال است شعارهای انتخاباتی می دهد. برای کاندیدایی همچون احمدی نژاد آسان تر آن است که به جای سفرهای انتخاباتی به سفرهای استانی برود و به جای وعده های انتخاباتی در هر سفر نزدیک به ده ها مصوبه در زمینه های مختلف تصویب کند و دیدار چهره به چهره و اعتماد به نفس و موج حاصل از انبوه استقبال کنندگان را با هزینه دولت و تعطیلی مدارس، دانشگاه ها و ادارات به دست آورد.
احمدی نژاد رسانه پرمخاطب و یگانه یی همچون صدا و سیما در اختیار دارد که روزانه چند ساعت از وقت خود را مصروف دولت و عملکردش در این سال ها می کند و روزنامه هایی همچون ایران و کیهان با تمام نیرو در این سال ها به تبلیغ او و دولتش پرداخته اند.
در طول این سال ها روابط عمومی ادارات زیرمجموعه دولت هزینه فراوانی را صرف دولت کرده اند، در حالی که ایشان روابط عمومی ها را از چسباندن عکس رئیس جمهور در ادارات منع کردند. کمتر بنر با بیلبورد تبلیغاتی روابط عمومی ادارات را می توان یافت که منقش به عکس رئیس جمهور نبوده باشد.خود رئیس جمهور هم در همه سخنرانی هایش از سخنرانی در میان مردم بشاگرد تا سخنرانی های پرشمارش در سازمان ملل نگاه به رای دهندگان داشته که 22 خردادماه امسال به پای صندوق های رای می روند و برای آنها تبلیغ کرده است. وی در سخنرانی های اخیر خود با وعده پرداخت وجوه نقد به جای یارانه ها سعی دارد به مردم القا کند که تغییرات قیمت حاصل از پرداخت نقدی یارانه ها خیلی کمتر از پولی است که او به هر خانواده پرداخت می کند و می کوشد با ساده سازی بی محاسبه رای اقشار کم درآمد را به خود جلب کند. فارغ از اینکه در شب انتخابات خرداد 84 چه اتفاقی افتاد و چه تغییراتی مهدی کروبی را در مقام سوم قرار داد. محمود احمدی نژاد فراموش نمی کند که شعارهای اقتصادی مهدی کروبی او را در میان کاندیداهای سرشناس تا رتبه دوم بالا آورد و حالا احمدی نژاد می کوشد در انتخابات 88 آرای 50 هزار تومانی کروبی را به چنگ آورد؛ خواسته یی که با مصوبات اخیر دولت درباره معلمان، کارگران و دیگر اقشار رنگ و بوی تازه یی به خود گرفته است.
احمدی نژاد ستاد انتخاباتی تشکیل نمی دهد چرا که رئیس ستاد انتخاباتی مردی که با ادعای ساده زیستی رجایی در انتخابات 84 به میدان آمده بود سرمایه دار چندصد میلیاردی است که امروز وزیر کشور و مجری انتخابات پیش روست.
شاید اگر بخواهیم هزینه های انتخاباتی محمود احمدی نژاد را در انتخابات 88 محاسبه کنیم بد نباشد هزینه سفرهای استانی و بودجه روابط عمومی های ادارات را در طول دوران ریاست جمهوری او در نظر داشته باشیم.
اما به نظر می رسد آقای رئیس جمهور چند نکته را از نظر دور داشته است؛ اول اینکه ایشان دیگر آن کاندیدای ناشناس 84 نیست که فقط برای مردم ایران ناشناخته بود. مردمی که در طول این سال ها بنر های سه متری از رئیس جمهور دیده اند دیگر تبلیغ ایشان روی کاغذ سفید و با ماژیک یک تبلیغ بکر محسوب نمی شود. وقتی می بینند رئیس جمهور برای توجیه وزیری که ادعای دروغ درباره مدرک دکترا کرده است اینقدر پافشاری و اصرار می کند در ادعای احترام او به تحصیلات دانشگاهی و سابقه دانشگاهی او تردید می کنند و گونی های سیب زمینی هم از یاد نیازمندان نمی برد که برنامه های دولت نهم در طول این چهار سال رزق شان را تنگ تر و نیازشان را به سیب زمینی بیشتر کرده است.
رئیس جمهور یک نکته دیگر هم نباید فراموش کند و آن اینکه اگر ایشان در انتخابات 84 به خصوص در دور دوم آرای بالایی به دست آورد بخش عمده این آرا حاصل ناشناس بودن او در کنار رقیب سرشناسش بود؛ امتیازی که امروز از آن بی بهره است و صدالبته سرشناس بودن کنونی نیز کارنامه چندان قابل دفاعی برای او به همراه ندارد.
امروز در مقابل احمدی نژاد رقیبی قدعلم کرده که از دوران نخست وزیری اش خاطرات اقتصادی خوبی در بدترین شرایط کشور به جای مانده است. در حالی که محمود احمدی نژاد در یک شرایط اقتصادی درخشان که در طول این 30 سال یگانه بود خاطرات بد اقتصادی به جای گذاشته. رقیب دیگری در صفحه است که طرح 50 هزار تومانی او فرصت اجرا نیافته و پابرجاست در حالی که احمدی نژاد در تحقق ادعای آوردن پول نفت بر سر سفره مردم ناموفق بود. باشد که رئیس جمهور این نکات را فراموش نکرده باشد و سیل مردم نامه به دست را رای دهندگان به خود نپندارد که اگر این گونه باشد پیروزی از پی تبلیغات چهارساله مشکل می کند.
منبع سایت قطره