بهشت شما کجاست ؟

به نظر شما بهشت کجاست؟ بهشت در فرهنگ فارسی معین جایی خوش آب و هوا و سرسبز و خرم و سرشار از خوبی ها و لذت ها که پاداش پس از مرگ است ... جایی که هیچ گونه سختی و عذاب و المی به انسان نمی رسد.

بهشت پر از نعمت های فراوان و رنگارنگی است که در عالم آخرت به مومنان اهداء می گردد. نعمت های گوناگونی را که در قرآن بیان شده را در این مقاله برای شما شرح می دهیم.

امنیت

لَهُمْ دَارُ السَّلاَمِ عِندَ رَبِّهِمْ وَهُوَ وَلِیُّهُمْ بِمَا كَانُواْ یَعْمَلُونَ. براى آنان نزد پروردگارشان سراى عافیت است و به [پاداش] آنچه انجام مى دادند او یارشان خواهد بود. (انعام /127)
یکی از بزرگترین نعمت های بهشتیان نعمت امنیت است که از بزرگترین نعمت های معنوی می باشد و نبود آن حتی برای یک لحظه دردناک است این حقیقت را کسانی در می یابند که در بیابان های خطرناک یا در مناطق جنگی که هر آن بیم موشک و بیابان می رود قرار گرفته اند. آب زلال حیات، در آنجا تیره و تار می شود و ساعت ها و دقیقه ها سخت و سنگین می گذرد.
در این حالت می توان حقیقت و عمق تعبیرات قرآنی درباره بهشتیان را لمس کرد. البته بهشتیان حتی در این دنیا نیز گوشه ای از این امنیت و آرامش را در سایه ایمانشان احساس می کنند و با تکیه بر حقیقت توکل و روح رضا و تسلیم در برابر اراده حق حتی در سخت ترین مشکلات از آرامش خاصی برخوردار است.

نه رنج و نه واماندگی

الَّذِی أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَةِ مِن فَضْلِهِ لَا یَمَسُّنَا فِیهَا نَصَبٌ وَلَا یَمَسُّنَا فِیهَا لُغُوبٌ (فاطر /35) همان [خدایى] كه ما را به فضل خویش در سراى ابدى جاى داد در اینجا رنجى به ما نمى رسد و در اینجا درماندگى به ما دست نمى دهد
آنجا سرای اقامت است و چنین نیست که انسان تا می خواهد به محیط آن آشنا شود و به آن دل ببندد. بانک کوچ سر داده شود و اینکه درد و مشقت و رنجی ندارد حتی طول مدت نیز باعث ملال و خستگی نمی شود چرا که هر روز نعمت جدید و جلوه تازه ای از نعمت های پروردگار به بهشتیان ارایه می شود.

نهرهای چهارگانه

مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فِیهَا أَنْهَارٌ مِّن مَّاء غَیْرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِن لَّبَنٍ لَّمْ یَتَغَیَّرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِّنْ خَمْرٍ لَّذَّةٍ لِّلشَّارِبِینَ وَأَنْهَارٌ مِّنْ عَسَلٍ مُّصَفًّى وَلَهُمْ فِیهَا مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ كَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِی النَّارِ وَسُقُوا مَاء حَمِیمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءهُمْ. مثل بهشتى كه به پرهیزگاران وعده داده شده [چون باغى است كه] در آن نهرهایى است از آبى كه [رنگ و بو و طعمش] برنگشته و جوی هایى از شیرى كه مزه اش دگرگون نشود و رودهایى از باده اى كه براى نوشندگان لذتى است و جویبارهایى از انگبین ناب و در آنجا از هر گونه میوه براى آنان [فراهم] است و [از همه بالاتر] آمرزش پروردگار آنهاست [آیا چنین كسى در چنین باغى دل انگیز] مانند كسى است كه جاودانه در آتش است و آبى جوشان به خوردشان داده مى شود [تا] روده هایشان را از هم فرو پاشد. (محمد/15)
نهرها و چشمه های گوناگون در بهشت وجود دارد که هر کدام فایده و لذتی دارد که چهار نمونه آن در این آیه است در بهشت چهار نهر جریان دارد آب برای رفع عطش، شیر برای تغذیه، شراب طهور برای نشاط و عسل برای قوت و لذت، البته این نوشیدنی ها با همانند های خود در دنیا بسیار متفاوت هستند.
آب های دنیا پس از مدتی بد بو و بد مزه می شود. شیرهای دنیا پس از مدتی فاسد می گردد. شراب های دنیا تلخ و بد طعم و مستی آور است و عسل های دنیا در بسیاری از موارد با ناخالصی ها آمیخته است، اما نوشیدنی های بهشت از همه این عیوب برکنار است گویی بهشت محیطی است که حتی کوچک ترین آلودگی و ناپسندی در آن وجود ندارد.

