تبیان، دستیار زندگی
دو-هوشو در شیوه اجرای آثار کوچک و زیرکانه خود دنیای درونش را بیان کرده؛ دنیایی به نام کره که هویت فرهنگی او نزدیک به سه دهه عمیقا در آن شکل گرفته و ریشه دوانده است.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

مجسمه های استوار و متزلزل

دو-هوشو در شیوه اجرای آثار کوچک و زیرکانه خود دنیای درونش را بیان کرده؛ دنیایی به نام کره که هویت فرهنگی او نزدیک به سه دهه عمیقا در آن شکل گرفته و ریشه دوانده است.

فراوری: سمیه فروغی -بخش هنری تبیان

دو هوشو مجسمه ساز و معمار متفاوت که آثارش نشان از دیدگاهی متفاوت در زمینه فکری و کاری دارد. او از جنبه ای از جزء به کل می رسد . مجسمه های او کلی از جامعه است .
وی در سال 1962 در سئول کره بدنیا آمد ؛ نقاشی شرقی را در دانشگاه بین المللی سئول خواند ، و پس از اتمام دوران سربازی آن را در آمریکا تکمیل کرد . مدرک BFA در نقاشی را از مدرسه طراحی و مدرک MFA  را در مجسمه سازی را از دانشگاه ییل گرفت .
کارهای دو هو شو در مجسمه سازی و معمار شهری از دقت و زیبایی زیادی برخوردار است . او در چهل و نهمین بینال ونیز در سال 2001 نمایشگاهی از (عکس های کشور) کره در معرض نمایش قرار داد. وی در نمایشگاه گروهی در موزه هنر معاصر بالتیمور ، موزه گوگنهیم در نیویورک و موزه هنرهای معاصر لس آجلس  شرکت کرد و در سال 2001  نمایشگاه  مهمی از کارهای او در موزه هنر نیویورک  برگزار شد . دو هوشو در سال 2002 در موزه هنر معاصر آسیا ، همچنین در گالری مارپیچ لندن نمایشگاه داشت . در سال 2003 در موزه هنر معاصر شهر کانزاس و در سئول نمایشگاهی داشت که با اقبال عمومی مواجه شد. در سال 2004 در واشنگتن و در سال 2005 در توکیو ژاپن نیز نمایشگاه هایی برپا داشت که جایگاه او را هرچه بیشتر در عرصه بین المللی تثبیت کرد .
دو-هوشو، در اواخر دهه دوم عمر خود، از سئول به نیویورک مهاجرت کرد و اکنون در نیویورک زندگی و کار می کند؛ جایی که کثرت و تغییرات فرهنگ ذوب شده آن شدیدتر از مکان های دیگر روی داده است.
وی در شیوه اجرای آثار کوچک و زیرکانه خود دنیای درونش را بیان کرده؛ دنیایی به نام کره که عمیقا هویت فرهنگی او نزدیک به سه دهه در آن شکل گرفته و ریشه دوانده است. آثار وی در پاسخ به محیطی است که به گروه های اخلاقی گوناگون تبدیل شده و فرهنگ آنها با یکدیگر همزیستی دارد.
برای مثال، در اثر Home/L. A Home/New Home seoul در نیویورک، سبک معماری سنتی خانه ای در کره را که در آن متولد و بزرگ شده بود، مجددا بازسازی کرد.

مجسمه

دو-هوشو ابریشم نیمه شفاف اعلا را با جزییات معماری همراه کرد . زمانی که ابریشم نیمه شفاف را تا کرده و کنار می گذارند، فرم و حس فضایی آن ناپدید می شود، اما زمانی که ابریشم را بدون تا و معلق در فضا نگه می دارد، شکل و فضایشان پا بر جا می ماند. اینها مفهوم پیام های فضایی و زود گذری را شامل می شوند که همیشه ممکن است در هویت منطقی هنرمند، نمود پیدا کند؛ هویت های بی پایانی که ریشه در چیزهای غیر قابل تغییر دارند.

مجسمه

در عصر انتقال و تعدد فرهنگ ها، در حالی که هنر دو-هوشو میراث غرب را گسترش داده، از طریق فرایند دشواری که جزییات آثار در آنها به حد زیادی قابل مشاهده است، درهویت فرهنگی آثارش به کار می برد کیفیتی نه شفاف، نه تیره، و نقش هایی شبیه به کاغذ برنج دارند که نور را عبور می دهد و فضا را به دو نیم می کند به نظر این آثار چیزی را در جهان داخلی نماد سازی می کنند که در یک زمان هم محکم و هم متزلزل هستند.
به علاوه در کار دو-هوشو جزییات معماری با دقت و وسواس زیادی تلفیق شده و با اشکال عملی تجربه ها و اندوخته های ذهنی هنرمند همراه شده است. زمانی که به آثار او، که در آنها از توصیف های معماری استفاده می شود، می نگریم، تفسیر مجدد گفتگوهای فرهنگی را در آنها مشاهده می کنیم.

