این یعنی موفقیت

راستی تا به حال به زنبورها فکر کرده اید؟ به شباهتشان با ما؟ به اینکه آن ها هم اجتماعی اند.

آن ها هم مثل ما دسته جمعی زندگی می کنند.پس فرق ما و آن ها چیست؟ فرق ما با آن ها در استحکام بنیان خانواده های مان است. به این که، خانواده قوانین اجتماعی را می آموزیم و با یادگیری آن ها جامعه خویش را هم می سازیم. جامعه بشری فرقش در قانونمندی اجتماع است. در حالی که زنبورها قوانین شان به شکل ما نیست و مجبور به رعایت مقررات، قوانین مربوط به ترافیک است. که اگر در خانواده آن ها را خوب یاد نگیریم، دیگر هرگز نمی توانیم به خوبی آن ها را فرا بگیریم.

خودتان هم می دانید اگر سر غذا خوردن که در خانواده یک قانون مشخص دارد، مامان پاهایش را بیاندازد روی پایش و با تلفن صحبت کند و بعد بابا کفشش توی بشقاب تو باشد و لم بدهد و تلویزیون ببیند، معنای آن این است که « فرزندم ! تو هم می توانی بی قانونی کنی»

یعنی قانون محترم نیست و هر کاری خواستیم می توانیم انجام بدهیم. می دانم که گاه می خواستید جای این آقا زنبوره بودید و بی خیال همه چیز، هر کجا و هر جور می خواستید می رفتید و می آمدید، ولی گاهی هم این قوانین و سخت گیری های آن است که به زندگی پستی و بلندی می دهد و آن را از یکنواختی نجات می دهد .

حتماً در میان صحبت های مان متوجه یک چرخه جالب شدید و آن این است که وقتی جامعه وافراد آن خوب تربیت شده باشند، فرزندان آن جامعه هم خوب رفتار می کنند. وقتی خوب رفتار کردند این امر روی بقیه افراد هم اثر می گذارد و همه مردم درست رفتار می کنند وقتی همه منطقی رفتار کردند، جامعه خوبی به وجود می آید و با ایجاد جامعه ای مناسب، در نسل بعد خانواده ها آموزش های منطقی به بچه های خود می دهند. بچه ها خوب رفتار می کنند و خلاصه این چرخه هی می چرخد و می چرخد و به نسل های بعدی می رسد.

تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که اصلاً خود خانواده شبیه یک جامعه کوچک است که هر طور در این جامعه کوچک باشی، در جامعه بزرگ هم هستی ؟ راستی از اینها که بگذریم می بینیم این فقط خانواده نیست که روی ما اثر دارد. بلکه ما هم روی خانواده اثر داریم.

ما که نسلی با فرهنگ و پویا هستیم می توانیم با ادب واحترام اشکال های پدر و مادر مان را بگوئیم تا آنها هم بتوانند شهروند خوب بود را تجربه کنند. درست مثل یک درخت. درختی که اول ریشه اش رشد می کند ( خانواده) و از آن تک تک سلول هایش روابط متقابلی را با ریشه ها در جهت رشد درخت برقرار می کنند. می توانند ریشه ها خشکیده و کوتاه باشند .

می توانند با طراوت و بلند بوده و تا اعماق زمین ادامه داشته باشند و آن وقت است که درخت پر از برگ و میوه می شود. این ریشه ها دل خاک را شکافته و تا دل زمین پیش رفته اند و از این رو هیچ تبری نمی تواند آنها را از بیخ و بن قطع کند و این یعنی موفقیت .

کانال کودک و نوجوان تبیان