<ن های خانه به دوش

کوله پشتی اولین و آخرین یار سفر شماست که بدون وجود آن یک سفر طبیعت گردانه و ماجراجویانه تقریبا غیر ممکن است. اما همین یار سفر، گاهی نه تنها بار سفرتان می شود، بلکه می تواند حکم رفیق نیمه راه را هم برایتان پیدا کند. آن هم درست وقتی که با انتخابی نادرست، کوله پشتی را تبدیل به کوهی بر پشتتان کنید و مثل حلزون های خانه به دوش راهی دشت و صحرا شوید! بنابراین، برای انتخاب کوله پشتی مناسب رعایت چند نکته ضروری است:

1- حجم: کوله پشتی ها را در درجه اول براساس حجم آنها طبقه بندی می کنند. این حجم که بر حسب لیتر هم بیان می شود از بیست تا صد لیتر متفاوت است اما این دلیل نمی شود که شما از حول هلیم در دیگ بیفتید و بدون توجه به کارکرد کوله پشتی، بزرگترین و پرحجم ترینشان را بخرید! حجم برخی از کوله پشتی ها به خاطر نوع طراحی آنها تا حد معینی قابل افزایش است. مثلا می توان در بازار کوله پشتی هایی با حجم 35 به علاوه 10 یا 65 به علاوه 15 لیتر پیدا کرد.

2- وزن: وزن کوله پشتی به تنهایی (زمانی که هیچ باری در داخل آن نیست) از اهمیت بالایی برخوردار است. طراحان کوله پشتی سعی می کنند به نسبت مطلوبی بین حجم و وزن دست یابند. بدیهی است هر چه حجم کوله پشتی بیشتر باشد وزن آن هم افزایش پیدا خواهد کرد. ولی دو عامل مهم دیگر هم در وزن کوله پشتی اثر گذارند. این دو عامل عبارتند از: نوع طراحی کوله پشتی و جنس موادی که اجزای کوله پشتی از آن ساخته می شوند. اکنون در بازار کوله پشتی هایی با وزن کمتر از نیم کیلوگرم تا حدود 5/2 کیلوگرم می توان یافت.

3- نوع: نوع کوله پشتی هم باید مورد توجه قرار گیرد. این روزها در بازار دو نوع کوله پشتی پیدا می شود. یک نوع کوله پشتی هایی که جنبه عمومی دارند و مثلا برای استفاده در برنامه های عمومی کوه نوردی طراحی شده اند و نوع دیگر کوله پشتی هایی که برای استفاده در برنامه های خاص مثل سنگ نوردی، یخ نوردی یا اسکی طراحی شده اند. کوله پشتی های نوع دوم معمولا جیب های بغل ندارند و در عوض محفظه های خاصی برای حمل کرامپون یا اسکی دارند.

4-  طرح: نکته مهم دیگر در کوله پشتی، چگونگی طراحی و ساختار آن است. اگرچه می توان در بازار کوله پشتی هایی با حجم کم پیدا کرد که در آنها از هیچ میله یا تسمه فلزی یا پلاستیکی سفتی استفاده نشده باشد، اما قاعدتا کوله پشتی های قابل قبول با حجم متوسط تا زیاد برای اینکه سر پا بمانند و ساختار و شکل خود را حفظ کنند یک قسمت استوار یا سفت دارند که معمولا از فلز یا پلاستیک خشک ساخته می شوند.

 این قسمت که استخوان بندی کوله پشتی را تشکیل می دهد مقدار قابل توجهی از وزن کوله پشتی را به خود اختصاص می دهد. به همین علت اگر این قسمت فلزی باشد برای کاهش وزن، از آلومینیوم یا آلیاژهای سبک تر استفاده می کنند. اگرچه در گذشته کوله پشتی هایی به اصطلاح زین دار در میان کوه نوردان و طبیعت گردان طرفدارانی داشت که در آنها استخوان بندی فلزی کوله پشتی کاملا در معرض دید بود، ولی در کوله پشتی هایی که امروز معمول است، این استخوان بندی معمولا در نگاه اول به چشم نمی آید و میله ها یا تسمه های فلزی یا پلاستیکی به کار رفته در محفظه های مخصوص خود در کوله پشتی جا می گیرند. البته در بسیاری از کوله های موجود در بازار این قسمت سخت، ثابت است و غیر قابل تنظیم است ولی در بازار کوله هایی هم می توانید پیدا کنید که در آنها این قسمت قابل طراحی شده تا بتوان اندازه آن را کاملا با بدن شخص هماهنگ کرد. با تمام این ها، هر کوله پشتی با هر نوع از طراحی قاعدتا سه جزء اصلی دارد: استخوان بندی سخت، محفظه اصلی حمل بار و تسمه های شانه.

5- جنس: اجزای کوله پشتی بهتر است از موادی ساخته شوند که کوله را سبک، کم حجم و موثرتر کنند. در اینجا موثر بودن یعنی محکم، مقاوم، قابل انعطاف و با دوام بودن، معمولا قسمت کف محفظه اصلی حمل بار برای دوام بیشتر از جنسی محکم تر و یا به صورت دو لایه ساخته می شود.

البته کوله پشتی های امروزی عموما طوری طراحی می شوند که اجزای فرعی دیگری هم داشته باشند. اجزایی مثل تسمه کمری کوله که بار را بر روی قسمت بالایی سرین شخص را  به شکلی بهینه توزیع می کند؛ تسمه سینه که وقتی شما آن را بر دوش دارید، از جلو و بر روی استخوان جناغی تان بسته می شود و کنترل کوله را بر روی بدن تان آسان می کند؛ تسمه های تثبیت کننده که رابط بین تسمه های شانه و محفظه اصلی کوله پشتی هستند. این تسمه ها هر چه شل تر شوند، هوا در قسمت پشت بهتر جریان خواهد داشت ولی در عوض کنترل کوه نورد بر کوله کمتر می شود؛ تسمه های کاهش دهنده اندازه کوله پشتی هم این روزها در بیشتر کوله پشتی های حرفه ای دیده می شوند. این تسمه ها که معمولا در دو قسمت جانبی کوله قرار دارند وقتی بار کمتری می خواهید در کوله تان قرار دهید به کمک شما می آیند تا حجم کوله را متناسب با بار تنظیم کنند. در کوله های نیمه حرفه ای و حرفه ای، حتما قسمت پایینی محفظه اصلی کوله را دیده اید که از قسمت بالایی جدا می شود تا کوله را تبدیل به کیسه خواب کرده دسترسی سریعی به انتهای کوله به وجود آورد. سوراخ و گیره مخصوص برای عبور لوله آب یکی دیگر از تجهیزات امروزی است که سر دیگر آن به محفظه آبی که در داخل کوله قرار دارد متصل است. خیلی از گردشگران ترجیح می دهند که در زمان حرکت بدون این که نیازی به بیرون آوردن قمقمه از کوله پشتی باشد با مکیدن سر لوله ای که به محفظه آب متصل است، آب بنوشند.

در مطلب بعد، روش های استفاده درست از کوله پشتی را بررسی می کنیم.

مطالب مرتبط:

چگونه مارکوپولو شویم؟

گردشگری حرفه ای

گروه گردشگری تبیان- الهام مرادی

برگرفته از سایت بیابان های ایران