موسسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان

طلوع می کند آن آفتاب پنهانی ز سمت مشرق جغرافیای عرفانی دوباره پلک دلم می پرد، نشانه ی چیست؟ شنیده ام که می آید کسی به مهمانی

این جشن ها برای من آقا نمی شود با این چراغ ها شب من پا نمی شود من بیشتر برای خودم گریه می کنم این جشن ها برای تو بر پا نمی شود

دوست دارم به توّلای تو بنویسم عشق آه خورشید به پهنای تو بنویسم عشق دستْ خطم به قشنگی خط و خالت نیست تا به زیبایی لب های تو بنویسم عشق

ای آفتاب عشق و عدالت شتاب کن باز آ قنوت باغچه را مستجاب کن این خاک تشنه، بی تو به باران نمی رسد باغ خزان زده به بهاران نمی رسد

ای عشق! کاری کن که درماندند درمان ها برگردد و برگردان حقیقت را به ایمان ها چشم انتظارت شهرهامان کوچه در کوچه هر شب چراغان قدم هایت خیابان ها

باز از مَهد امامت خبری می آید خبرِ تازه تر از تازه تری می آید همه گویند بهم بخت جهان وا شده است این خبر با سند معتبری می آید

شعری به رسم هدیه...سلامی به رسم یاد روز تولد تو سپردم به دست باد ای باد راه خانه موعودمان کجاست ای رودهای گمشده مقصودمان کجاست

ای عشق! کاری کن که درماندند درمان ها برگردد و برگردان حقیقت را به ایمان ها چشم انتظارت شهرهامان کوچه در کوچه هر شب چراغان قدم هایت خیابان ها

از قلب دریا کاروان نور پیداست چون مهر تابان کشتیی از دور پیداست کشتی ولی بر عرشه آن قرص خورشید هرجا درخشید و درخشید و درخشید

ما را در این شب ها تمنا می نویسند مجذوب وصف و وصل لیلا می نویسند من قطره ای ناچیزم اما مطمئنم آخر مرا هم پای دریا می نویسند

آسمان امشب زمین را بوسه باران می کند فرش دارد عرش را در خاک مهمان می کند باز هم دارد ملک سجده به انسان می کند سفره ها را دست حق دارد پر از نان می کند

او چشم انتظار اذن خداست، تا از پرده غیبت بدر آید و خورشید جمال خویش را بى هیچ حجابى به جهانیانِ در ظلمت نشسته بنمایاند. او چشم انتظار فرمان پروردگار است تا با سلاح عقل و علم و عطوفت ـ و نه با شمشیر فقط ـ همه دلها را مسخّر خویش گرداند و همه سرزمینه

شم ها را مي گشايي عشق مي ريزد زمين با گل لبخندتان باشد بياميزد زمين آيه ي تطهير مي بارد نگاهت مرد صبح! باشد از خواب هزاران ساله برخيزد زمين کي هواي تو کبوتر مي وزد اي ناگهان! کي بگو کي مي شود از خون بپرهيزد زمين؟

گمگشته در انـــوار الهی کره‌ی خاک صوت صلوات است که سر برده زافــلاک تا دوست زند خنده و تا خصم شود کــــور گــــــردیده زمین بر سر گردون طبق نور هم سامـــــره سینا شده هم بیت ولا طور ریزد عوض گل به زمین بال و پر حــور

از نو شکفت نرگس چشم انتظاري ام گل کرد خار خار شب بي قراري ام تا شد هزار پاره دل از يک نگاه تو ديدم هزار چشم در آيينه کاري ام

تا سپيده راهي نيست

ما را ز کورش و کي و جم اعتبار نيست فخري به داريوش و به اسفنديار نيست مرده است دور رستم و سيروس و کيقباد ما را به جاهليت آن دوره کار نيست

غروب جمعه گذشت و نیامدی... باشد! نخواه این‌که جهانم پر از بدی باشد

اگر براي اعمالمان دفتري داشتيم و مي‌توانستيم هر چند وقت يك بار، صفحه اي به عقب برگرديم و با دقت به آن نگاه كنيم تازه مي‌فهميديم كه چقدر مديون اوييم، براي لحظه لحظه‌هاي زندگي پيامك‌هاي انتظار، تلنگري است تا در دنيايي كه سرگرم آن هستيم،‌ چند لحظه اي به ياد

از جاهليت مجوس نگيريم رسم و راه ما را به‏جز ولايت مهدي(ع) شعار نيست