احوال ما زنان؛ رک و پوست کنده

رک و پوست کنده (احوال ما زنان)

نویسنده: آسیه جوادی

چاپ اول زمستان 1390 / نشر آموت / قیمت: 4000 تومان

در اغلب فضاهای داستانی بسیاری از نویسندگان و داستان‌نویسان ایرانی، شخصیت زنان به شکلی واقعی توصیف نمی‌شود و این شخصیت‌پردازی از نگاه مخاطبان قابل درک نیست و خواننده نمی‌تواند با آن‌ها همذات‌پنداری کند.

«رک و پوست کنده» دربرگیرنده‌ی مجموعه داستان‌هایی است که احساسات، رفتار‌ها، خلق و خو‌ها، عادات و چالش‌های دنیای زنان را به تصویر می‌کشد و‌‌‌‌ همان طور که از عنوان فرعی‌اش پیداست (احوال ما زنان) نگارنده در تلاش است تا با نگاهی امروزی دغدغه‌های زنان را به دور از خط کشی‌های دنیای ناتمام دیروز بیان کند. خانم جوادی در این مجموعه کوشیده تا تصویر نزدیک‌تری نسبت به واقعیت زن ایرانی غیر از آنچه در برخی رمان‌های چند دهه پیش توصیف شده ترسیم کند. وی در این کتاب با لحنی شوخ‌طبعانه و بدون نگرشی جانبدارانه به روان‌شناسی زنان و وابستگی‌های آنان پرداخته و حتا ‌گاه بنا به فعلیت زنانگی‌اش با نگاهی انتقادی نسبت به برخی رفتارهای زنان با آنان همراه و همدل شده است. داستان‌های یاداشت گونه‌ی این کتاب به مدت یک سال در ستونی از روزنامه‌ی فرهیختگان منتشر شده بود که آسیه جوادی انگیزه خود از نشر این داستان‌ها را تبیین مقدماتی جدید بر دنیای شخصیت‌پردازی زنان در فضای داستان نویسی ایران می‌داند.

«رک و پوست کنده» شامل 54 داستان است که «آزارهای ما زنان»، «بازی‌های ما زنان»، «پزهای ما زنان»، «تبعیض‌های ما زنان»، «ترس‌های ما زنان»، «ترفندهای ما زنان»، «توقع‌های ما زنان»، «حسدهای ما زنان»، «غم‌های ما زنان»، «کلک‌های ما زنان»، «مشکل‌های ما زنان»، «یکه تازی‌های ما زنان»، «ما زنان» برخی از عناوین آن‌ها هستند.

نویسنده درباره‌ی کتاب «رک و پوست‌کنده» (احوال ما زنان) می‌گوید: من سعی داشتم تا به زنان نگاهی امروزی داشته باشم و درباره‌ی زنانی نوشته‌ام که همین دوروبر و مانند من و شما هستند.

او می‌افزاید: باید بدانیم چیزهایی در اطراف ما وجود دارند که دیده نمی‌شوند و نویسنده باید آن‌ها را به خوبی ببیند و بنویسد.

اینک بخشی از «پیری‌های ما زنان» از این مجموعه: «بعد از مدت‌ها امروز از خانه بیرون آمدم تا بروم دنبال کارهای بیمه که باید شخصا انجام می‌دادم. از توی پارک رد شدم. راه زیادی نرفته بودم اما نمی‌دانم چرا خسته شدم. روی نیمکت پارک نشستم تا اندکی خستگی در کنم پیرمردی که در آن طرف نیمکت نشسته بود سر صحبت را باز کرد. از بیمه حرف زدیم، مرا راهنمایی کرد که کجا بروم و چه کار بکنم. فکر کردم چه خوب شد آن آقا را دیدم. پا شدم بروم دیدم ساعت نزدیک دوازده و نیم است. تا من برسم اداره تعطیل شده است. برگشتم. وقتی به ساعت نگاه کردم دیدم یک ربع به دو است این اواخر چرا ساعت‌ها زود می‌گذرد. خب یک روز دیگر زودتر راه می‌افتم و یادم باشد که از توی پارک رد نشوم.»

آسیه جوادی (ناستین) متولد سال 1325 در شهر قزوین، همسر دکتر جواد مجابی است. از او در آینده‌ی نزدیک، مجموعه‌ی داستان «تمشک‌های نارس» در نشر یادشده منتشر خواهد شد.