تبیان، دستیار زندگی
تا كنون زیاد در مورد حجاب بانوان صحبت و موشكافی كرده ایم . مدت ها بر سر بد حجابی زنان مقاله ها نوشتیم اما به یك مسئله كم توجه كرده و كمتر در مورد آن دقت كرده ایم و آن نوع نگاه مردان است . نگاه كردن با دیدن فرق دارد
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : فاطمه رئیسی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

نگاه های آزاردهنده


تا كنون زیاد در مورد حجاب بانوان صحبت و موشكافی كرده ایم . مدت ها بر سر بد حجابی زنان مقاله ها نوشتیم ، اما به یك مسئله كم توجه كرده و كمتر در مورد آن دقت كرده ایم و آن نوع نگاه مردان است .
حجاب
نگاه كردن با دیدن فرق دارد. دیدن نگاهی گذرا و بدون هدف است كه اغلب دارای عنصر توجه و دقت نمی باشد، چنان كه از فرد بعد از آن سوال شود كه آن رفتار یا حادثه را دیده یا ندیده است، قطعا جواب خواهد داد ندیده و یا اگر دیده حواسش به تمام زوایای آن نبوده است . اما نگاه كردن دارای هدف خاص و با دقت و توجه خاصی همراه است . از نگاه كردن فرد بهره دیگری می جوید و قصد ویژه ای در آن نهفته است .

دیر زمانی است كه برخی از مردان اجتماع ما گویا یادشان رفته است كه در نگاهشان مدیریت و کنترل داشته باشند!!! متاسفانه امروزه یكی از معضل های رفتاری در جامعه ما از بین رفتن حیا در نوع نگاه مردان است . وقتی به عنوان یك خانم در خیابان های شهر با هر نوع حجاب و پوششی راه می روی ، متوجه می شوی كه برخی از آقایان در هر كسوت و لباسی تو را با نگاه نشانه می روند ، نه نگاهی كه خیال كنی گذرا باشد ، بلكه نگاهی كاملا دقیق و همه جانبه است . جای بسی تاسف دارد كه مردانی با ظاهر مذهبی نیز از این قاعده مستثنی نیستند . بهتر است بگوییم در بسیاری از این دست نگاه ها حجب و حیایی وجود ندارد .

اگر از بسیاری از این آقایان پرسیده شود كه چرا نگاهی از سر كنجكاوی زیاد به خانم ها می كنند  اكثرا جواب خواهند داد كه می خواهند بدانند، خانمی كه به آن تماما نگاه می كنند از چه سنخی است و آیا از نظر اخلاقی سالم است یا نه؟ گاهی وضع از ین هم بدتر است و این آقایان با كمال وقاحت می گویند حجاب آن ها باعث می شود كه به ایشان نگاه شود . آیا به نظر شما این توجیه ها درست است ؟؟ این نوع از دلیل تراشی ها سر پوش گذاشتن به هوی و هوس قلمداد می شود. در واقع این آقایان به نوعی بیماری نگاه مبتلا هستند كه به آن چشم چرانی گفته می شود ، و خودشان خبر ندارند .

مردان ما یادشان رفته است كه در تعالیم دینی ما ؛ در قران و احادیث بارها و بارها سفارش شده است كه مردان چشمان خود را به زیر بیندازند . و نگاه به زنان نامحرم تیری از تیرهای شیطان است و هیچ توجیهی هم پذیرفته نزد پروردگار نخواهد بود .

با چنین توجیهاتی از سوی آقایان قلم عفوی بر گناهشان كشیده نمی شود ، بلكه ایشان  گناه بیشتری بر گناهان خود اضافه می كنند. اگر قرار باشد كه مردی به هر بانویی نگاه كند برای این كه مطمئن شود كه  از چه سنخی است ، علاوه بر بیماری چشم چرانی ، دچار بیماری اخلاقی تجسس هم می باشد. زیرا چنان كه در قران مجید هم آمده است بسیاری از تجسس ها همراه با ظن و گمان است و ظن و گمان نیز حرام است. از طرف دیگر ، زمانی فرد می تواند به دنبال سالم یا نا سالم بودن زنی برود كه بخواهد به عنوان مثال؛ برای ازدواج یا شغلی تحقیق كند ، نه این كه هر خانمی با هر نوع پوششی  در خیابان از تیر رس نگاهی در  امان نباشد .

حجاب

نگاه كردن به خانمی به علت بد حجابی هم توجیه مناسبی نیست و از چند دلیل هم جدا نمی باشد . اول این كه چون فرد نمی تواند نفس خود را كنترل كند این گونه از  حرف ها را می زند و دوم  فرد راحت طلبی است و نمی خواهد زحمتی برای خود سازی بكشد . و در نهایت این كه علت رفتار خود را خارج از وجود خودش جستجو می كند .

یكی از علت های اصلی كه بر این مسئله موثر است، این است كه در خانواده ها  و جامعه ی ما تربیت برای نوع نگاه كردن وجود ندارد. خانواده ها و اجتماع ما در بسیاری از موارد سخت گیری های مناسبی دارد اما در بعضی از مواقع تذكر و یاد دهی مسائل اخلاقی و تربیتی را فراموش كرده است . یكی از این مسائل دخالت نكردن  در امور دیگران است ، ما هنوز یاد نگرفته ایم به مسائل دیگران، اگر خودشان نمی خواهند توجه و یا كنكاش نكنیم حتی با نگاه! و هنوز نمی دانیم حتی بعضی از مسائلی را كه می بینیم باید خود را به ندیدن بزنیم. بنابراین چون هیچ الگوی تربیتی در این زمینه وجود ندارد، از سوی مردان هیچ توجیهی برای انجام ندادن این رفتار اجتماعی نیز وجود ندارد . حتی مردان ما یادشان رفته است كه در تعالیم دینی ما ؛ در قران و احادیث بارها و بارها سفارش شده است كه مردان چشمان خود را به زیر بیندازند . و نگاه به زنان نامحرم تیری از تیرهای شیطان است و هیچ توجیهی هم پذیرفته نزد پروردگار نخواهد بود .

جالب است كه بسیاری از مردان متاهل زمانی كه با همسرانشان در خیابان راه می روند دست به چنین رفتاری نمی زنند ، اما در زمان تنهایی و یا با دوستان خود روی به چنین رفتار بیمارگونه ای می آورند .

فاطمه رئیسی

بخش اجتماعی تبیان