حورالعین

كَذَلِكَ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِینٍ.  [آرى] چنین [خواهد بود] و آنها را با حوریان درشت چشم همسر مى گردانیم (دخان/54)
یکی از مهمترین اسباب آرامش و نشاط در زندگی، داشتن همسری مناسب و از هر نظر صاحب کمال است.
همسران مناسب و صاحب کمال و فضیلت و مهربان، تنها مایه لذت جسم نیستند، بلکه اساس لذت روحانی را نیز تشکیل می دهند، بی جهت نیست که قرآن کریم ضمن بیان نعمت های گوناگون بهشتی در آیات متعدد بر این نکته تاکید کرده و درباره آن تعبیرات جالب و حساب شده ای دارد. در چند جای قرآن همسران بهشتی حورالعین نامیده شده اند.
حور جمع حوراء است و احور به معنای کسی است که سیاهی چشمش کاملاً سیاه و سفیدی اش [آرى] چنین [خواهد بود] و آنها را با حوریان درشت  چشم همسر مى  گردانیم.

بهشت تو کجاست؟

به نظر شما بهشت کجاست؟ آیا بهشت شما در میوه های رنگارنگ و خوراکی های متنوع و باغ و بستان و حوری و غلمان تعریف می شود؟
اینها را که در همین دنیا می توانیم بهره مند شویم. مهم تر اینکه وقتی همه اینها برای تو باشد ولی دلت خوش نباشد چه ارزشی دارد. البته شاید بعضی ها به همین لذت ها راضی شوند اما به نظر من بهشت فقط جایی است که محبوب باشد. وجودی که در کنارش تمام غم هایت فراموش می شود صدایش، سخنش و تمام لحظه هایش وجود تو را سبز کند. بهشت فقط کنار محبوب بهشت است.
وجودهای مقدسی که شب عاشورا کنار محبوب بودن را به تمام لذات دنیا ترجیح دادند معنای واقعی بهشت را با تک تک سلول های تنشان درک کرده اند، آری بهشت با محبوب بهشت است نه بی محبوب.

سلامی مخصوص مومنان راستین

خداوند در سوره یس کریمه آیه 58 نعمتی را به زیبایی بیان می کند: سَلَامٌ قَوْلًا مِن رَّبٍّ رَّحِیمٍ. از جانب پروردگار[ى] مهربان [به آنان] سلام گفته مى شود.
بهشتیان به محض ورود به بهشت با سلام و درود خداوند رو به رو می شوند. علی بن ابراهیم در تفسیر این آیه گفته است: این سلام به معنای امان و امنیتی از جانب پروردگار که ویژه مومنان راستین است، بر آنان نازل می شود که در پرتو آن جاودانه خواهند آرمید.
این سلام خوش آمدی است که پروردگار بهشت آفرین به عبد صالح خود می گوید و بندگان در دارالسلام نزد او خواهند بود. در روایتی از پیامبر (صلی الله و علیه و آله) آمده است: در همان حال که بهشتیان غرق در نعمت های بهشتی هستند، نوری بالای سر آنها آشکار می شود. نور لطف خدا که بر آنها پرتو می افکند. آنگاه این ندا بر می خیزد که سلام به شما بهشتیان، این همان است که در قرآن آمده است: سلام قولا من رب الرحیم. اینجاست که نظر لطف خداوند چنان آنها را مجذوب می کند که از همه چیز جز او غافل می شوند و همه نعمت های بهشتی را در آن حال به دست فراموشی می سپارند.