از دیر باز تا کنون ، در هویت فرهنگی آثار هر هنرمند، رد پایی از افکار و ذهنیت ها و تاثیرات او از جامعه انسانی دیده می شود،آثار هنری،گاه استوار، گاه سست ...و گاه مانند آثار دو-هوشو هم استوار و هم سست است

این فضاهای معماری یاد آور توصیفات فضایی عظیمی از هنرمند انگلیسی راشل وایت رید است. وایت رید ساختار فضایی مثل یک تخت خواب، یک آشپزخانه و یک آپارتمان قدیمی را که هر روزه در تماس فیزیکی مشاهده می شود، مانند یک مجسمه بزرگ دیده و آنها را توصیف می کند.

بنابراین، او به طور متناقض از حس حضوری که در این فضاهای خالی وجود دارد، سخن می گوید و این تعاریف متقابلا در ذهن آگاه ما جا می گیرند. در مقابل، آثار وی جایگزین دائمی مفاهیمی است که در آنها وجود دارد و بستگی به جایی دارد که از آنها استفاده می شود و شرایطی که اهمیت مکانی آثار را مشخص می کند. آثار نرم و انعطاف پذیر، همیشه ساختارهای زیبا را تغییر می دهند و به طور خاطره انگیز تکامل منطقی هویت شخص را شکل می دهند. این در حالی است که آثار دو-هوشو رابطه پویا میان افراد جامعه انسانی و قدرت جامعه ای که آنها را کنترل می کند، نشان می دهد. این تمایل او تلاشی است تا به طور متقابل به سمت فعالیت موثر در پاسخگویی به پرسش های اساسی درباره ماهیت انسان و گروه های اجتماعی کشیده شود. تجربه دو-هوشو این است که چگونه جامعه قادر است تسلط کاملی بر تک تک اعضا داشته باشد؟
ریشه این تجربه در دوره ای یافت می شود که او در دبیرستان ثبت نام می کند و مدتی را هم در ارتش می گذراند. در فرهنگ کره دبیرستان نمادی از موی تراشیده و یونیفورم سیاه است و هر دوی آنها باقیمانده از امپریالیسم ژاپنی هاست. ارتش با یونیفورم مختص آن، نشانه رفتار جمعی و تنبیهات نظامی است. شاید اولین کسی که فرصت انعکاس پویایی میان مصونیت افراد و درک قدرت مسلط را عمیقا یافت، دو-هوشو بود. آثاری که نتیجه هنری بود که منفرد بودن را رد می کند. از ابتدای کارش این پرسش ها را مطرح می کرد: من چه کسی هستم؟ ما چه کسانی هستیم؟
هدف اصلی توجه به ترکیب جاودانگی و همبستگی میان شخص به عنوان عضوی از جامعه و فضای اجتماعی فرهنگی است که شخص را کنترل می کند. به هر حال در طیف محدود آنها متقابلا فرم و ساختارهای پیچیده نشان داده می شوند. فیگورهای عمومی، که به طور قرار دادی پایه عظیمی برای مجسمه های عمومی او هستند، در حقیقت با جمعی از فیگورهای انسانی کوچک، که اساس پا سنگ ها را حمایت می کنند، جایگزین می شوند. در این روش، اثر مفهوم قراردادی را متحول می کند و در نهایت یک نقد سلطه گرانه سنتی را عرضه می کند. همان طور که در بالا اشاره شد، موقعیت مناسب هنر دو- هوشو با آثار وی، که به وسیله اضافه کردن، عمل حساس ساختن و گفت و گو با فرم و حالاتی همراه است، تاکنون با سنت هنرها، همزمان شده اند. به علاوه، در حالی که او نه خود و نه ریشه خود را تکذیب می کند، فضای تجربه های متنوع را به طور ثابت و در محیط فرهنگی شکل می دهد. او به مکالمات نا محدود با جهان تغییر پذیر و ابدی ادامه خواهد داد.


منابع : ایران مجسمه
واضح، پایگاه جامع ایرانیان