تو را به وداع آخرین که پر از ابرهای تیره و پنجره های فرو بسته بود

تو را به برگهای خزان، به دشتهای تهی و باغهای نسترن،

تو را به ساقه های شکسته وبادهای گریزان،

تو را به آه فرو خورده،

سوگند می دهم،مرا به آغازگاهم، آن ییلاق شبنم خیز نگاهت،بازگردان...

***************************